φανερὸν εἶναι, ὅτι εἰς τὸν δεύτερον οὕτω καὶ ἡμεῖς, ἐπειδὴ συγκείμεθα ἀπὸ δύο πράγματα, καὶ λεγόμεθα σύνθετοι ἀπὸ σῶμα καὶ ψυχήν, καὶ τὸ μὲν σῶμα εἶναι πρόσκαιρον οἴκημα τῆς ψυχῆς, ἡ δὲ ψυχὴ λέγεται αἰώνιος κατοικία τοῦ Θεοῦ, διὰ τοῦτο πρέπει τὴν αἰώνιον κατοικίαν τοῦ Θεοῦ νὰ ἀγωνιζώμεθα πῶς νὰ καλλωπίσωμεν καὶ ὄχι πῶς νὰ τὴν χαλάσωμεν. Διότι ὅστις φθείρει τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ, ἤτοι τὴν ψυχήν του, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός, ὡς ὁρίζει πάλιν ὁ αὐτὸς Ἀπόστολος Παῦλος ἐν τῇ πρὸς Κορινθίους πρώτῃ ἐπιστολῇ λέγων· «Ἢ οὐκ οἴδατε, ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὶ ἐξ ἑαυτῶν;». Πότε δὲ μολύνεται τὸ σῶμα, εὐλογημένοι Χριστιανοί, καὶ γίνεται ἀνάξιον οἴκημα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Ὅταν ποιῶμεν τὰ ἔργα τῆς σαρκός. Ἂς ἀκούσωμεν τοῦ αὐτοῦ Ἀποστόλου λέγοντος ἐν τῇ πρὸς Γαλάτας ἐπιστολῇ· «Φανερὰ δέ ἐστι τὰ ἔργα τῆς σαρκός, ἅτινά ἐστι μοιχεία, ἀκαθαρσία, ἀσέλγεια, εἰδωλολατρία, φαρμακεία, ἔχθρα, ἔρις, ζῆλοι, θυμοί, ἐρίθειαι, διχοστασίαι, αἱρέσεις, φθόνος, φόνος, μέθαι, κῶμοι καὶ τὰ ὅμοια τούτοις» αὐτὰ εἶναι τὰ ἔργα τῆς σαρκός, αὐτὰ μολύνουσι τὸ σῶμα, αὐτὰ μιαίνουσι τὴν ψυχήν.
Τί τὸ ὄφελος, ἀδελφοί μου, ἐὰν διὰ τὴν πρόσκαιρον θεραπείαν τοῦ σώματος χάσωμεν τὴν αἰώνιον ἀνάπαυσιν τῆς ψυχῆς; Τί τὸ κέρδος μας, ἐὰν διὰ ὀλιγοχρόνιον ἀνάπαυσιν τοῦ σώματος κολάσωμεν τὴν ψυχήν μας αἰωνίως; Τί ὠφέλησαν τὸν πλούσιον ἐκεῖνον τῆς εὐαγγελικῆς παραβολῆς αἱ πολλαὶ χαραὶ καὶ τὰ συμπόσια τὰ περισσά; Εἰς οὐδέν. Ὀλίγας ἡμέρας ἐχάρη, ἀλλὰ ἀπέθανε καὶ ἐπῆγεν εἰς τὴν φλόγα τὴν ἀκατάπαυστον τῆς κολάσεως· ἐδῶ ἐχαίρετο καὶ ηὐφραίνετο, ἀλλὰ ἐκεῖ ἐθλίβετο· ἐδῶ ἔτρωγε καὶ ἔπινεν, ἀλλὰ ἐκεῖ παρεκάλει τὸν Ἀβραὰμ νὰ στείλῃ τὸν Λάζαρον, τὸν ποτὲ καταπεφρονημένον πτωχόν, διὰ νὰ βάψῃ τὸν δάκτυλόν του εἰς τὸ ὕδωρ τοῦ Παραδείσου, νὰ στάξῃ κἂν μίαν σταγόνα εἰς τὴν γλῶσσάν του τὴν καιομένην.
Βλέπετε, εὐλογημένοι Χριστιανοί, τί ἀπολαμβάνουσιν ἐκεῖνοι, οἵτινες ζητοῦν τὴν ἀνάπαυσιν τοῦ σώματος; Ἐνῷ οἱ φροντίζοντες νὰ ταλαιπωροῦν τὸ σῶμα καὶ νὰ κόπτουν τὰ κακά των θελήματα, οὐχὶ οὕτως ἀπολαμβάνουσιν, ἀλλὰ μᾶλλον ζωὴν αἰώνιον καὶ χαρὰν παντοτινὴν καὶ Βασιλείαν οὐρανῶν κληρονομοῦσι· μάρτυρα ἔχομεν τὸν θεῖον Ἀπόστολον Παῦλον, λέγοντα ἐν τῇ πρὸς Κορινθίους πρώτῃ ἐπιστολῇ: «Ὑπωπιάζω μου τὸ σῶμα καὶ δουλαγωγῶ».