ὅθεν παρευθὺς τοῦ ἀπεκρίθη ὁ Μάρτυς, λέγων· «Ὄχι ἀδελφέ· ὄχι· σὺ ὁ ἀνεύθυνος ἔχεις πόθον ν’ ἀποθάνῃς ὑπὲρ Χριστοῦ καὶ ἐγὼ ὁ ὑπεύθυνος νὰ μὴ ἀποθάνω; πῶς δύναται νὰ γίνῃ τοῦτο; ἐγὼ ὁ ἀρνητὴς τοῦ Χριστοῦ πρέπει νὰ ἀποθάνω ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ». Καὶ ταῦτα εἰπὼν ἔτρεχε μὲ ὅλην τὴν προθυμίαν τῆς ψυχῆς του ἐμπρὸς ἀπὸ τὸν δήμιον, λέγων ἀδιακόπως τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλόν», ἕως ὅτου ἔφθασεν εἰς τὸν τόπον τῆς καταδίκης.

Ἐκεῖ εἰς τὸν τόπον τῆς καταδίκης ἦλθε καὶ ὁ κριτὴς μέ τινας ἄλλους καὶ ὅλοι αὐτοὶ παρεστάθησαν ἐμπρὸς εἰς τὸν Μάρτυρα, ἀποσκοποῦντες εἰς τὸ νὰ τὸν τρομάξουν καὶ νὰ τὸν κάμουν νὰ καμφθῇ· ἀλλ’ αὐτὸς νομίζων αὐτοὺς ὡς ψωραλέους κύνας, παντελῶς δὲν ἐφοβήθη. Λοιπὸν προσέταξε μὲ θυμὸν τὸν Μάρτυρα ὁ κριτὴς νὰ γονατίσῃ εἰς τὴν γῆν καὶ παρευθὺς ἐγονάτισεν. Ἔρχεται ὁ δήμιος, ἵσταται ἐμπρός του καὶ διὰ νὰ φανῇ φοβερὸς κρατεῖ εἰς τοὺς ὀδόντας του μάχαιραν μεγάλην καὶ εἰς τὰς χεῖράς του τουφέκιον σηκωμένον καὶ ἕτοιμον· ὅλοι δὲ οἱ περιεστῶτες Ἀγαρηνοὶ ἔλεγον πρὸς τὸν Μάρτυρα νὰ μετανοήσῃ, νὰ μείνῃ εἰς τὴν πίστιν των, ἀλλ’ ὁ Μάρτυς μεγαλοφώνως ἔλεγεν· «Ὄχι, ὄχι, Χριστιανὸς θέλω νὰ ἀποθάνω». Καὶ ταῦτα εἰπόντος τοῦ Μάρτυρος, τοῦ ἔρριψεν ὁ δήμιος τὸν πυροβολισμὸν ἐκ τῶν ὄπισθεν καὶ εὐθὺς ἤναψε τὸ ἔνδυμά του εἰς τὸ μέρος ὅπου ἐπυροβόλησε καὶ τὸ αἷμα ἐπήδα ἐκ τῆς πληγῆς ὡς ἀπὸ σωλῆνα καὶ αὐτὸς ἔμενε γονατιστός, ἀκίνητος, ὡς νὰ μὴ ἔπαθε τίποτε. Τοῦτο βλέπων ὁ ἀπάνθρωπος ἐκεῖνος δήμιος, τοῦ ἐφώναξε μὲ ἀγριωτάτην φωνήν· «Κύψε κάτω τὴν κεφαλὴν» καὶ ἱκανὴν ὥραν οὕτω ἐσκυμμένος περιέμενε τὸ κτύπημα τῆς μαχαίρας. Ὁ δὲ τύραννος, ἀφήσας τὸ τουφέκιον, ἔλαβεν εἰς τὰς χεῖράς του τὴν μάχαιραν καὶ ἔπειτα δὲν ἠξεύρω ἢ ἀπὸ ἀνεπιτηδειότητα ἢ ἀπὸ σκληρότητα, διὰ νὰ τὸν βασανίσῃ, ἐκτύπησεν εἰς τὸ ὀστοῦν τοῦ λαιμοῦ, τὸ ὁποῖον εἶναι πλησίον τῆς κεφαλῆς καὶ τόσον εἰσέβη ἡ μάχαιρα ἐντὸς τοῦ ὀστοῦ, ὥστε μὲ ὅλην του τὴν δύναμιν τὴν ἐξέβαλεν. Ἀλλ’ ὁ Μάρτυς πάλιν δὲν ἔπεσεν, ἀλλ’ ἵστατο ὡς καὶ πρότερον γονατιστός· καὶ δεύτερον δὲ ἐνέπηξε τὴν μάχαιράν του ὀλίγον κάτωθεν καὶ πάλιν μὲ βίαν καὶ δύναμιν ἀνέσυρε καὶ τὴν ἐξέβαλεν· ὁ δὲ Μάρτυς ἔστεκεν εἰς τὰ γόνατα πάλιν καὶ δύναμιν εἶχεν ἀκόμη καὶ ἔλεγε τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ».