Ἀλλὰ ὁ διδάσκαλος Χριστὸς δὲν ἄφησεν ἄτιμον καὶ ἄδοξον τὸν Μαθητήν του, ἀλλὰ ἐπειδὴ τὸν εἶδεν ὅτι ἔγινε κοινωνὸς τοῦ πάθους του τὸν ἔκαμε καὶ κοινωνὸν τῆς δόξης τῶν θαυμάτων του· διὰ τοῦτο, ἀφοῦ ὁ Ἀπόστολος Φίλιππος παρέδωσε τὸ πνεῦμα του εἰς τὸν Σταυρόν, παρευθὺς ἐσείσθη ἄρδην ὅλη ἡ Ἱεράπολις ἀπὸ τὰ θεμέλια, καθὼς καὶ ἡ κτίσις πᾶσα ἐσαλεύθη, ὅτε αὐτὸς ὁ Σωτὴρ ἡμῶν Χριστὸς τὸν ἑκούσιον περὶ ἡμῶν κατεδέξατο θάνατον ἐν τῷ Σταυρῷ. Τοῦτο ὡς εἶδον οἱ ἄθεοι Ἱεραπολῖται ἐφοβήθησαν φόβον μέγαν καὶ μετενόησαν διὰ τὴν ἀσέβειάν των καὶ πεσόντες εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἀποστόλου Ἰωάννου ἐζήτουν συμπάθειαν. Βαπτίσας οὖν ὁ Θεολόγος Ἰωάννης αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ διδάξας αὐτοὺς τὴν ἀλήθειαν, ἐπορεύθη εἰς ἕτερον τόπον, Χαιρέτοπον λεγόμενον, κείμενον πλησίον τῆς Ἱεραπόλεως, ὁμοίως δὲ καὶ ἐκεῖ διδάξας καὶ θαυματουργήσας ἔφερε τοὺς Ἕλληνας εἰς θεογνωσίαν. Ἐκεῖ λέγουσιν ὅτι προεφήτευσεν ὁ Ἅγιος, ὅτι εἰς τοὺς ὑστέρους καιροὺς θὰ ἀναβλύσῃ εἰς ἐκεῖνον τὸν τόπον μέγα ἁγίασμα, τιμώμενον εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Ἀρχιστρατήγου Μιχαήλ, ὅπερ θὰ κάμνῃ παράδοξα θαύματα. Καὶ ὁ μὲν Θεολόγος Ἰωάννης ταῦτα προφητεύσας ἐπορεύθη εἰς ἄλλας χώρας νὰ διδάξῃ τὸν λόγον τοῦ Εὐαγγελίου, μετὰ δὲ ὀλίγας ἡμέρας ὕδωρ ἀνέβλυσεν ἐκ τῆς γῆς ἐκείνης, τὸ ὁποῖον ὅστις ἔπινε μετὰ πίστεως παρευθὺς ἠλευθεροῦτο ἀπὸ πᾶσαν ἀσθένειαν. Τοσαῦτα λοιπὸν θαύματα καὶ ἰατρεῖαι ἐγίνοντο καθ’ ἑκάστην ἐκεῖ, ὥστε ὄχι μόνον οἱ Χριστιανοί, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ οἱ ἄπιστοι Ἕλληνες ἐπήγαιναν καὶ ἔπιναν ἀπ’ ἐκεῖνο τὸ ὕδωρ καὶ εὕρισκον ἰατρείαν. Ἀπὸ τὰ ἄλλα πολλὰ θαύματα, ὅσα ἐγίνοντο τὸν καιρὸν ἐκεῖνον εἰς τοὺς ἀθέους Ἔλληνας, ἀκούσατε ἓν παράδοξον πῶς ἔγινεν.
Ἄνθρωπός τις πλούσιος (Ἕλλην), εἰς τὴν πόλιν τῆς Λαοδικείας, ἡ ὁποία καὶ αὐτὴ εἶναι εἰς τὰ σύνορα τῆς Λυδίας, εἶχε θυγατέρα μονογενῆ, ἄλαλον δὲ καὶ βωβὴν ἀπὸ τὴν κοιλίαν τῆς μητρός της· ὅθεν εἶχε μεγάλην λύπην περὶ ταύτης, βλέπων αὐτὴν ἄλαλον καὶ ἔδιδε σχεδὸν εἰπεῖν καὶ αὐτὴν τὴν ψυχήν του, μόνον νὰ τὴν ἴδῃ νὰ ὁμιλήσῃ. Μίαν ἡμέραν λοιπὸν εἶδεν ὀπτασίαν καλὴν, ὅτι ἄνθρωπός τις τοῦ ἔλεγε καθ᾽ ὕπνον, νὰ ὑπάγῃ εἰς τὸ Ἁγίασμα τοῦ Ἀρχιστρατήγου Μιχαὴλ καὶ δὲν θὰ γυρίσῃ ἀπ’ ἐκεῖ πικραμένος, ἀλλὰ καὶ τῆς θυγατρός του τὴν ἰατρείαν θὰ ἀπολαύσῃ καὶ τὴν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς του θὰ κερδήσῃ.