Ἐμιμεῖτο τὴν τοῦ Μανασσῆ καὶ Πέτρου μετάνοιαν, ἐμελέτα τὴν θείαν Γραφὴν καὶ ἐνθυμούμενος τὰς πικρὰς κολάσεις, δὲν ἠδύνατο νὰ παύσῃ τὰ δάκρυα, ἀλλὰ φανερὰ ἐξωμολογεῖτο τὴν προτέραν ἀσέβειαν. Ὅθεν ἰδόντες αὐτὸν τινὲς ἀσεβεῖς καὶ μαθόντες τὴν αἰτίαν τῆς θλίψεως, τὸν διέβαλον εἰς τὸν βασιλέα, ὅστις ἐπληγώθη τὴν καρδίαν ταῦτα ἀκούσας καὶ προσκαλεσάμενος ἠρώτησεν αὐτὸν μετὰ θυμοῦ, ἐὰν ἦτο Ναζωραῖος, ὁ δὲ ἀπεκρίνατο εὐθαρσῶς καὶ εὔθυμος· «Ναί, δοῦλος εἶμαι τοῦ Κυρίου μου Ἰησοῦ Χριστοῦ». Ὁ δὲ βασιλεὺς ἐθυμώθη, πλὴν ἐνθυμούμενος τὴν προτέραν αὐτῶν φιλίαν δὲν ἔδειξε τὸν θυμὸν εἰς τὸ φανερόν, ἀλλ’ ἐδοκίμασε πρότερον μὲ κολακείας καὶ δωρεῶν ὑποσχέσεις, ὁτὲ δὲ καὶ μὲ φοβερισμοὺς τιμωριῶν καὶ κολάσεων, μήπως καὶ τὸν μεταστρέψῃ, ἀλλὰ δὲν ἠδυνήθη ὁ δείλαιος, ὅτι ὁ Ἅγιος ἐδίψα τὸ Μαρτύριον.

Ὁ δὲ μακάριος Ἰάκωβος, διὰ νὰ κάμῃ τὸν τύραννον νὰ τὸν θανατώσῃ το γρηγορώτερον, τοιαῦτα πρὸς αὐτὸν ἀπεκρίνατο· «Μάτην κοπιᾷς ἐπιχειρῶν ἀδύνατα πράγματα, νὰ σπείρῃς σῖτον εἰς τὸ πέλαγος ἢ νὰ κρατήσῃς τὸν ἄνεμον εἰς τὸ δίκτυον· οὕτως εἶναι ἀδύνατον νὰ μεταβάλῃς πλέον τὴν γνώμην μου ἀπὸ τὴν εὐσέβειαν. Λοιπὸν ἀπόθες πᾶσαν ἐλπίδα νὰ μὴ κρύπτῃς πλέον τὴν ὀργήν σου, ἀλλὰ κατάκοψον μεληδὸν τὰς σάρκας μου· τιμώρει, κατάφλεγε, ποίησον εἴ τι βούλεσαι εἰς τὸ σῶμά μου, τὴν δὲ ψυχὴν δὲν θέλεις δυνηθῆ νὰ μεταστρέψῃς εἰς τὴν ἀσέβειαν». Ὁ δὲ βασιλεὺς ἐδοκίμασε πάλιν μὲ κολακείας νὰ τὸν παγιδεύσῃ καὶ κρύπτων τὸν θυμὸν προσποιεῖται πάλιν ἀγάπην, λέγων πρὸς αὐτόν· «Λυπήσου τὸ σῶμά σου, Ἰάκωβε, τὴν ἐπανθοῦσαν σοι ὡραιότητα καὶ τὴν ἄμετρον φιλίαν μας καὶ μὴ θελήσῃς νὰ στερηθῇς τὰς ἀπολαύσεις τοῦ κόσμου καὶ τὴν γλυκυτάτην ταύτην ζωήν, νὰ λάβῃς χαλεπὰς ὀδύνας καὶ πικρότατον θάνατον, διὰ ἐλπιζόμενα ἀγαθὰ ἀβέβαια. Ἐγὼ σοῦ ὑπόσχομαι νὰ ἔχωμεν κοινὸν τὸν πλοῦτον καὶ τὴν δόξαν τῆς βασιλείας μου, καλλίτερα παρὰ πρότερον. Ναί, φίλτατέ μοι καὶ περιπόθητε, δέομαί σου μὴ καταφρονήσῃς τὴν μεγάλην φιλίαν μας, νὰ φανῇς πρὸς ἐμὲ ἀχάριστος· διότι, ἐὰν ἀπειθήσῃς, ἀνάγκη εἶναι νὰ σοῦ δώσω, καὶ χωρὶς νὰ θέλω, τὴν πρέπουσαν παίδευσιν· ἀλλὰ μὴ νομίσῃς, ὅτι θὰ σὲ λυπηθῶ ποσῶς εἰς τὸ ὕστερον· ὄχι κατὰ ἀλήθειαν, ἀλλὰ θὰ μετατρέψω τὴν ἀγάπην, τὴν ὁποίαν σοῦ ἔχω τώρα, εἰς μῖσος ἀντάξιον τῆς παρακοῆς σου καὶ θὰ σοῦ δώσω τοιαῦτα δεινὰ κολαστήρια, τὰ ὁποῖα ποτὲ δὲν ἠκούσθησαν».