Ἀλλ’ ἐδῶ, φιλομάρτυρες ἀναγνῶσται, δὲν ἠκολούθησεν οὕτως, ἀλλ’ εὐφραινομένων τῶν καρδιῶν τῶν Χριστιανῶν, οἱ ὀφθαλμοί των ἐφαίνοντο πηγαὶ δακρύων, τὰ πρόσωπά των κατεβρέχοντο ἀπὸ κατανύξεως δάκρυα διὰ τὴν κατ’ ἐχθρῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων νίκην τοῦ καλλινίκου Ἀθλητοῦ Γεωργίου καὶ μάλιστα ὅταν ἤκουσαν τότε παρευθὺς τὴν ὄντως χαριεστάτην ἐκείνην εἴδησιν «τετέλεσται»· καὶ οὕτω καλῶς καὶ θεοφιλῶς ἐτελειώθη ἡ ἀγρυπνία ἐκείνη, κατὰ τὴν νύκτα τῆς εἰκοστῆς ἕκτης Νοεμβρίου, ὁμοῦ μὲ τὸ καλὸν καὶ μαρτυρικὸν τέλος τοῦ καλοῦ καὶ λαμπροῦ ἀριστέως Γεωργίου.
Τί τὰ ἐντεῦθεν; ἀνέτειλεν ἡ εἰκοστὴ ἕκτη καὶ αἱ καρδίαι ὅλων σχεδὸν τῶν ἀνθρώπων τῆς πόλεως εἶχον ἀφοσιωθῆ εἰς δύο καλοὺς καὶ σωτηρίους πόθους, νὰ μάθουν πρῶτον μὲ ποῖον τρόπον καὶ διὰ ποίων βασάνων ἐτελειώθη ὁ Μάρτυς καὶ δεύτερον νὰ λάβουν μέρος τι ἀπὸ τὴν μαρτυρικὴν χάριν· ὃ καὶ ἐγένετο· καὶ ἄλλος ἔλαβε χῶμα βεβρεγμένον ἀπὸ τὸ μαρτυρικόν του αἷμα, ἄλλος ἔβαπτε βάμβακα, ἄλλος ἐλάμβανε τεμάχιον ἐνδύματος καὶ ἕκαστος ὅ,τι ἠδυνήθη ἥρπασεν εἰς ἁγιασμόν του ἀπὸ τὸν Μάρτυρα· τὸ δὲ μακάριον τέλος του οὕτω πως ἠκολούθησεν. Ἀφ’ οὗ οἱ δύο ἐκεῖνοι ξιφήρεις Ἀγαρηνοὶ διεσκόρπισαν τὸ πλῆθος, ὡς εἴπομεν ἀνωτέρω, τότε προστάζει ὁ κριτὴς ἕνα ὑπηρέτην του Ἀγαρηνὸν καὶ ἕνα Χριστιανόν, ὅστις ἦτο καὶ αὐτὸς ὑπηρέτης τοῦ κονακίου, νὰ ἐκβάλουν τὸν Μάρτυρα ἐκ τῆς φυλακῆς καὶ νὰ τὸν μεταφέρωσιν εἰς τὸν τόπον τῆς καταδίκης. Ὁ Μάρτυς εὐθὺς παρεδόθη εἰς τοὺς δημίους του καὶ ὡς ἀρνίον ἄκακον ἐφέρετο μὲ σιωπὴν εἰς τὴν σφαγήν, μόνον δὲ ὅπου ἤθελεν ἐννοήσει παρισταμένους Χριστιανοὺς ἐζήτει συγχώρησιν· οἵτινες, ἂν καὶ πρῶτον διεσκορπίσθησαν, μετὰ ταῦτα ὅμως ἐπέστρεψαν πολλοὶ καὶ ἦσαν εἰς τὰ πλησίον ἐργαστήρια.
Ἀπαγομένου δὲ τοῦ Μάρτυρος ἐπὶ τὴν σφαγὴν ἠκολούθησεν ἓν διηγήσεως ἄξιον περιστατικόν. Ὁ Χριστιανὸς ἐκεῖνος ὑπηρέτης τοῦ ἀγᾶ, θεόθεν βέβαια ἐμπνευσθείς, λέγει πρὸς τὸν Μάρτυρα· «Ἀδελφὲ Γεώργιε, ἰδοὺ τὰ ὅπλα μου, λάβε αὐτὰ καὶ μεῖνε σὺ εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ ἀγᾶ, νὰ δεθῶ δὲ ἐγὼ εἰς τὸν τόπον τὸν ἰδικόν σου καὶ εἶμαι πολὺ πρόθυμος νὰ ἀποθάνω ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ». Πρὸς ποῖον σκοπὸν εἶπεν ἐκεῖνος ὁ καλὸς ἄνθρωπος τοὺς λόγους αὐτοὺς δύναται ἕκαστος νὰ ἐννοήσῃ· τοὺς εἶπε βεβαίως διὰ νὰ τὸν προθυμοποιήσῃ περισσότερον, καθὼς τῇ ἀληθείᾳ ἐπροθυμοποίησε καὶ φλόγα θείου ἔρωτος ἤναψεν εἰς τὴν καρδίαν του·