Αὐτὸς ὅμως ἀπόκρισιν δὲν τοῦ ἔδωσεν, ἀλλὰ τότε μὲν ἐπέστρεψε μὲ σιωπὴν εἰς τὸ πλοιάριον, ἄλλοτε δὲ εὑρὼν εὐκαιρίαν ἦλθε μόνος εἰς τὴν πατρικήν του οἰκίαν, ἀλλὰ κακῇ τύχῃ δὲν εὑρῆκε τὸν πατέρα του, ἐπειδὴ ἔλειπεν εἰς ταξίδιον· ὅθεν ἐγύρισε πάλιν εἰς τὸ πλοιάριον, χωρὶς νὰ λάβῃ καμμίαν διόρθωσιν, καθὼς ἤλπιζε· μὲ τὸ ἴδιον δὲ ἐκεῖνο πλοιάριον, μὲ τὸ ὁποῖον ἦλθεν, ἀνεχώρησε πάλιν. Ἀλλὰ δὲν παρῆλθε πολὺς καιρὸς καὶ πάλιν ἦλθεν εἰς τὴν Χίον μὲ ἄλλο πλοῖον καὶ μὲ χριστιανικὰ ἐνδύματα, μετέβη δὲ τότε καὶ συνήντησε τὸν πατέρα του· ἔκλαιε, λέγουσιν, ὁ πατήρ του, ὅταν τὸν εἶδε καὶ ἔλεγε· «Προτιμότερον εἶχον νὰ ἐμάνθανα τὸν θάνατόν του ἢ νὰ τὸν ἴδω πεσόντα εἰς τοιαύτην ἀθλιότητα» καὶ ἄλλα παρόμοια.
Λοιπὸν τί τὰ μετὰ ταῦτα; Ἀφοῦ ὁ Γεώργιος, ἐπέστρεψεν εἰς τὸν πατρικόν του οἶκον τον ἐκράτησαν ἐκεῖ ἡμέρας τινας, ἕως οὗ σκεφθῶσι πῶς θὰ τὸν οἰκονομήσωσιν. Ἐν τοσούτῳ γνωρίζων ὁ πατήρ του ὅτι δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ ζήσῃ πλέον τὸ παιδίον εἰς τὴν Χίον, τῇ συμβουλῇ καὶ γνώμῃ τοῦ πνευματικοῦ των πατρὸς τὸ ἐπεβίβασεν εἰς τὸ πλοῖον του (διότι τὴν ναυτικὴν μετήρχετο) καὶ τὸ ἔφερεν εἰς τόπον ἄγνωστον καὶ ἀκίνδυνον, εἰς τὰς Κυδωνίας καὶ ἐκεῖ τὸ παρέδωκεν εἰς καλὸν Χριστιανόν, ὅστις μαθὼν τὸ συμβὰν τοῦ παιδίου, τὸ ἔστειλεν εἰς τὸ κτῆμά του διὰ τὸ ἀκίνδυνον· ἦτο δὲ τότε δέκα ἐτῶν ἡλικίας. Ταῦτα ἐρευνήσαντες ἀκριβῶς ἀπὸ τοὺς συγγενεῖς καὶ γείτονας τοῦ Γεωργίου καὶ τὸν σεβασμιώτατον Ἱερομόναχον Πνευματικὸν καὶ ἐφημέριον τῆς ἐνορίας του (ἦτο δὲ ἡ ἐνορία του ἡ Παναγία ἡ ἐπιλεγομένη Ὁδηγήτρια), ταῦτα, λέγω, ἐρευνήσαντες ἐμάθομεν καὶ γράφομεν, περὶ τῆς γεννήσεως, τῆς ἀνατροφῆς καὶ τῆς ἐξωμόσεως τοῦ μακαρίου Νεομάρτυρος Γεωργίου. Τὰ δὲ μετὰ ταῦτα, πῶς δηλαδὴ διῆλθεν εἰς τὰς Κυδωνίας καὶ πῶς ἐπολιτεύθη καὶ πῶς τελευταῖον ἔλαβε τὸν μαρτυρικὸν θάνατον, θέλομεν ἱστορήσει, καθὼς μᾶς τὰ ἔγραψεν ἐκεῖθεν ἀπὸ τὰς Κυδωνίας γνωστὸς εἰς ἡμᾶς ἐλλόγιμος καὶ φιλομάρτυς Χριστιανὸς καὶ καθὼς ἄλλοι τινὲς ἐκεῖ τυχόντες διηγήθησαν.
Εὑρίσκετο, ὡς εἴπομεν, εἰς τὸ κτῆμα τοῦ καλοῦ ἐκείνου Χριστιανοῦ, μὲ ὅλην τὴν ὀφειλομένην πρὸς αὐτὸν εὐγνωμοσύνην διὰ τὴν εὐεργεσίαν, τὴν ὁποίαν τοῦ ἔκαμε, νὰ τὸν δεχθῇ καὶ νὰ τοῦ παρέχῃ ἄσυλον, μὲ ὅλον τὸν κίνδυνον τὸν ὁποῖον διέτρεχεν ἀπὸ τοὺς Ἀγαρηνοὺς ἐν περιπτώσει ἀποκαλύψεως, ἦτο δὲ πολλὰ πιστὸς καὶ φρόνιμος εἰς τὴν ἐργασίαν του, καὶ πολὺ σεμνὸς καὶ εὔτακτος εἰς ὅλα του τὰ κινήματα καὶ ἔργα καὶ τοὺς λόγους.