«Νὰ μὴ ἴδωσιν οἱ ὀφθαλμοί μου τὰ ἀγαθὰ τοῦ κόσμου τούτου, μηδὲ νὰ συγχυσθῇ ὁ νοῦς μου ἀπὸ πρόσκαιρον ματαιότητα, μόνον σύ, Κύριε πολυέλαιε, πλήρωσον τοὺς ὀφθαλμούς μου δακρύων πνευματικῶν, ταπείνωσον τὴν καρδίαν μου καὶ κατεύθυνον τὰ διαβήματά μου εἰς τὸν νόμον σου· διότι τὶ κέρδος ἔχω ἀπὸ τὸ πήλινον σῶμα τοῦτο, ὅπερ σήμερον μὲν εἶναι, αὔριον δὲ φθείρεται, τὸ ὁποῖον ὥσπερ χλόη ἐξανθεῖ, κατὰ δὲ τὴν ἑσπέραν ἀπομαραίνεται; ἓν μόνον εἶναι αἰώνιον ἀγαθόν, ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς, ὅπερ χάρισαί μοι, Κύριε Παντοδύναμε». Ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα καθ’ ἑκάστην ἡμέραν μελετῶν καὶ λέγων ὁ Ἄρχιππος εἶχε καὶ τὸν Θεὸν εὐήκοον εἰς τὰς δεήσεις του· τὰ δὲ πλήθη τῶν ἀπίστων, τὰ ὁποῖα ἦσαν πέριξ εἰς τὸ Ἁγίασμα, βλέποντες τὰς καθ’ ἑκάστην ἡμέραν γινομένας θαυματουογίας, συγχρόνως δὲ φθονοῦντες καὶ τὴν ἐνάρετον πολιτείαν τοῦ Ὁσίου Ἀρχίππου καὶ μὴ θέλοντες νὰ βλέπωσιν αὐτὸν ἀθλητικῶς ἀγωνιζόμενον, ἐλάλησαν πονηρά. Καὶ μίαν ἡμέραν συναχθέντες ὁμοθυμαδὸν ἔδραμον μετὰ μανίας πολλῆς κατὰ τοῦ Ὁσίου Ἀρχίππου, βουλόμενοι καὶ αὐτὸν νὰ θανατώσουν καὶ τὸ Ἁγίασμα παντελῶς νὰ ἐξαφανίσωσι. Σύραντες δὲ αὐτὸν ἀπὸ τῶν τριχῶν τῆς κεφαλῆς καὶ τοῦ πώγωνος, οἱ μὲν ἔτυπτον μετὰ ράβδων καὶ ξύλων, οἱ δὲ προσεπάθουν νὰ κατασκάψουν καὶ νὰ καταχώσουν τὸ Ἁγίασμα. Ἀλλά, ὢ τῶν ἀνεκδιηγήτων σου, Χριστέ, κριμάτων! φλὸξ ἐκεῖθεν ἐξελθοῦσα ἐφόβησε πάντας καὶ πρὸς φυγὴν ἔτρεψεν· ὅθεν ὡς εἶδον τὸ τοιοῦτον ἀνεχώρησαν ἄπρακτοι.

Μετὰ ταῦτα ἠθέλησαν νὰ κάμουν ἄλλην μηχανὴν χειροτέραν, βουλόμενοι καὶ τὸν Ναὸν νὰ ἀφανίσωσιν ἀπὸ θεμελίων καὶ τὸν Ὅσιον κακῶς νὰ θανατώσωσι. Ποία δὲ ἦτο ἡ μηχανή; Πλησίον εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ἀρχιστρατήγου, εἰς τὸν ὁποῖον ἦτο καὶ τὸ Ἁγίασμα, ἔτρεχε ποταμὸς ἀπὸ τὸ ἀριστερὸν μέρος, Χρύσος ὀνομαζόμενος· ἐκεῖνον τὸν ποταμὸν ἠβουλήθησαν οἱ ἄπιστοι Ἕλληνες νὰ φέρωσι κατεπάνω τοῦ Ἁγιάσματος καὶ τῆς Ἐκκλησίας, διὰ νὰ μιχθῇ τὸ Ἁγίασμα μὲ τὸ ὕδωρ τοῦ ποταμοῦ καὶ νὰ μὴ γνωρίζηται πλέον παντελῶς μηδὲ οἱ Χριστιανοὶ πίνοντες νὰ ἰατρεύωνται. Ταῦτα μὲν ἐκεῖνοι ἐμελέτησαν καὶ ἔκοψαν τὸν ποταμὸν ἀπὸ τὴν πρώτην αὐτοῦ ροήν, διὰ νὰ ἔλθῃ κατὰ τοῦ Ἁγιάσματος. Ἀλλὰ τίς λαλήσει τὰς δυναστείας τοῦ Κυρίου, καὶ ἀκουστὰς ποιήσει πάσας τὰς αἰνέσεις αὐτοῦ;