Ὁ δὲ κριτής, βλέπων καὶ ἀκούων ταῦτα, ἀπεκρίθη μετὰ θυμοῦ· «Ποῖος σὲ ἔφερεν ἐδῶ; καλόγηρος ἢ κοσμικός;». Λέγει ὁ Μάρτυς· «Μόνος μου ἦλθα μὲ τὴν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ»· λέγων δὲ ταῦτα ἐδείκνυε μίαν εἰκόνα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὴν ὁποίαν διὰ βοήθειάν του ἔκρυπτεν εἰς τὸ στῆθός του ὁμοῦ μὲ ἕνα σταυρόν. Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ κριτής· «Ἄφες, ἄνθρωπε, τὰς μωρολογίας καὶ ἐλθὲ εἰς σεαυτόν· στοχάσου ὅτι, ἐὰν ἐμμείνῃς εἰς τὴν ἰδέαν ταύτην, θὰ ὑποφέρῃς τρομερὰς βασάνους καὶ τέλος καὶ αὐτὸν τὸν θάνατον. Πλὴν νὰ σοῦ δώσωμεν ἡμεῖς πολλὰ δωρήματα, ὥστε νὰ ζήσῃς μὲ αὐτάρκειαν εἰς ὅλην σου τὴν ζωήν, νὰ σὲ προβιβάσωμεν καὶ εἰς ἀξιώματα ἵνα χαίρῃς μὲ ἡμᾶς πάντοτε». Ὁ δὲ Μάρτυς ἀπεκρίνατο· «Τὰ μὲν δῶρά σου καὶ ἀξιώματα, ὡς πρόσκαιρα, τὰ χαρίζω εἰς σὲ τὸν πρόσκαιρον· τὰς δὲ παιδείας καὶ τὸν θάνατον, μὲ τὸν ὁποῖος μὲ φοβίζεις, αὐτὰ δὲν εἶναι εἰς ἐμὲ, νέον μήνυμα, ἀλλά, πρὸ τοῦ νὰ ἔλθω, τὰ ἠξεύρω, καὶ μάλιστα διὰ τοῦτο ἦλθον, νὰ μὲ θανατώσῃς διὰ τὸν Χριστόν μου, ὅστις εἶναι ὁ μόνος αἰώνιος καὶ ἀθάνατος Θεός, τοῦ ὁποίου καὶ τὰ δωρήματα εἶναι αἰώνια καὶ ἡ Βασιλεία του οὐράνιος, ἀνεκλάλητος καὶ ἀσάλευτος· ὁ δὲ ψευδοπροφήτης ὁ ἰδικός σας Μωάμεθ εἶναι διδάσκαλος τῆς ἀπωλείας καὶ ἀποστάτης Θεοῦ, φίλος δὲ τοῦ διαβόλου, ἐπίσης ἡ διδασκαλία του ἦτο σατανική, καὶ σεῖς οἱ μάταιοι τὸν ἐπιστεύσατε, καὶ μέλλετε νὰ κολασθῆτε μὲ αὐτόν, ἐὰν δὲν πιστεύσητε εἰς τὸν Χριστὸν τὸν ἀληθῆ Θεόν».

Ταῦτα ἀκούσας ὁ κριτὴς ἠλλοιώθη ἀπὸ τὸν θυμόν του καὶ μὴ δυνάμενος νὰ λαλήσῃ, ἔκαμε νεῦμα νὰ ἐκβάλωσιν ἔξω τὸν Μάρτυρα, τὸν ὁποῖον συλλαβὼν εἷς τῶν παρισταμένων ὑπηρετῶν ἔσυρε μετὰ βίας. Ὁ δὲ Μάρτυς, ἁπλώσας τὴν χεῖρά του, ἔδωκεν εἰς αὐτὸν ἓν ράπισμα, καὶ δραμὼν ἔμπροσθεν τοῦ κριτοῦ ἐγονάτισε, καὶ ἐλέγχων αὐτὸν καὶ τὴν πίστιν του, ἔκλινε τὸν αὐχένα του καὶ τὸν παρεκίνει νὰ τὸν σφάξῃ ὁ ἴδιος. Τότε, λαβόντες αὐτὸν οἱ ὑπηρέται διὰ τῆς βίας τὸν ἔβαλον εἰς τὴν φυλακήν, ἔθεσαν δὲ καὶ τοὺς πόδας του εἰς τὴν ποδοκάκην, καὶ περιέβαλον μὲ ἁλύσεις σιδηρᾶς καὶ βαρείας τὸν τράχηλόν του. Φέροντες δὲ καὶ ἐμπαίζοντες αὐτὸν τὸν ἠνάγκαζον νὰ ἀρνηθῇ τὴν πίστιν του. Ὁ δὲ γενναῖος Ἀθλητὴς τοῦ Χριστοῦ ὑπέφερε τὰ πάντα εὐχαρίστως καὶ ἔχαιρεν, ὅτι βασανίζεται διὰ τὸν Χριστὸν τὸν ὑπερύμνητον, καθὼς ἐχαίροντο καὶ οἱ Ἀπόστολοι, ὅτε ἐδάρησαν καὶ ἐξεβλήθησαν τοῦ παρανόμου ἐκείνου συνεδρίου, διότι ἐκήρυττον τὸν Χριστόν.