Τῇ Ϛ’ (6ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ ἐν Κολασσαῖς τῆς Φρυγίας γενομένον θαύματος παρὰ τοῦ Ἀρχιστρατήγου ΜΙΧΑΗΛ.

Τοῦτο δὲ τὸ ὅραμα εἶδεν ὄχι διότι ἦτο ἄξιος νὰ βλέπῃ τοιαύτας ὀπτασίας, ἀφοῦ ἦτο ἐσκοτισμένος ὅλως διόλου εἰς τὴν ἀσέβειαν τῆς εἰδωλολατρίας, ἀλλὰ ὁ Θεός, ὁ θέλων πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν, θέλων μὲ τὴν θαυματουργίαν, ἡ ὁποία ἔγινε μετὰ ταῦτα εἰς τὴν θυγατέρα του, νὰ ἐπιστρέψῃ καὶ ἐκεῖνον καὶ νὰ στερεωθοῦν καὶ ἄλλοι εἰς τὴν εὐσέβειαν, ᾠκονόμησε καὶ εἶδε τὴν τοιαύτην ὀπτασίαν. Ὅτε ἐξύπνησεν ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος, μετὰ φόβου καὶ τρόμου παραλαβὼν τὴν θυγατέρα του, ἐπῆγεν εἰς τὸ Ἁγίασμα τοῦ Ἀρχαγγέλου καὶ εὗρεν ἐκεῖ ἀνθρώπους πολλοὺς συνηθροισμένους, οἱ ὁποῖοι ἔχοντες διαφόρους ἀσθενείας, μόνον ὅτι ἔπινον ἀπ’ ἐκεῖνο τὸ ὕδωρ ἢ τὸ ἔχυναν ἐπάνω εἰς τὸ σῶμα των, παρευθὺς ἠλευθερώνοντο ἀπὸ ὅ,τι πάθος ἀρρωστίας εἶχον.

Βλέπων ταῦτα ὁ πατὴρ τῆς παιδὸς ἠρώτησε, τοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους τίνος ὄνομα ἀναφέρουσιν, ὅταν χύνωσιν ἐπ’ αὐτῶν ἢ πίνωσι τὸ ὕδωρ καὶ εὑρίσκουσι τὴν ἰατρείαν· οἱ δὲ εἶπον εἰς αὐτόν· «Τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῆς μιᾶς θεότητος, καὶ τοῦ Ἀρχιστρατήγου Μιχαὴλ τοῦ δούλου αὐτῆς ἀναφέρομεν». Ταῦτα ὡς ἤκουσε, μηδὲν ὀκνήσας, ἀλλὰ πιστεύσας ἐξ ὅλης καρδίας καὶ δεηθεὶς τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἐν Τριάδι ὑμνουμένου, καὶ τοῦ Ἀρχαγγέλου αὐτοῦ Μιχαήλ, ἔλαβεν ἀπ’ ἐκεῖνο τὸ Ἁγίασμα μετὰ πίστεως καὶ ἔδωκεν εἰς τὴν θυγατέρα του καὶ ἔπιε, παρευθὺς δέ, ὢ τοῦ θαύματος! ὄχι μόνον ἡ παῖς ἠλευθερώθη ἀπὸ τὸν δεσμὸν τῆς ἀφωνίας, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς καὶ αὐτὴ ἐσώθησαν ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς ἀπιστίας καὶ ἤρχισαν μὲ φωνὰς εὐχαριστηρίους νὰ δοξάζουν τὸν Θεὸν καὶ νὰ μεγαλύνουν τὸν αὐτοῦ θεράποντα Μιχαήλ. Τί τὸ μετὰ ταῦτα; ἐβαπτίσθη ὁ ἄρχων ἐκεῖνος καὶ ἡ θυγάτηρ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ μετ’ αὐτοῦ καὶ ἐγένοντο Χριστιανοί. Καὶ ὄχι μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ Ναὸν πολυτελῆ καὶ πολυέξοδον ἔκτισεν εἰς τὸ Ἁγίασμα ἐκεῖνο καὶ τὸ ἐσκέπασε μὲ κτίσμα θολωτὸν ὡραιότατον, τόσον ὥστε ἔλεγε μετὰ τοῦ Προφήτου Δαβίδ· «Κύριε ἠγάπησα εὐπρέπειαν οἴκου Σου». Καὶ αὐτὸς μὲν οὕτω πιστεύσας καὶ τοιαύτας ἀνταμοιβὰς ἀποδώσας εἰς τὸν Ἀρχάγγελον διὰ τὴν εὐεργεσίαν του, ἐπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, δοξάζων τὸν Θεὸν ὄχι μόνον διὰ τὴν θαυματουργίαν, τὴν ὁποίαν εἶδεν εἰς τὴν θυγατέρα του, ἀλλὰ πολὺ περισσότερον διὰ τὴν ἰδικήν του ἐπιστροφήν.