Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ὁσιομάρτυρος ΙΓΝΑΤΙΟΥ τοῦ Νέου.

ἔφερε δὲ μεθ’ ἑαυτοῦ καὶ μαρτυρικὰ λείψανα τοῦ προαθλήσαντος Ἁγίου Εὐθυμίου, ἅπερ ἔλαβεν ἀπὸ τῆς νήσου τῆς Πρώτης, εἰς τὴν ὁποίαν διηγήθημεν ὅτι ἐτάφη ὁ Ἅγιος Εὐθύμιος πρὸ μηνῶν ἑπτά, καὶ ἔφθασεν εἰς Ἅγιον Ὄρος τῇ εἰκοστῇ τοῦ αὐτοῦ Ὀκτωβρίου. Ὁ δὲ ἱερὸς νεκρὸς καὶ τὰ λείψανα ἐναπετέθησαν εἰς τὸν νεόδμητον αὐτῶν σεπτὸν Ναόν. Λέγονται δὲ καὶ παρὰ πολλῶν βεβαιοῦνται περὶ τούτου τοῦ Ἁγίου καί τινα παράδοξα καὶ διηγήσεως ἄξια, τὰ ὁποῖα, ἐπειδὴ παρεκλήθημεν καὶ διωρίσθημεν παρά τινων θεοφιλῶν ἀνδρῶν Βυζαντινῶν διὰ γραμμάτων, ἀναφέρομεν αὐτά.

Εἷς θεοσεβὴς Χριστιανὸς πρὸ τῆς τελειώσεως τοῦ Ἁγίου ἔδωκεν εἰς αὐτὸν ἓν βαλάντιον μὲ μερικὰ χρήματα διὰ νὰ ἐξοδεύσῃ τάχα εἰς τὰς ἀνάγκας του· ἀπὸ αὐτά ὅταν δὲ ἐκρεμάσθη ὁ Ἅγιος (μ’ ὅλον ὅτι ἀναμφιβόλως δυνάμεθα νὰ συμπεράνωμεν, ὅτι ἔλαβον αὐτὰ οἱ δήμιοι ἢ οἱ παιδεύσαντες τὸν Μάρτυρα), πάλιν ὤ τοῦ θαύματος! εὑρέθη τὸ βαλάντιον μὲ ὅλα τὰ ἀργύρια εἰς τὸν κόλπον τοῦ ἀνδρὸς ἐκείνου, τὰ ὁποῖα καίτοι διανέμων ἐξ αὐτῶν εἰς πολλοὺς πτωχοὺς μὲ ἀφθονίαν καὶ χωρὶς παρατήρησιν, ἔμενον πολλὰς ἡμέρας τὰ αὐτά, χωρὶς νὰ λείψωσιν ἢ τελειώσουσιν.

Χριστιανός τις ὑπὸ εὐλαβείας κινούμενος, ὅτε ὁ Ἅγιος ἐκρέματο, ἐπῆγε μίαν νύκτα, κοιμωμένων τῶν φυλάκων, καὶ ἀνοίξας μὲ βελόνην τὸν πόδα τοῦ Ἁγίου ἔβρεξε τὸ μανδήλιόν του μὲ τὸ καταρρέον αἷμα τοῦ Ἁγίου. Μετὰ ὀλίγας ἡμέρας ἰδὼν τὸ μανδήλιον, βλέπει μὲ ἔκπληξιν ἐσχηματισμένον εἰς αὐτὸ σταυρὸν διὰ τοῦ αἵματος τοῦ Μάρτυρος! Τοῦτο τὸ μανδήλιον μὲ τὸν σταυρὸν εἶδον ἄλλοι πολλοὶ Χριστιανοὶ ἀξιόπιστοι καὶ ἐθαύμασαν.

Εἰς τὸ κατὰ τὸν Γαλατᾶν εὑρισκόμενον προσκύνημα τοῦ Κύκκου τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐπῆγαν μίαν ἡμέραν ἕνα δαιμονιζόμενον καὶ ἕνα παράλυτον· ὁ δὲ Μοναχὸς ὁ ὑπηρετῶν αὐτὸ τὸ προσκύνημια, καὶ ἔχων τὸν σκοῦφον, ὃν ἐφόρει ὁ Ἅγιος εἰς τὸν δρόμον τοῦ Μαρτυρίου του, ἠγορασμένον ἀπὸ τῶν δημίων, ἔθηκεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀσθενοῦντας, ἐπικαλούμενος τὸν Ἅγιον, καὶ παρευθύς, ὤ τοῦ θαύματος! εὑρέθη ὁ παράλυτος ὄρθιος καὶ ὁ δαιμονιζόμενος ὑγιὴς καὶ σώφρων εἰς δόξαν Χοιστοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ πίστωσιν τῆς ἁγιότητος τοῦ Ἁγίου Ὁσιομάρτυρος Ἰγνατίου· οὗ ταῖς ἁγίαις πρεσβείαις ρυσθείημεν τῶν δεινῶν καὶ τύχοιμεν τῆς οὐρανίου Βασιλείας, Χάριτι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ πρέπει δόξα, κράτος, τιμὴ καὶ προσκύνησις εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

          

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ


Ὑποσημειώσεις

[1] Ἐσκῆ Ζαγορὰ εἶναι τουρκικὴ ὀνομασία τῆς Βουλγαρικῆς πόλεως Στάρα Ζαγορὰ, ἡ ὁποία εὑρίσκεται εἰς τὴν Ἀνατολικὴν Ρωμυλίαν. Σημαίνει δὲ ἐσκὴ τουρκιστὶ παλαιά, ὡς ἐπίσης καὶ στάρα βουλγαριστί. Τὸ δὲ Τίρνοβον εἶναι πόλις ἐπὶ τοῦ ποταμοῦ Ἰάντρα, πρωτεύουσα ἐπαρχίας ἀλλὰ καὶ ὁμωνύμου κράτους ἀπὸ τοῦ ἔτους 1186 μέχρι τοῦ 1393.

[2] Φιλιππούπολις· ἀρχαία Ἑλληνικὴ πόλις ἐπὶ τοῦ ποταμοῦ Ἕβρου (Βουλγαριστὶ Μαρίτσα) ἀνήκουσα νῦν εἰς τὴν Βουλγαρίαν, καλουμένη ὑπὸ τῶν Βουλγάρων Πλόβντιβ. Εἶναι ἡ δευτέρα εἰς μέγεθος πόλις τῆς Βουλγαρίας.

[3] Βλέπε ὑποσημείωσιν σελ. 210.

[4] Ὁ Ἅγιος οὗτος Ὁσιομάρτυς Δαβὶδ ἑορτάζὲται κατὰ τὴν κϛʹ (26ην) Ἰουνίου (βλέπε ἐν τόμῳ Ϛʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»).

[5] Διβάνιον εἶναι λέξις περσικῆς προελεύσεως σημαίνουσα παρ’ ἡμῖν εὐρύχωρον ἀνάκλιντρον χωρὶς ἐρεισίνωτον (χωρὶς πλευρικὸν ὑποστήριγμα διὰ τὴν στήριξιν τῶν νώτων), τὸ παρ’ ἡμῖν κοινῶς ντιβάνι. Τουρκιστὶ Διβάνιον μέχρι τοῦ ΙΘʹ αἰῶνος ἐκαλεῖτο ἡ αἴθουσα συνεδριάσεων τοῦ ὑπουργικοῦ συμβουλίου ἐκ τῶν ἐν αὐτῇ διβανίων καὶ κατ’ ἐπέκτασιν ἡ Τουρκικὴ Κυβέρνησις.