ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ὁ μέγας πατὴρ ἡμῶν ὁ κτίτωρ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Ἁγίας Τριάδος Σουρβίας, πατρίδα εἶχε τὴν Πελοπόννησον καταγόμενος ἀπὸ χωρίον Λεοντάρι καλούμενον. Οὗτος, ἀφοῦ ἀπεγαλακτίσθη καὶ ἔγινεν ὀκτὼ ἐτῶν, τὸν ἔβαλον οἱ γονεῖς του εἰς διδάσκαλον, διὰ νὰ μάθῃ τὰ ἱερὰ γράμματα, τὰ ὁποῖα μὲ δεξιότητα φύσεως καὶ μὲ ἐπιμέλειαν, εἰς ὀλίγου καιροῦ διάστημα, τὰ ἔμαθε καὶ τὰ μετεχειρίσθη ὡς ἕνα διδάσκαλον ἄριστον, εἰς τὸ νὰ ἀπολαύσῃ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα διδάσκουν τὰ ἱερὰ αὐτὰ γράμματα, ἤτοι τὴν οὐράνιον βασιλείαν. Ἐπειδὴ καὶ ἔδωκεν ὅλον τὸν ἑαυτόν του εἰς τὴν ἀνάγνωσιν τῶν Βίων τῶν Ἁγίων, καὶ μάλιστα τῶν Ὁσίων Πατέρων, τοὺς ὁποίους ζηλώσας καὶ θέλων νὰ τοὺς μιμηθῇ, ἀπέρριψε τὴν ματαίαν φροντίδα τοῦ κόσμου καὶ ἐμίσησε σάρκα, κόσμον καὶ κοσμοκράτορα, ὑποκλίνας τὸν αὐχένα εἰς τὸν ἐλαφρὸν ζυγὸν τῆς εὐαγγελικῆς ζωῆς, σταυρώσας τὴν σάρκα σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις· διὸ καὶ ἠδύνατο κατὰ ἀλήθειαν νὰ λέγῃ τὸ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου· «Ἐμοὶ δὲ κόσμος ἐσταύρωται, κἀγὼ τῷ κόσμῳ».
Ὅταν ἔφθασεν εἰς ἄνδρα τέλειον καὶ μέτρον ἡλικίας, κατὰ τὸ δὴ λεγόμενον, ἐπειδὴ καὶ ὡς ἔξω κόσμου, ζῶν καὶ ὅλως τοῦ Πνεύματος γεγονώς, κατὰ τὴν ἐντολὴν τοῦ θείου Ἀποστόλου τὴν λέγουσαν· «Εἰ ζῶμεν πνεύματι, πνεύματι καὶ στοιχῶμεν», ἔλαβε τὴν σφραγῖδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, χειροτονηθεὶς βαθμηδὸν Ἀναγνώστης, Ὑποδιάκονος, Διάκονος καὶ Πρεσβύτερος, ἔπειτα ὡς ἄλλος Πατριάρχης Ἀβραὰμ ἤκουσε μὲ τὰ νοητὰ ὦτα τῆς ψυχῆς: «Ἔξελθε ἐκ τῆς γῆς σου, καὶ ἐκ τῆς συγγενείας σου, καὶ δεῦρο εἰς γῆν ἣν ἂν σοι δείξω», τὸ ὁποῖον ὄχι μόνον ἤκουσε καθὼς καὶ ἄλλοι τινὲς τὸ ἤκουσαν μόνον, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐτελείωσε· καὶ φεύγων δὲν ἐστράφη νὰ ἰδῇ ὄπισθεν, φοβούμενος τὸ ὑπόδειγμα τῆς τοῦ Λὼτ γυναικός, ἀλλ’ ὡς διψῶσα ἔλαφος ἔτρεχε τὴν ὁδὸν τὴν εὐθεῖαν, τὴν φέρουσαν εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν Ἱερουσαλήμ· καὶ φθάσας εἰς αὐτὴν μὲ πολλὴν εὐλάβειαν ἐπροσκύνησε τοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ λαβὼν τὴν παρ’ αὐτῶν ἁγιότητα καὶ δύναμιν, ἐξῆλθεν ἐκ τῆς Ἱερουσαλήμ, καθὼς τὸν παλαιὸν καιρὸν οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι, καθωπλισμένος τὴν πύρινον γλῶσσαν, τὴν Χάριν τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Διερχόμενος δὲ πόλεις καὶ χώρας, ἐκήρυττε λέγων: «Μετανοεῖτε ἤγγικε γὰρ ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Ἀπὸ τότε δὲ ἔδωκεν ὅλον τὸν ἑαυτόν του εἰς νηστείας, εἰς ἀγρυπνίας καὶ εἰς προσευχάς, ὥστε ἠδυνήθη νὰ λέγῃ· «Ζῶ δὲ οὐκ ἔτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός». Περιερχόμενος δὲ τὰς ρηθείσας πόλεις, ὡς νέος Ἀπόστολος, ἔφθασε καὶ ἕως τὰ μέρη τῆς Δημητριάδος.