πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ φιλάγαθος Δεσπότης, βλέπων τὴν ἰδίαν Μητέρα νὰ παρακαλῇ διὰ τοὺς ἰδικούς του δούλους, μολονότι καὶ ἀχαρίστους, πῶς εἶναι, λέγω, τρόπος νὰ μὴ ὑπακούσῃ τῆς μητρικῆς δεήσεως, καὶ νὰ χαρίσῃ τὰ σφάλματα χάριν τῆς πρεσβευούσης Μητρός Του; λέγων, ὥσπερ ὁ Κοριολανὸς ἐκεῖνος, τὰ θαυμαστὰ ἐκεῖνα λόγια, ὁποὺ ἔγραψε μὲ ἀλήθειαν ὁ ἱστορικὸς Ζωναρᾶς· «Ἴδε, μῆτερ, πείθομαί σοι, σὺ γάρ με νικᾷς, καὶ σοὶ τὴν χάριν ταύτην πάντες ἐχέτωσαν». Καὶ λοιπὸν ἂς μὴ ἀπολείπῃ ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ προσευχομένου τὸ ὄνομα τῆς Κεχαριτωμέης Μαρίας μαζὶ μὲ τὴν ὀνομασίαν τοῦ γλυκυτάτου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ Δεσπότου μας· διότι Ἰησοῦς καὶ Μαρία, τῶν ἁμαρτωλῶν εἰσι σωτηρία καὶ τῶν ἀπηλπισμένων παρηγορία, Σοῦ ὅθεν πάλιν δέομαι, ὦ Θεοτόκε Παρθένε, ἐλέησον καὶ διδάσκοντας καὶ διδασκομένους· βοήθησον τὸ γένος τῶν Ὀρθοδόξων τῇ ἀμάχῳ Σου πρεσβείᾳ στήριξον τὸν θεῖον φόβον εἰς τὰς καρδίας ἡμῶν, καὶ πληρωτὰς ἀνάδειξον τῶν ἐντολῶν τοῦ Υἱοῦ Σου· ὅπως χριστιανικῶς βιοῦντες, καὶ ἐν φόβῳ Κυρίου πολιτευόμενοι, ἀξιωθῶμεν τέλους εἰρηνικοῦ καὶ νὰ ἀναδειχθῶμεν κληρονόμοι τῆς, Βασιλείας τῶν οὐρανῷν Χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.