Ὁ δὲ Ἰωάννης, ἰδὼν τότε τὴν τοσαύτην δυστυχίαν τῆς μητρὸς καὶ τῶν ἀδελφῶν, μετασχηματισθείς, ἐκρύβη εἰς τὴν οἰκίαν σεβασμίας τινὸς γραίας. Μαθοῦσα δὲ ἡ μήτηρ καὶ αἱ ἀδελφαὶ τὴν ἀποκρυβὴν τοῦ Ἰωάννου ἔστειλαν μίαν ἡμέραν Τούρκους τινὰς διὰ νὰ τὸν πιάσωσι. Καὶ μὴ γνωρίσαντες αὐτόν, μολονότι ὁ ἴδιος ἀπεκρίθη πρὸς αὐτούς, ὅτι τοιοῦτος ἄνθρωπος δὲν ἐφάνη εἰς ταῦτα τὰ μέρη, ἀνεχώρησαν. Ἡ δὲ καλὴ ἐκείνη γραῖα ἔστειλε τὸν Ἰωάννην εἰς τὸ Βουκουρέστιον τῆς Ρουμανίας, ὅπου καὶ γνωρισθεὶς μετὰ τοῦ Ἁγίου Ὁσιομαρτυρος Εὐθυμίου, ἐφιλιώθη μετ’ αὐτοῦ, ὥστε ἦτο μεταξὺ αὐτῶν περισσότερόν τι τῆς φυσικῆς ἀδελφικῆς σχέσεως καὶ φιλίας. Τοιουτοτρόπως ἡ ὁμοιότης τῶν ἠθῶν συνιστᾷ ζῶσαν ἀγάπην καὶ διατηρεῖ αὐτὴν διὰ παντὸς ἀπαραμείωτον, ὅτε μάλιστα καί τις ἀόρατος χάρις συνδέει ἀμφότερα τὰ μέρη.
Διατρίβων λοιπὸν ἐκεῖ εἰς Βουκουρέστιον, καὶ βλέπων ὅτι κινδυνεύει νὰ περιπέσῃ εἰς ἐντοπίους παρανομίας καὶ ἀσωτίας, ἐσκέφθη νὰ ὑπάγῃ εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος. Διαβαίνων δὲ τὴν πόλιν Σούμλαν, εὗρεν ἐκεῖ τὸν φίλον του Ἅγιον Εὐθύμιον, ὅστις πρὸ αὐτοῦ εἶχεν ἀναχωρήσει ἀπὸ τὸ Βουκουρέστιον, καὶ ἐκεῖ εἰς τὴν Σούμλαν, καθὼς διηγήθημεν εἰς τὴν Βιογραφίαν τοῦ Ἁγίου Εὐθυμίου [3], ἠρνήθη τὸν Χριστόν. Ἰδὼν λοιπὸν αὐτὸν εἰς τοιαύτην κατάστασιν, ἐλυπήθη μὲν ὑπερβαλλόντως διὰ τοῦ φίλου του τὴν δυστυχίαν, ἔλαβε δὲ πρόνοιαν νὰ ἀναχωρήσῃ ἐκεῖθεν ὅσον τάχιστα, μήπως συμβῇ καὶ εἰς αὐτὸν κανὲν τοιοῦταν ἀπευκταῖον διὰ τὰς τότε ἐκεῖ ἀνωμαλίας τῶν περιστάσεων.
Ἐν ᾧ δὲ ταῦτα ἐσυλλογίζετο, ἔφθασαν μερικοὶ Τοῦρκοι στρατιῶται, καὶ εὑρόντες αὐτὸν εἰς τὸν τόπον ὅπου ἔμενε, ἁρπάζοντες καὶ ἐκδύοντες τὰ τῆς οἰκίας του πράγματα, τὸν ἠνάγκαζον νὰ ἀρνηθῇ τὴν πίστιν του καὶ νὰ γίνῃ Τοῦρκος. Ὁ δὲ φοβηθείς, ἔδωκεν εἰς αὐτοὺς ὑπόσχεσιν, ὅτι γίνεται. Ἐκεῖνοι, πεισθέντες εἰς τὸν λόγον του μόνον, ἐφρόντιζον διὰ τὴν διαρπαγήν. Ὁ δὲ λαβὼν εὐκαιρίαν, ἔφυγε πάραυτα ἐκεῖθεν, καὶ περιπατῶν ἡμέραν καὶ νύκτα ἔφθασεν εἰς Ἐσκῆ Ζαγοράν, ἐκεῖθεν δὲ μετά τινος Προηγουμένου Ἁγιορείτου ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Γρηγορίου ἦλθεν εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, καὶ διατρίψας ὀλίγον καιρὸν εἰς τὴν αὐτὴν Μονὴν τοῦ Γρηγορίου καὶ μεταβὰς ἀλλεπαλλήλως εἰς διαφόρους Μονάς, τέλος ἐπῆγεν εἰς τὴν Σκήτην τῆς Ἁγίας Ἄννης πρὸς τὸν ἀείμνηστον ἐκεῖνον ἄνδρα παπᾶ Βασίλειον, μετὰ τοῦ ὁποίου διά τινα ἀνάγκην ἐπῆγεν εἰς Θεσσαλονίκην.