Ἀφήνω κατὰ μέρος τὸν Νουμεριανόν, τὸν ὁποῖον καὶ μυριάκις μεγαλύτερος βασιλεὺς ἀπὸ ὅ,τι εἶναι σήμερον ἐὰν ἦτο δὲν ἤθελε τὸν ὠφελήσει τίποτε· διότι εἶναι ἄνθρωπος σκωληκόβρωτος καὶ ὡσεὶ χόρτος αἱ ἡμέραι αὐτοῦ καὶ μόνον διὰ τὴν ἀπώλειαν τῆς ψυχῆς σας θρηνῶ καὶ ὀδύρομαι. Ὁ Θεὸς σᾶς ἐτίμησεν, ἄθλιοι, μὲ τὸ λογικόν, καὶ σεῖς ἐγίνατε ἀπὸ τὰ ἄλογα ζῷα ἀλογώτεροι, ἀφήσατε τὸν Θεόν, τὸν ποιητὴν τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, τὸν Βασιλέα πάσης τῆς κτίσεως, καὶ ἀφιερώσατε τὸν ἑαυτόν σας εἰς τὴν ματαίαν καὶ ψευδῆ σκιὰν τοῦ Νουμεριανοῦ, ὁ ὁποῖος σήμερον ὡς ἄνθος τοῦ ἀγροῦ ἐξανθεῖ, αὔριον δὲ θέλει πέσει ἐξ ἅπαντος εἰς τὰς χεῖρας τοῦ ἀθανάτου καὶ φοβεροῦ Βασιλέως Θεοῦ, μὲ τοῦ ὁποίου τὴν δύναμιν ἐλαφρύνομαι καὶ ἐγὼ ἀπὸ τὰς τιμωρίας ταύτας καὶ γίνομαι μάλιστα προθυμότερος εἰς τὸ νὰ λάβω μὲ μεγάλον πόθον καὶ ἄλλα βασανιστήρια περισσότερα διὰ τὴν ἀγάπην του».
Καὶ ταῦτα μὲν ἔλεγεν ὁ Ἅγιος πρὸς τοὺς παρόντας τὰ δὲ εὐλογημένα ἐκεῖνα παιδία, κρεμάμενα εἰς τὸ ξύλον καὶ κατεξεόμενα, εἶχον τοὺς ὀφθαλμοὺς προσηλωμένους μὲ χαρούμενον πρόσωπον πρὸς τὸν διδάσκαλόν των Βαβύλαν. Ἐνῷ δὲ ἔπιπτον τὰ μέλη των εἰς τὴν γῆν, αὐτὰ παρέμενον τελείως ἀτάραχα, ὡς νὰ ἔπασχεν ἄλλος τις καὶ οὐχὶ αὐτά. Μάλιστα δὲ καὶ μὲ ἀνδρικὸν καὶ γενναῖον φρόνημα, ἐλέγχοντα τὸν τύραννον, ἔλεγον πρὸς αὐτὸν ὑπὲρ τοῦ διδασκάλου αὐτῶν ταῦτα· «Δὲν ἐντρέπεσαι, ταλαίπωρε, νὰ ἀτιμάζῃς τοιαύτην ἱερὰν καὶ αἰδέσιμον κεφαλήν; ὑπάρχων σὺ υἱὸς τοῦ σκότους, πῶς ἀποτολμᾷς νὰ ὑβρίζῃς τὸν κήρυκα τοῦ φωτός; δὲν ἐντρέπεσαι, ἀνάξιε τῆς βασιλείας, νὰ γίνεσαι παίγνιον ἀπὸ ἀνήλικα παιδία καθὼς εἴμεθα ἡμεῖς; Σὺ μέν, ἀσύνετε, ταράττεσαι, δαιμονίζεσαι καὶ κατακαίονται τὰ σπλάγχνα σου ἀπὸ τὸν παράλογον θυμόν, ἡμεῖς δὲ χαίρομεν καὶ ἀγαλλόμεθα καὶ τὰς πληγάς, τὰς ὁποίας μᾶς δίδεις, τὰς νομίζομεν εἰς τὸ σῶμα μας ὡς τὰ ὡραιότερα καὶ τρυφερώτερα ἄνθη τῆς ἀνοίξεως».
Τότε ὁ παράνομος βασιλεὺς ἐπρόσταξε καὶ κατεβίβασαν τὸν Ἅγιον καὶ τὰ παιδία ἀπὸ τὸ ξύλον· καὶ τὸν μὲν Ἅγιον ἀπέστειλε δέσμιον εἰς τὴν φυλακήν, τὰ δὲ παιδία, νομίζων ὁ μάταιος ὅτι διὰ τὸ τρυφερὸν τῆς ἡλικίας των θὰ τὰ φέρῃ εἰς τὸ θέλημά του, τὰ παρέστησεν ἐνώπιόν του καὶ ἤρχισε μὲ κολακευτικὸν τρόπον νὰ τὰ ὀνομάζῃ τέκνα ἀγαπητὰ καὶ πῶς ἔχουν γνῶσιν καὶ γνώμην γενναίαν καὶ ἀνδρικὴν καὶ ὑπέσχετο νὰ δώσῃ εἰς αὐτὰ χρήματα ἄπειρα, δῶρα βασιλικὰ καὶ χαρίσματα μεγαλοπρεπῆ.