εἷς ὅμως ἐξ αὐτῶν, ἀφοῦ τὴν ἐζωγράφισεν, ἐμηχανεύθη ἕνα λεπτὸν ὕφασμα, ζωγραφίσας τοῦτο ἐπάνωθεν, τὸ ὁποῖον ἐσκέπαζεν ὅλην, καὶ μὲ τοῦτο ἀπέδειχνεν, ὅτι τὰ κάλλη τῆς Ἑλένης περισσότερον οὕτω κατανοοῦνται ὑποκάτω εἰς τὸ λεπτὸν ὕφασμα κεκρυμμένα, παρὰ μὲ ὅλα τὰ ἐξαίρετα χρώματα φανερά. Τοῦτον μιμούμενος καὶ ἐγώ, ἐπάνω εἰς ὅλους τοὺς ἐπαίνους τῶν Προφητῶν καὶ Ἁγίων, ἐπιφέρω διὰ τὴν ἀδυναμίαν μου τὴν σιωπὴν καὶ λέγων τὴν Παρθένον Μητέρα Θεοῦ, φανερώνω μὲ τοῦτο, ὡσὰν μὲ λεπτὸν ὕφασμα, ὅτι εἶναι κεκρυμμένα εἰς τοῦτο ὅλα τὰ παρθενικὰ κάλλη τῆς κεχαριτωμένης Μαρίας· διότι ὡς Μήτηρ τοῦ Θεοῦ εἶναι πάσης ἀνωτέρα κτίσεως καὶ ἐν τούτῳ ἅπας ὁ τῶν ἐγκωμίων ἐπίλογος, καὶ τῶν ἐπαίνων τὸ συμπέρασμα.
Σὲ λοιπὸν τὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ, τὴν ἐλπίδα τῶν ἀπηλπισμένων, τὴν βοήθειαν τῶν ἀδυνάτων, τῶν ἁμαρτωλῶν τὴν παρηγορίαν· Σὲ ἐπικαλοῦμαι σήμερον, παροραθεισῶν τῶν ἐμῶν ἁμαρτιῶν, νὰ ἐλεήσῃς τὸ κλεινὸν τῶν Ἑλλήνων γένος, τῶν πιστῶν δούλων τοῦ Υἱοῦ Σου, ὡς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Ναί, ἐπίβλεψον ἐφ’ ἡμᾶς ἱλέῳ τῷ ὄμματι, καταπραΰνουσα τὴν σκληρότητα τοῦ τυραννικοῦ γένους τῶν ἀσεβῶν, καὶ τὴν Ἐκκλησίαν, ἣν ὁ Υἱός σου τῷ τιμίῳ αὐτοῦ περιεποιήσατο αἵματι, ἐλευθέρωσον ἐκ τῆς Δυτικῆς ὀφρύος καὶ καταδρομῆς, καὶ τῶν λατινικῶν καινοτομημάτων, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Γνωρίζομεν ὅτι μὲ τὰς ἀμαρτίας μας παρωργίσαμεν τὸν φιλάνθρωπον ἡμῶν Δεσπότην καὶ Υἱόν Σου· ὅμως διὰ τῆς Σῆς μεσιτείας θαρροῦμεν νὰ τύχωμεν ἀφέσεως. Ἀνίσως ὁ Ἀλέξανδρος ἀκούων διὰ τὴν Ὀλυμπιάδα τόσας κατηγορίας καὶ διαβολὰς ἐκ τοῦ Ἀντιπάτρου, ἀπεκρίνατο· «Μητρὸς ἓν δάκρυ, πολλὰς διαβολὰς ἐξαλείφει», πῶς εἶναι τρόπος νὰ μὴ εἰσακουσθῇ δεομένη τοιαύτη Μήτηρ εἰς ἕνα φιλεύσπλαγχνον Θεὸν ὑπὲρ ἡμῶν πρεσβεύουσα τῶν Χριστιανῶν, ὁπότε ἀκούομεν: «Πολλὰ ἰσχύει δέησις Μητρὸς πρὸς εὐμένειαν Δεσπότου;». Καὶ ἀνίσως ἐκεῖνος ὁ θυμωμένος πολλὰ κατὰ τῶν Ρωμαίων Κοριολανός, ὅστις δὲν ἐκάμπτετο οὔτε εἰς δῶρα, οὔτε εἰς δάκρυα, εὐθὺς ὅταν εἶδε τὴν μητέρα του Οὐετουρῖναν μὲ δάκρυα νὰ παρακαλῇ διὰ τὴν συγχώρησιν τῶν Ρωμαίων, καὶ μὲ τὰ λόγια ἐκεῖνα νὰ τοῦ δείχνῃ τὴν κοιλίαν, ἥτις τὸν ἐγέννησε, καὶ τοὺς μαστοὺς οἵτινες τὸν ἀνέθρεψαν, πάραυτα ἐσυγκατέβη, παρευθὺς ἔκλαυσε περιπλεχθεὶς τὴν μητέρα, καὶ ἐχάρισε τὸ σφάλμα τῶν Ρωμαίων,