Τὸν ἐρωτᾷ ὁ κριτής· «Διατί ἐτόλμησας νὰ ἀφήσῃς τὴν πίστιν μας καὶ νὰ ἀκολουθήσῃς πάλιν ἐκείνην ὅπου ἠρνήθης πρότερον;». Ἀποκρίνεται ὁ Μάρτυς μὲ ἀφοβίαν· «Μήτε, τὴν πίστιν μου ἠρνήθην, μήτε τὴν ἰδικήν σας ἐδέχθην, ἀλλὰ παιδίον μικρὸν ὤν, μὲ ἐβίασαν νὰ τὴν δεχθῶ, ἀλλὰ ἐγὼ τὴν γνώμην μου ποτὲ δὲν τὴν ἤλλαξα, ἀλλὰ πάντοτε Χριστιανὸς ἤμην καὶ χριστιανικῶς ἔζων· τὴν δὲ ἰδικήν σας ψευδῆ θρησκείαν πάντοτε ἐμίσουν, καθὼς καὶ τώρα τὴν μισῶ καὶ τὴν ἀποστρέφομαι καὶ οὐδόλως τὴν ἀποδέχομαι».

Ταῦτα εἰπόντος τοῦ Μάρτυρος μὲ γενναιότητα καὶ ἐλευθεροστομίαν, μετέβαλεν ὁ κριτὴς τὴν ἀγριότητα εἰς ἡμερότητα, καὶ τοῦ λέγει· «Εἰπέ μας, ἄνθρωπε, τὸ ὄνομα ὅπου ἔλαβες ὅταν περιετμήθης»· τοῦτο ἦτο δόλος, διὰ νὰ κάμῃ τάχα τὴν ὁμολογίαν τῆς πίστεώς των, λέγων τὸ τουρκικόν του ὄνομα. «Τὸ ὄνομά μου, ἀπεκρίθη ὁ Μάρτυς, εἶναι Γεώργιος καὶ μὲ αὐτὸ τὸ ὄνομα μέλλω νὰ ἀποθάνω». «Εἰπέ μας, τοῦ λέγει πάλιν, εἰπέ μας τὸ ὄνομά σου καὶ μὴ ἀρνῆσαι τὴν πίστιν σου καὶ κατὰ ἀλήθειαν δὲν μᾶς βαρυφαίνεται αὐτό, ὅπου ὡς ἄγνωστος νέος ἔκαμες· ἀλλὰ μάλιστα θέλομεν σὲ τιμήσει μεγάλως καὶ εἰς ὅλους ἡμᾶς θέλει εἶσαι ἀγαπητός· ἐὰν δὲ παρακούσῃς, γνώριζε καλῶς ὅτι θέλεις λάβει ἐπώδυνον θάνατον». Ὁ Μάρτυς ἀπεκρίθη πρὸς ταῦτα· «Τὸ ὄνομά μου τὸ εἶπα, τὸ ἠκούσατε· ὀνομάζομαι Γεώργιος καὶ Γεώργιος θέλω καὶ ποθῶ νὰ ἀποθάνω». «Δὲν ἀποθαίνεις μὲ καλὸν θάνατον», τοῦ εἶπεν ὁ κριτής, «ἀλλ’ ἐγὼ θέλω σὲ θανατώσει μὲ κακὸν θάνατον». «Θανάτωσέ με», ἀπεκρίθη ὁ Μάρτυς, «μὲ χαρὰν δέχομαι τὸν θάνατον» καὶ παρευθὺς ἔδωκε προσταγὴν ὁ κριτὴς καὶ τὸν ἐφυλάκισαν.

Ἦτο ὀγδόη τοῦ Νοεμβρίου μηνός, ὅταν ἐφυλακίσθη καὶ ἔμενεν εἰς τὰ δεινὰ τῆς φυλακῆς ὁ μακάριος ἡμέρας δέκα καὶ ἑπτά· καὶ αὐτὸς μὲν ὁ ἀοίδιμος ἔχαιρε καθ’ ὑπερβολὴν καὶ πνευματικῶς ηὐφραίνετο πάσχων ὑπὲρ Χριστοῦ· ὁ δὲ εὐσεβὴς καὶ φιλόμαρτυς τῆς πόλεως λαὸς μετὰ θερμῶν δακρύων ἐδέετο τοῦ Θεοῦ νὰ τὸν ἐνισχύσῃ καὶ νὰ τὸν ἐνδυναμώσῃ νὰ τελειώσῃ τὸν θεῖον δρόμον τοῦ μαρτυρίου καὶ τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς ἀθλήσεως· ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν φυλακήν, μὲ ὅποιον τρόπον ἠδύναντο οἱ εὐλογημένοι, τὸν παρηγοροῦσαν καὶ μάλιστα εὐλαβής τις ἐντόπιος, ὅστις κατὰ θείαν οἰκονομίαν εὑρέθη εἰς τὴν φυλακήν, ἔχων ἰδέαν γραμμάτων, ἔγινε καλὴ συνοδεία εἰς τὸν Μάρτυρα καὶ ἱκανὴν παρηγορίαν παρέσχεν εἰς αὐτόν, εἰς τὰ δεινὰ ἐκεῖνα τῆς φυλακῆς εὑρισκόμενον,