Τοῦ ὁποίου τὴν φήμην ἀκούσασα καὶ μία γυνὴ στεῖρα, ἀπὸ χωρίον ὀνομαζόμενον Κερασέα, ἦλθε πρὸς αὐτὸν τὸν Ἅγιον χαίρουσα καὶ παρακαλοῦσα νὰ εἰσακούσῃ τὴν δέησίν της, καὶ πεσοῦσα εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἁγίου ἔλεγε· «Βοήθει μοι, Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, καὶ εὐλόγησόν με νὰ κάμω παιδίον»· ὁ δὲ Ἅγιος πρῶτον μέν, ὡς ταπεινὸς ὅπου ἦτο, δὲν ἠθέλησε νὰ εἰσακούσῃ τὴν δέησίν της, ἀλλὰ μὲ σχῆμα ταπεινὸν καὶ εὐλαβητικὴν φωνὴν τῆς εἶπεν· «Ὕπαγε, τέκνον μου, εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ ὁ Θεὸς ἂς σὲ εὐλογήσῃ· διότι ἐγὼ δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ σὲ εὐλογήσω, ὡς ἄνθρωπος ἁμαρτωλός». Πλὴν ἐκείνη δὲν ἠθέλησε νὰ εἰσακούσῃ καὶ νὰ φύγῃ, ἀλλὰ περισσότερον παρεκάλει.
Εὐσπλαγχνισθεὶς τέλος ὁ Ἅγιος τῆς γυναικὸς τὰ δάκρυα, τῆς εἶπεν· «Ὕπαγε, ὁ Θεὸς σὲ ηὐλόγησε καὶ θὰ κάμῃς τρία παιδία». Τότε ἡ γυνὴ ἐπῆρε συγχώρησιν καὶ ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὸν Ἅγιον μὲ πίστιν καὶ εὐλάβειαν. Ὅταν δὲ ἀνεχώρησεν ἡ γυνή, ἔπεσεν ὁ Ἅγιος εἰς προσευχὴν πρὸς τὸν Θεὸν περὶ τῆς γυναικός. Εἰσήκουσε δὲ ὁ Θεὸς τὴν δέησιν τοῦ δικαίου καὶ ἐχάρισε τῆς γυναικὸς ἐκεῖνο ὅπου ἐζητοῦσεν, ἀποκτήσασα ἐν καιρῷ τρία παιδία, καὶ τὰ τρία ἀρσενικά. Καὶ τὸ μὲν πρῶτον τὸ ὠνόμασαν Διαμαντῆν, τὸ δὲ ἄλλον Ἰωάννην καὶ τὸ τρίτον Τριαντάφυλλον. Μοὶ φαίνεται ὅτι καὶ αὐτὴ ἡ ὀνομασία τῶν παίδων δὲν ἔγινε χωρὶς πρόνοιαν Θεοῦ, ἀλλὰ φαίνεται νὰ ἔχῃ κάτι τι ἀπόκρυφον μυστήριον τῆς τοῦ Θεοῦ προνοίας. Τὸ Ἰωάννης ἑρμηνεύεται χάρις, ἡ αἴτησις τοῦ Ὁσίου ὅπου ἦτο περὶ παίδων, ἐδόθη πρὸς τὸν Ἅγιον ὡς μία χάρις ἐστεφανωμένη, ὡς μία χάρις ἀδαμαντοκόλλητος καὶ ροδοστεφής, ὡς ἀληθῶς στέφανος θεῖος καὶ ἄξιος νὰ δίδηται εἰς ὅσους ἔλαβον τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ, καθὼς ὁ θεῖος Γεράσιμος.
Ἄλλην φορὰν ἠθέλησεν ὁ Ἅγιος νὰ ὑπάγῃ εἰς πόλιν καλουμένην Ἀγυιάν, καὶ διαβαίνων τὴν ἐκεῖθεν τοῦ Μοναστηρίου λίμνην, τὴν ὀνομαζομένην Κάρλαν, ἡ ὁποία ἐξάγει πολλοὺς ἰχθῦς, ἔτυχε καὶ ἦτο ἡμέρα Παρασκευή, εὗρε δὲ τοὺς ἁλιεῖς ἁλιεύοντας διὰ νὰ φάγωσι. Τούτους ἐνουθέτησε λέγων εἰς αὐτούς, ὅτι δὲν εἶναι πρέπον καὶ νόμιμον οἱ Χριστιανοὶ νὰ τρώγουν ἰχθῦς τὴν Τετάρτην καὶ τὴν Παρασκευήν, ἐπειδὴ εἶναι ἐμποδισμένον ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρας μας. Προσέτι τοὺς εἶπε καὶ τὸν Κανόνα τοῦ μεγάλου Ἀθανασίου· «Συσταυροῖ τὸν Κύριον τοῖς Ἰουδαίοις ὁ ἐσθίων ἰχθύας Τετάρτην καὶ Παρασκευήν».