ΙΑΚΩΒΟΣ ὁ ἔνδοξος τοῦ Χριστοῦ Μεγαλομάρτυς ἦτο ἀπὸ τὴν Περσίαν, ζῶν κατὰ τοὺς χρόνους τῶν εὐσεβῶν βασιλέων Ἀρκαδίου καὶ Ὀνωρίου τῶν υἱῶν τοῦ Μεγάλου Θεοδοσίου, οἵτινες ἐβασίλευσαν ἐν ἔτει τϟε’ (395), διέμενε δὲ εἰς τὴν πόλιν τῆς Περσίας Βηθλαβᾶν κειμένην εἰς τὴν χώραν τῶν Ἐλουζησίων. Τότε ἐκυρίευον εἰς τὴν Περσίαν ὁ Ἰσδιγέρδης Α’ καὶ Βαχρὰμ Ε’ ὁ υἱός του, οἵτινες ἦσαν ἄνθρωποι ὠμοὶ καὶ ἄσπλαγχνοι καὶ ἐβίαζον τοὺς Χριστιανούς, ὅσους εὕρισκον, νὰ προσκυνῶσιν ὥσπερ ἐκεῖνοι τὰ ἀναίσθητα εἴδωλα. Ὁ δὲ Ἰάκωβος ἦτο ἄρχων τὴν ἀξίαν περιφανέστατος καὶ χρήσιμος, ἀπὸ ὅλους τιμώμενος καὶ ἀγαπώμενος διότι ἦτο πλούσιος, γνωστικὸς καὶ ἐνάρετος· ὅθεν ἦτο πρῶτος τοῦ παλατίου καὶ τὸν ἠγάπα πολὺ ὁ βασιλεὺς δίδων εἰς αὐτὸν μεγάλην ἀξίαν καὶ χαρίσματα ἄφθονα. Τόσον δὲ τὸν ἠγάπων ὁ Ἰσδιγέρδης καὶ ὁ Βαχρὰμ ὁ υἱός του, ὥστε δὲν ἤθελον σχεδὸν νὰ ἀποχωρισθοῦν μίαν ὥραν ἀπὸ αὐτόν· ἐδείκνυον δὲ τόσην συμπάθειαν, ὥστε τὸν εἶχον ὡς ἀδελφὸν διὰ τὴν τοῦ γένους του περιφάνειαν καὶ τὴν κοσμιότητα αὐτοῦ καὶ διὰ νὰ τὸν σύρωσιν οἱ πανοῦργοι πρὸς τὴν ἀσέβειαν—διότι ἦτο παιδιόθεν Χριστιανὸς καθὼς οἱ γονεῖς καὶ ἡ γυνή του ἦσαν εὐσεβεῖς καὶ πιστοὶ εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν—ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἔπασχον νὰ τὸν ἀποξενώσωσιν οἱ ἀλιτήριοι μὲ δωρεὰς καὶ χαρίσματα, γινώσκοντες ὅτι οἱ καλόγνωμοι καὶ διακριτικοὶ ἄνθρωποι πείθονται μᾶλλον μὲ εὐεργεσίας καὶ κολακείας ἢ μὲ ἀπειλὰς καὶ κολαστήρια, καθὼς ἔπαθε καὶ οὗτος ὁ θαυμαστὸς Ἰάκωβος, ὅστις, νικηθεὶς ὑπὸ τῆς πολλῆς φιλοδωρίας τοῦ ἄρχοντος, ἠχμαλωτίσθη, φεῦ! καὶ ἠρνήθη τὸν Χριστὸν τὸν γλυκύτατον καὶ προσκυνήσας τοὺς δαίμονας ἔγινε μὲ τὸν βασιλέα μία ψυχή.
Ἀλλὰ μὴ σκυθρωπάσητε, ἀκροαταί, καὶ βαρυκαρδίσητε, τοιαῦτα ἀκούοντες· διότι καθὼς μία ρανὶς ὕδατος στάζουσα διηνεκῶς εἰς τὸ μάρμαρον δύναται νὰ τὸ τρυπήσῃ, οὕτως αἱ πολλαὶ δωρεαὶ καὶ χάριτες δύνανται ψυχὴν εὐγνώμονα νὰ τὴν μεταστρέψουν μὲ εὐκολίαν καὶ λίαν τάχιστα, καθὼς ἔκαμαν εἰς τοῦτον τὸν περιφανῆ καὶ ἀοίδιμον καὶ ἐκοίλαναν τὴν στερεὰν πέτραν τῆς πίστεως αὐτοῦ· ἀλλ’ ἀκούσατε καὶ τὸ τέλος, νὰ λάβητε εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίασιν, ὅτι ὁ Θεὸς δὲν παραβλέπει ὅσους προεγνώρισε καὶ προώρισεν, ἀλλὰ καὶ πεσόντας ἀνορθοῖ καὶ φωταγωγεῖ τυφλώττοντας.