Ἐρωτῶντες δὲ τὸν ἀσθενῆ πῶς ἰατρεύθη, ἤκουσαν παρ’ αὐτοῦ καταλεπτῶς ὅσα ἀνωτέρω ἐγράφησαν. Γνωρίσαντες ὅθεν πάντες τὴν φανερὰν θαυματουργίαν τῆς Θεομήτορος, ἐπέστρεψαν μετὰ τοῦ θεραπευθέντος παραλύτου εἰς τὸ Μοναστήριον· καὶ τελειώσαντες τὴν ἀκολουθίαν καὶ τὴν θείαν Λειτουργίαν, ἔδωκαν δόξαν μετὰ χαρᾶς μεγάλης εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον, ἥτις ἂν καὶ πολλάκις βραδύνει τὴν βοήθειάν Της, διὰ νὰ ἴδῃ τὴν ὑπομονὴν τοῦ παρακαλοῦντος, δὲν λησμονεῖ όμως, ἀλλ’ εἰς τὴν ὥραν, κατὰ τὴν ὁποίαν δὲν ἐλπίζει τις, λαμβάνει τὴν ποθουμένην ὑγείαν.
Ἑώρταζε λοιπὸν ὁ Θεόδωρος οὗτος κατ’ ἔτος τὴν ἡμέραν ταύτην τῆς θεραπείας του εἰς ὅλην του τὴν ζωήν, κάμνων μεγάλην πανήγυριν καὶ μετὰ τὸν θάνατόν του ἀφῆκεν ἐντολὴν εἰς τὰ τέκνα του, ἵνα τελῶσι τὴν ἑορτὴν ταύτην, τὴν ὁποίαν μέχρι καὶ σήμερον οἱ ἀπόγονοί του τελοῦσι κατὰ τὸ δυνατόν· ἔκτοτε δὲ ἡ εὐλάβεια τῶν Χριστιανῶν πρὸς τὴν θείαν ταύτην Εἰκόνα τῆς Μυρτιδιωτίσσης ἐξηπλώθη εἰς ὅλον τὸν κόσμον, καὶ εἰς μνήμην τοῦ θαύματος τούτου κατὰ τὴν ἡμέραν ταύτην συναθροίζεται πᾶς ὁ λαὸς τῆς νήσου τῶν Κυθήρων εἰς τὸ Μοναστήριον τῶν Μυρτιδίων καὶ τελεῖ μεγάλην ἑορτὴν καὶ πανήγυριν πρὸς δόξαν τῆς Κυρίας ἡμῶν Θεοτόκου τῆς Μυρτιδιωτίσσης, τῆς ὁποίας νὰ διηγῆται τις τὰ ἄπειρα θαύματα, ἅπερ καθ᾽ ἑκάστην τελεῖ εἰς τοὺς μετὰ πίστεως προσερχομένους, εἶναι ἀδύνατον· ἀλλ’ ὅμως ἡμεῖς νὰ εἴπωμεν ὀλίγα πρὸς δόξαν αὐτῆς καὶ οὕτω νὰ καταπαύσωμεν τὸν λόγον.
Μίαν φορὰν ἦλθον οἱ βάρβαροι διὰ θαλάσσης, ἵνα λεηλατήσωσι τὸ Μοναστήριον τῶν Μυρτιδίων, καὶ πλησιάσαντες τὴν νύκτα ἀντικρὺ αὐτοῦ, εἶδον πολλὰς πυρὰς πέριξ τοῦ Μοναστηρίου· ὅθεν νομίσαντες ὅτι τοὺς ἠννόησαν οἱ ἄνθρωποι τῆς νήσου καὶ κατῆλθον ἐκεῖ διὰ νὰ τοὺς πολεμήσωσι, φοβηθέντες μεγάλως οἱ βάρβαροι ἐπέστρεψαν ἄπρακτοι καὶ οὕτως ἐσώθη τὸ Μοναστήριον καὶ ὅλη ἡ νῆσος διὰ τῆς προστασίας τῆς Κυρίας ἡμῶν Θεοτόκου. Ἄλλοτε πάλιν ἐταξίδευεν ἓν πλοῖον εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἐκεῖ ἀπέναντι ἀκριβῶς τοῦ Μοναστηρίου τῶν Μυρτιδίων συνήντησε φοβερὰν τρικυμίαν καὶ μέγαν κλύδωνα τῆς θαλάσσης, ὥστε ἐκινδύνευε τοῦτο νὰ καταποντισθῇ αὔτανδρον. Τότε οἱ ἄνθρωποι τοῦ πλοίου ἐπεκαλέσθησαν τὴν Κυρίαν Θεοτόκον τὴν Μυρτιδιώτισσαν καὶ τὸν μέγαν Ἅγιον Νικόλαον νὰ τοὺς βοηθήσωσιν, ὅπως διασωθῶσιν ἐκ τοῦ κινδύνου, ὑποσχόμενοι νὰ ὑπάγωσιν ἔκαστος εἰς τὸν οἶκόν Της ἐλεημοσύνην τὸ κατὰ δύναμιν πρὸς βοήθειαν τοῦ Μοναστηρίου, καὶ ἐν τῷ ἅμα ἔπαυσεν ἡ τρικυμία, καὶ διασωθέντες οἱ ἄνθρωποι μετέβησαν ἅπαντες εἰς τὸ Μοναστήριον, ἀποδώσαντες τὰς εὐχαριστίας των εἰς τὴν Κυρίαν Θεοτόκον καὶ ἀρκετὴν χρηματικὴν βοήθειαν, ἐκ τῆς ὁποίας ἐκτίσθη ὁ Ναὸς τοῦ Ἁγίου Νικολάου εἰς τὸν «μαῦρον βράχον», πρὸς ἐνθύμησιν τοῦ θαύματος.