Εἰς τοὺς λόγους τούτους τοῦ Μάρτυρος θαυμάσας ὁ βασιλεὺς τὴν παρρησίαν καὶ σύνεσιν αὐτοῦ, μὲ πρᾳότητα τὸν ἠρώτησε λέγων· «Ὦ διδάσκαλε τῶν παιδίων, ἠμπορεῖς νὰ μοῦ ἑρμηνεύσῃς τί πρᾶγμα εἶναι ὁ Θεός;». Ἀπεκρίθη ὁ Ἅγιος· «Ἀδύνατον εἶναι, ὦ βασιλεῦ, νὰ ἐξηγήσῃ ἄνθρωπος, ἀλλ’ οὔτε καὶ Ἄγγελος, ὁποίας φύσεως εἶναι ὁ Θεός, διότι εἶναι ἀνεκδιήγητος, ἀκατάληπτος καὶ εἰς ἀνθρωπίνους λογισμοὺς ἀχώρητος· ἀρχὴ καὶ σύστασις τῶν ἀπάντων, βασιλεὺς καὶ Κύριος, δοτὴρ παντὸς ἀγαθοῦ καὶ μηδενὸς δεόμενος. Πρῶτον ἐποίησε τὰς ἀγγελικὰς ἀΰλους δυνάμεις, δεύτερον ἐποίησε τὸν ἄνθρωπον καὶ ὅλον τὸν φαινόμενον κόσμον καὶ τὸν ἐστόλισε μὲ μυρία καὶ διάφορα ἀγαθά, ἔπλασε τὸν ἄνθρωπον καὶ τὸν ἐτίμησε νὰ ἐξουσιάσῃ ὅλα τὰ κτίσματα τοῦ ὁρωμένου κόσμου, χαρίζων εἰς αὐτὸν ὡς βασιλέα βασίλειον πρὸς κατοικίαν, τὸ κάλλιστον πάντων τῶν ποιημάτων, τὸν Παράδεισον. Καὶ θέλων ἀκόμη ὁ Θεὸς νὰ δείξῃ εἰς τὸν ἄνθρωπον εἰς πόσην τιμὴν καὶ ἀξίαν τὸν ἠξίωσε καὶ ὑπερέβη ἀσυγκρίτως τὰ ἐπίλοιπα ζῷα, τὸν ἐπρόσταξε καὶ ἔδωκεν εἰς ἕκαστον ζῷον ἴδιον ὄνομα· τοῦ ἔδωκε δὲ καὶ τὴν γυναῖκα διὰ σύντροφον καὶ ἐδῶ ἐφανέρωσεν ἄλλην ὑπεροχὴν εἰς τὸν ἄνθρωπον, ὅτι δι’ αὐτὸν ἔπλασε τὴν γυναῖκα ἀπὸ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ».
«Ἐκτὸς δὲ τούτων ἁπάντων ἐχάρισεν ὁ Θεός, ὡς φύσει ἀγαθός, εἰς τὸν ἄνθρωπον τὸ λογικὸν μὲ γνωστικὰς δυνάμεις, μὲ τὰ ὁποῖα χαρίσματα δύναται νὰ συνομιλῇ μὲ τὸν ἴδιον ὕψιστον Θεὸν μὲ καθαρότητα, καθὼς οἱ Προφῆται καὶ αἱ μυριάδες τῶν Ἁγίων· ὅμως ὁ πρῶτος ἄνθρωπος περισσότερον ἐπίστευσε τὸν ἐχθρόν του διάβολον, παρὰ τὸν Θεόν, ὅστις τὸν ἔπλασε καὶ ἐτίμησεν. Ἐπείσθη λοιπὸν εἰς τὴν ὀλέθριον συμβουλὴν τοῦ ἐχθροῦ, παρέβη τὴν ζωοπάροχον ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ καὶ οὕτως ἐξέπεσεν, ἐδιώχθη τοῦ Παραδείσου καὶ κατήντησεν ἀπὸ τὴν ἀθανασίαν εἰς τὸν θάνατον. Τί μεγαλυτέρα ἀχαριστία εἰς τὸν ἄνθρωπον, ἀπὸ τοῦ νὰ προτιμήσῃ ἕνα καὶ μόνον ρῆμα τῆς κακῆς συμβουλῆς τοῦ ἐχθροῦ, περισσότερον ἀπὸ τὰ τόσα ἀγαθὰ τὰ ὁποῖα τοῦ ἐχάρισεν ὁ Θεός; Ἦτο λοιπὸν δίκαιον νὰ τὸν ἐξαλείψῃ εὐθὺς ὁ Θεός, ἀλλὰ ἡ ἀγαθότης του πάλιν τὸν ἠλέησε καὶ μὲ τρόπους ἄκρας συμπαθείας τὸν ἔφερεν εἰς τὴν ἀρχαίαν τιμήν· καὶ ἔδειξεν ὁ Θεός ὅτι ἀνίσως καὶ μυρίας φορὰς σφάλωμεν, πάλιν αὐτός, ὡς ἀγαθός, οἰκονομεῖ τὴν σωτηρίαν μας».