Μετὰ δὲ πάροδον ἐνενήκοντα ἐτῶν, παιδίον τι, Ἄρχιππος ὀνόματι, ἐκ τῆς πόλεως τῶν Ἱεραπολιτῶν ὁρμώμενον, ἀπὸ γονεῖς Ὀρθοδόξους καὶ ἀπὸ ρίζαν ἀγαθὴν ἀγαθὸν βλάστημα, κατὰ τὸ δέκατον ἔτος τῆς ἡλικίας αὐτοῦ, ἐπῆγεν εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ἀρχαγγέλου, ὡς νὰ ὡδηγεῖτο ὑπὸ τῆς ἄνωθεν προνοίας καὶ ἔγινε νεωκόρος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου. Τόσην δὲ ἐγκράτειαν εἶχε καὶ ἄλλας ἀρετάς, ὥστε καὶ χαρισμάτων θεϊκῶν ἠξιώθη· διότι ὄχι μόνον τοῦ σώματος τὰς ἐπιθυμίας ἐκράτει, τὰς βλαπτούσας τὴν ψυχήν, ἀλλὰ οὐδὲ ἄρτον ἔτρωγεν οὔτε εἰς λουτρὸν ἐλούσθη ποτὲ οὔτε εἰς ἀνάπαυσιν τῆς σαρκὸς ἐκοιμήθη, καὶ ταῦτα ἔπραττε τὸ παιδίον ὅτε ἀκόμη ἦτο ἀνήλικον. Καὶ φαγητὸν μὲν ἔβραζε τὰς ἀγρίας βοτάνας δίχως ἅλας καὶ ἔτρωγε μίαν φορὰν τὴν ἑβδομάδα, ποτὸν δὲ εἶχε τὸ ἐκ τοῦ ἁγιάσματος ὕδωρ, διὰ ἐνδύματα δὲ εἶχε δύο σακκία τρίχινα, τὸ μὲν ἓν διὰ νὰ τὸ φορῇ τὸ δὲ ἄλλο νὰ σκεπάζεται τὴν νύκτα. Καὶ κατ’ ἔτος ἤλλασσε τὰ σακκία καὶ ἐφόρει μὲν ἐκεῖνο μὲ τὸ ὁποῖον ἐσκεπάζετο, ἐσκεπάζετο δὲ μὲ ἐκεῖνο ὅπερ ἐφόρει καὶ οὕτως ἦσαν τὰ σακκία ἐκεῖνα πάντοτε καὶ σκέπασμα καὶ φόρεμα τοῦ Ἀρχίππου. Κάτωθι δὲ τῆς στρωμνῆς του εἶχε πέτρας λαξευτὰς ἐστρωμένας καὶ εἰς τὸ προσκεφάλαιόν του ἦτο ἄλλο σακκί, γεμᾶτον ἀκάνθας καὶ οὕτως ἐλάμβανεν ὀλίγον ὕπνον πρὸς σύστασιν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως.
Ἀλλ’ ἡ μὲν δίαιτα τοῦ παιδίου ἐκείνου, ἕως οὗ ἀνεπτύχθη εἰς ἄνδρα καὶ ἕως ὅτου ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τοιαύτη ἦτο, ἂς μὴ ἀπιστῇ δὲ κανεὶς ἀκούων, ὅτι εἶχε τοιαύτην σκληροτάτην καὶ ὑπερφυᾶ δύναμιν, ἀλλὰ ἂς ἐνθυμηθῇ ὅτι εἰς ὁποίαν ψυχὴν ἔμβη ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, ὄχι μόνον τόσα παρακινεῖ τὸν ἄνθρωπον νὰ κάμνῃ, ἀλλὰ καὶ περισσοτέρους πειρασμοὺς τοῦ σώματος καταπείθει αὐτὸν νὰ ὑπομένῃ καὶ νὰ τοὺς νομίζῃ διὰ τρυφὴν καὶ ἀνάπαυσιν. Καὶ ἔχομεν παράδειγμα εἰς τοῦτο τοὺς Μάρτυρας καὶ Ὁσίους, οἱ ὁποῖοι πάντα πειρασμὸν καὶ πᾶσαν ἰδέαν βασάνων καὶ θλίψεις καὶ στενοχωρίας τοῦ σώματος ὑπέμειναν, μόνον διὰ νὰ κερδήσουν τὴν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Ἀλλὰ ἂς ἔλθωμεν εἰς τὰ ἐπίλοιπα τῆς ἱστορίας.
Ὁ ἐκκλησιάρχης ἐκεῖνος Ἄρχιππος, ὅστις εἶχε τὴν τοιαύτην διαγωγήν, τὴν ὁποίαν ἠκούσατε, δεν ἔπαυε ἀπὸ τοῦ νὰ ἔχῃ καθ’ ἑκάστην εἰς τοὺς ὀφθαλμούς του τὸ σωτήριον, ὅπερ εἶναι δεύτερον βάπτισμα, μετὰ συντετριμμένης δὲ καρδίας ἐμελέτα ἀείποτε ἐν τῇ καθαρᾷ αὐτοῦ καρδίᾳ τὸν Θεὸν τοιαῦτα·