Ὅτε ὅμως ἤρχισαν νὰ τρώγωσιν, ἰδοὺ μετ᾽ὀλίγον βλέπει ὁ Χριστιανὸς τὸν δοῦλον του ἐλθόντα καὶ κρατοῦντα διὰ μὲν τῆς μιᾶς χειρὸς τὸ βαλάντιον τοῦ Ἑβραίου, διὰ δὲ τῆς ἄλλης τὸ κλειδίον καὶ τὸ μανδήλιόν του· ἰδὼν δὲ αὐτὰ ἐξεπλάγη καὶ εἶπε πρὸς τὸν δοῦλον του· «Τί εἶναι τοῦτο;». Ὁ δὲ δοῦλος ἀπεκρίθη· «Φοβερός τις ἱππεὺς ἦλθεν εἰς τὴν κυρίαν μου καὶ δίδων εἰς αὐτὴν τὸ κλειδίον μὲ τὸ μανδήλιόν σου, εἶπε: «Στεῖλε μὲ ταχύτητα μεγάλην τὸ βαλάντιον τοῦ Ἑβραίου, ἵνα μὴ κινδυνεύσῃ ὁ ἀνήρ σου». Ὅθεν ἐγὼ λαβὼν τοῦτο ἀπὸ τὴν κυρίαν μου ἦλθον πρὸς σέ, καθὼς προσέταξας». Τότε ὁ Ἑβραῖος περιχαρὴς γενόμενος ἐπέστρεψε μετὰ τοῦ Χριστιανοῦ εἰς τὸν Ἅγιον καὶ αὐτὸς μὲν παρεκάλει ἵνα βαπτισθῇ, ὁ δὲ Χριστιανὸς ἐζήτει νὰ λάβῃ συγχώρησιν διὰ τὸν ψευδῆ ὅρκον, τὸν ὁποῖον ἐποίησε καὶ παρώργισε τὸν Θεόν. Ὅθεν καὶ οἱ δύο ἔλαβον ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἐζήτησαν· καὶ ὁ μὲν Ἑβραῖος ἔλαβε τὸ Ἅγιον Βάπτισμα, ὁ δὲ Χριστιανὸς ἔλαβε τὴν τοῦ ὅρκου συγχώρησιν καὶ οὕτως ἐπέστρεψαν εἰς τὰ ἴδια χαίροντες καὶ δοξάζοντες τὸν Θεόν.

Κατὰ τὸ ἔτος ͵αωκϛ’ (1826), τὴν ἐποχὴν ἐκείνην τοῦ τρόμου καὶ τῶν σφαγῶν, καθ’ ἥν κατὰ πολλοὺς τρόπους ἐπεβουλεύετο ἡ ζωὴ τῶν Χριστιανῶν, οἱ Τοῦρκοι τοῦ Ἡρακλείου Κρήτης ἐνόμισαν ὅτι ἡ καταλληλοτέρα περίστασις, ἵνα κορέσωσι τὴν φανατικὴν αὐτῶν μανίαν κατὰ τῶν Χριστιανῶν, ἦτο ἡ ἡμέρα τοῦ Πάσχα, ιη’ (18η) Ἀπριλίου, ὅτε θὰ εὕρισκον αὐτοὺς συνηγμένους ἐπὶ τὸ αὐτὸ εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τῆς Μητροπόλεως, τιμώμενον ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Μεγαλομάρτυρος Μηνᾶ [3], καὶ θὰ τοὺς κατελάμβανον ἀπαρασκεύους καὶ ἀνικάνους νὰ ὑπερασπίσωσιν ἑαυτούς. Ἵνα δὲ παραπλανήσωσι τὴν προσοχὴν τῆς ἐγχωρίου Διοικήσεως ἔβαλον πῦρ εἰς διάφορα μέρη τῆς πόλεως καὶ προεκάλεσαν πυρκαϊὰν εἰς συνοικίας μεμακρυσμένας τῆς Μητροπόλεως. Καὶ ἤδη, ἀρξαμένης τῆς ἱερᾶς Λειτουργίας, ἀνεγινώσκετο τὸ Εὐαγγέλιον, ὅτε τὰ μανιώδη στίφη εἶχον περικυκλώσει τὸν Ἱερὸν Ναὸν καὶ ἦσαν ἕτοιμα νὰ ὁρμήσουν καὶ ἀρχίσουν τὸ ἀποτρόπαιον τῆς σφαγῆς ἔργον. Ἀλλ’ αἴφνης πολιός τις γέρων ἐμφανίζεται μεταξὺ αὐτῶν ἔφιππος περιτρέχων τὸν Ναὸν καὶ μετὰ γυμνοῦ τοῦ ξίφους ἀποδιώκων αὐτούς. Εὐθὺς δὲ οἱ βάρβαροι περιδεεῖς ἐτράπησαν εἰς φυγήν, καταληφθέντες ὑπὸ φόβου ἀκατανοήτου, καὶ οὕτως ἐματαιώθη τὸ καταχθόνιον αὐτῶν σχέδιον διὰ τῆς προστασίας τοῦ Μεγαλομάρτυρος Μηνᾶ, ὅστις ἐνεφανίσθη ὑπὸ τὸ πρόσωπον τοῦ πολιοῦ γέροντος.