Ἡ Δημητριὰς ἦτο πόλις πλησίον τοῦ σημερινοῦ Βόλου· ἐπειδὴ δὲ ἐκτίσθη ἀπὸ τὸν βασιλέα Δημήτριον [1], ὠνομάσθη Δημητριάς. Ἔχει δὲ νῦν χωρία πολυάνθρωπα καὶ χριστιανικώτατα. Ἄνωθεν αὐτῆς τῆς Δημητριάδος κεῖται χωρίον ἤ, καλλίτερον νὰ εἰπῶ, πόλις ἐπ’ ὄρους κειμένη εὐαγγελικῶς ὀνομαζομένη Μακρυνίτσα. Ἔλαβε δὲ τὴν ὀνομασίαν αὐτὴν ἀπὸ τὴν ἑξῆς αἰτίαν: Πρὸ τοῦ νὰ κτισθῇ ἡ πόλις αὕτη εἰς τὸ ρηθὲν ὄρος, ἦτο ἐκεῖ Μοναστήριον, καὶ ὠνομάζετο τῆς Παναγίας τῆς Μακαριωτίσσης. Ὅταν δ’ ἐκυριεύθη ὁ τόπος αὐτὸς ἀπὸ τὴν ἀντίχριστον βασιλείαν τῶν Τούρκων, ἀπὸ τὰς πολλὰς καταδρομὰς κατεστράφη τὸ Μοναστήριον, καὶ ἔμεινε μόνος ὁ Ναός, ὁ ὁποῖος καὶ μέχρι τοῦ νῦν διαμένει, ἐπ’ ὀνόματι τῆς Κυρίας Θεοτόκου τιμώμενος, στερεὸς κατὰ πολλά. Συνήχθησαν ὅθεν καὶ ἔκτισαν οἰκίας οἱ ἄνθρωποι πέριξ τῆς Ἐκκλησίας καὶ κατ’ ὀλίγον συνεκροτήθη ἀρκετὴ πόλις πολυάνθρωπός τε καὶ φιλόχριστος.

Ἡ νέα αὕτη πόλις ὠνομάσθη Μακαριώτισσα, λαβοῦσα τὴν ὀνομασίαν ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κυρίας Θεοτόκου. Παραφθαρεῖσα δὲ ἡ λέξις, ἀντὶ Μακαριώτισσα, ἐκλήθη Μακρυνίτσα, ὡς ἀληθῶς ἀφιερωμένη εἰς τὴν Κυρίαν Θεοτόκον, τὴν ὁποίαν διαφυλάττει ἡ Κυρία Θεοτόκος καὶ συντηρεῖ ὡς ἰδικήν της κληρονομίαν, μὲ τὸν προπάτορά της Δαβὶδ λέγουσα· «Αὕτη ἡ κατάπαυσίς μου εἰς αἰῶνα αἰῶνος, ὧδε κατοικήσει ἡ χάρις μου, ὅτι ἠρετισάμην αὐτήν· τὴν θύραν αὐτῆς εὐλογήσω, τοὺς πτωχοὺς αὐτῆς χορτάσω ἄρτον, καὶ οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ ἀγαλλιάσει ἀγαλλιάσονται». Εἰς τὰ ὅρια τῆς πόλεως αὐτῆς, ἕως δύο ὡρῶν διάστημα, ἦτο τότε καὶ εἶναι μέχρι τοῦ νῦν ἓν Μοναστήριον κατὰ πολλὰ ἥσυχον καὶ εἰρηνικόν, τιμώμενον εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, τὸ ὁποῖον ἔκτισεν ἐκ βάθρων ὁ Ὅσιος Διονύσιος, ὁ κτίτωρ τῆς ἐν Ὀλύμπῳ Μονῆς [2]· ὀνομάζεται δὲ τὸ Μοναστήριον Σουρβία. Εἰς τὸ ὁποῖον Μοναστήριον ἐλθὼν ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν Γεράσιμος ἀπεφάσισε νὰ μείνῃ ἐκεῖ, ἐπειδὴ τοῦ ἤρεσε κατὰ πολλὰ τὸ ἥσυχον τοῦ τόπου καὶ τὸ εὐκραές, καὶ ἔμεινεν ἀγωνιζόμενος τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς ἐναρέτου ζωῆς. Ὅσας δὲ προσευχάς, νηστείας καὶ χαμευνίας ἔκαμνεν, μόνος ὁ καρδιογνώστης Θεὸς γνωρίζει.

Διὰ τὰς πολλὰς τοῦ Ὁσίου Γερασίμου ἀρετάς, τὸν ἠξίωσεν ὁ Θεὸς νὰ κάμνῃ καὶ θαύματα ἔτι ζῶν, καὶ τὸν ἔκαμεν ὀνομαστὸν εἰς ὅλα ἐκεῖνα τὰ χωρία. Καὶ καθὼς δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ κρυφθῇ πόλις ἐπάνω ὄρους κειμένη, κατὰ τὸν εὐαγγελικὸν λόγον, οὕτω καὶ ὁ Πατὴρ ἡμῶν Γεράσιμος ἐφάνη εἰς ὅλους, ὅτι ἦτο ἐνάρετος καὶ ἄνθρωπος φοβούμενος τὸν Θεόν.