Ταῦτα καὶ ἄλλα περισσότερα μετ’ εὐλαβείας καὶ δακρύων ἔλεγε κατ’ ἔτος ὁ ἀσθενὴς Θεόδωρος, καὶ πάντοτε δοξάζων τὸν Θεὸν ἐτέλει τὴν συνηθισμένην πανήγυριν. Μετὰ δὲ παρέλευσιν ἀρκετῶν ἐτῶν, ἐλθούσης πάλιν τῆς πανηγύρεως, ἀφοῦ ἡτοιμάσθησαν πάντα τὰ ἀπαιτούμενα δι’ αὐτήν, καὶ ἐπρόκειτο νὰ ἐκκινήσωσιν, προσκαλέσας ὁ Θεόδωρος τὰ τέκνα του, λέγει πρὸς αὐτὰ κλαίων· «Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα, φίλοι καὶ συγγενεῖς μου, ἐγὼ βλέπω τὸν ἑαυτόν μου εἰς ταύτην τὴν πολυχρόνιον παράλυσιν, ἐκ τῆς ὁποίας ἐπὶ τόσα ἔτη δὲν δύναμαι νὰ θεραπευθῶ· λοιπὸν σᾶς παρακαλῶ νὰ ἑτοιμάσητε κράββατον διὰ νὰ μὲ σηκώσητε καὶ νὰ μὲ φέρετε εἰς τὸ Μοναστήριον, ἵνα ἴδω μὲ τοὺς ὀφθαλμούς μου καὶ προσκυνήσω τὴν ἁγίαν Εἰκόνα τῆς Κυρίας μου Μυρτιδιωτίσσης, ἴσως εὐσπλαγχνισθῇ καὶ μὲ θεραπεύσῃ τὸν ἄθλιον, καθὼς ποιεῖ εἰς πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους αὐτήν». Ἀκούσαντες τὰ τοιαῦτα λυπηρὰ καὶ πίστεως, εὐλαβείας καὶ κατανύξεως γέμοντα λόγια οἱ παῖδες καὶ οἱ συγγενεῖς τοῦ Θεοδώρου, ἡτοίμασαν τὸν κράββατον, τὸν ὁποῖον ἄραντες τέσσαρες ἔφερον τὸν ἀσθενοῦντα εἰς τὸν Ναὸν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου τῶν Μυρτιδίων καὶ ἐτοποθέτησαν αὐτὸν ἔμπροσθεν τῆς σεβασμίας αὐτῆς Εἰκόνος, καθὼς ἐζήτησεν.
Ὑψώσας λοιπὸν τὰ ὄμματα ὁ Θεόδωρος πρὸς τὴν Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου καὶ κλαίων ἔλεγε πρὸς αὐτὴν μετ’ εὐλαβείας· «Κυρία μου καὶ Δέσποινα, Βασίλισσα τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς· σὺ εἶσαι ἡ προφητευθεῖσα Κόρη, ἡ ὁποία ἐγέννησας τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν Μονογενῆ Υἱὸν καὶ Λόγον τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος καὶ ἀειπάρθενος ἔμεινας, καὶ ἔλαβες τόσην χάριν, ὥστε ἔγινες Μήτηρ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, τὸν ὁποῖον κρατήσασα ὡς βρέφος εἰς τὰς ἁγίας ἀγκάλας σου, ἔχεις τόσην ἐξουσίαν καὶ τὸ θέλειν καὶ τὸ δύνασθαι, καὶ δίδεις πᾶσαν χάριν εἰς ἐκείνους ὅπου σοῦ ζητήσουν, διότι ἔχεις εἰς τὰς χεῖράς σου τὴν πηγὴν καὶ τὴν αἰτίαν πασῶν τῶν χαρίτων. Σὺ λοιπὸν ὅπου εἶσαι ἡ βοήθεια τῶν ἀβοηθήτων, τῶν ὀρφανῶν ἡ προστασία, τῶν ἀσθενῶν ἡ ἰατρεία, τῶν θλιβομένων ἡ παρηγορία, τῶν κινδυνευόντων ἡ σωτηρία, ποίησον ἔλεος καὶ εἰς ἐμέ, μεσίτευσον εἰς τὸν πολυεύσπλαγχνον μονογενῆ Σου Υἱόν, ἵνα ἐλεήσῃ κἀμὲ τὸν ἁμαρτωλόν· καὶ καθὼς πολλοὺς ἀσθενεῖς ἰάτρευσε, πολλοὺς νεκροὺς ἀνέστησε καὶ παραλύτους ἠνώρθωσε διὰ μόνου τοῦ θεϊκοῦ λόγου του, ὅταν ἦτο εἰς τὸν κόσμον, οὕτω νὰ κάμῃ καὶ εἰς ἐμὲ τὸν ταπεινόν.