Διὰ δὲ τὴν γύμνωσιν τὴν ὁποίαν ὑπέφερες, ἂς ἐνδυθῇς, ἔνδυμα ἀφθαρσίας κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς δόξης Αὐτοῦ, τῆς φρικτῆς καὶ φοβερᾶς. Σώζεσθε καὶ σεῖς, ὀφθαλμοί μου, τοὺς ὁποίους ἐμάραναν αἱ παννύχιοι στάσεις καὶ ἡ ἀγρυπνία. Τώρα ἀναπαύεσθε. Ἂς σώζεσθε καὶ σεῖς πόδες μου, τοὺς ὁποίους κατεκοπίασα δι’ ὁλονυκτίων ὀρθοστασιῶν ἐν προσευχῇ. Σώζεσθε, Ἀσκηταί, οἱ εἰς τὰς φάραγγας τῶν ὀρέων ζῶντες καὶ κεκοιμημένοι· σώζεσθε καὶ σεῖς δέσμιοι, οἱ διὰ τὴν οὐράνιον Βασιλείαν καταπονούμενοι· σώζεσθε οἱ ἐν θλίψεσι καὶ φυλακαῖς καὶ στενοχωρίαις βιοῦντες διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ· σώζεσθε τὰ Ἱερὰ Μοναστήρια καὶ αἱ Λαῦραι καὶ ὅλα τὰ ἱερὰ καταφύγια σώζου καὶ ἡ σύμπασα κτίσις».
«Στραφεὶς κατόπιν καὶ πάλιν πρὸς ἐμὲ ὁ Ἅγιος μὲ ἠσπάσατο, εἰπών μοι· «Σώζου καὶ σύ, ἀδελφὲ Σεραπίων. Ὁ Χριστός, παρὰ τοῦ ὁποίου ἐλπίσας τὴν ἀνταπόδοσιν ὑπέμεινας πρὸς χάριν μου τόσον κόπον, ἂς σοῦ παραχωρήσῃ τὸν μισθὸν τοῦ κόπου σου κατὰ τὴν φρικτὴν ἡμέραν τῆς παρουσίας Αὐτοῦ». Μετὰ ταῦτα δὲ λέγει καὶ πάλιν· «Ἀδελφὲ Σεραπίων, σὲ ὁρκίζω εἰς τὸν Χριστὸν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν καὶ Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, νὰ μὴ παραλάβῃς τίποτε ἐκ τοῦ ταπεινοῦ μου σώματος οὔτε μίαν τρίχα· οὔτε νὰ περιποιηθῇς αὐτὸ ἐνδύων μὲ ἱμάτιον, ἀλλ’ ὅπως ὁ Θεὸς ἐνέδυσεν αὐτὸ μὲ τρίχας, οὕτως ἂς συνοδευθῇ καὶ εἰς τὸν τάφον. Μὴ μείνῃς δὲ ἐδῶ σήμερον». Ἐνῷ δὲ ἐγὼ ἐθρήνουν ἀκούων ταῦτα, φωνὴ ἦλθεν ἐξ οὐρανοῦ λέγουσα· «Ἀγάγετέ μοι τὸ σκεῦος τῆς ἐκλογῆς τῆς ἐρήμου, ἀγάγετέ μοι τὸν ἐργάτην τῆς δικαιοσύνης καὶ τέλειον Χριστιανὸν καὶ ἐργάτην πιστόν. Δεῦρο, Μᾶρκε, δεῦρο ἀναπαύου ἐν τῇ χώρᾳ τῆς χαρᾶς καὶ πνευματικῆς ζωῆς». Τότε λέγει πρὸς ἐμὲ ὁ Ἅγιος· «Ἂς κλίνωμεν τὸ γόνυ, ἀδελφέ».
«Ὡς δὲ ἐκλίναμεν τὰ γόνατα ἡμῶν, ἤκουσα φωνὴν Ἀγγέλου λέγοντος πρὸς ἕτερον Ἄγγελον· «Ἄνοιξον τὰς ἀγκάλας σου καὶ ὑποδέχου τὴν μακαρίαν ταύτην ψυχήν». Ὡς ἤκουσα τοὺς λόγους τούτους ἠγέρθην καὶ ἐκτείνας τὸ βλέμμα εἶδον τὴν ψυχὴν τοῦ Ἁγίου βασταζομένην ὑπὸ Ἀγγέλων, ἐνδεδυμένην στολὴν λευκὴν καὶ μεταφερομένην εἰς τοὺς οὐρανούς. Ἀπεκαλύφθη τότε ἡ στέγη τοῦ οὐρανοῦ καὶ εἶδον τὰς φυλὰς τῶν δαιμόνων ἱσταμένας ἑτοίμους. Ἤκουσα δὲ καὶ φωνὴν λέγουσαν· «Φύγετε εἰς τὸ σκότος, φύγετε ἀπὸ τὸ πρόσωπον τοῦ φωτὸς τῆς δικαιοσύνης». Ἐκρατήθη δὲ ἡ ψυχὴ τοῦ Ἁγίου ἐπὶ μίαν ὥραν καὶ ἤκουσα φωνήν, προτρέπουσαν οὕτω τοὺς Ἀγγέλους· «Ὑψώσατε τὴν ἠγαπημένην μου ψυχήν, τὴν καταισχύνασαν τοὺς δαίμονας. Ἀφοῦ δὲ ἀντιπαρῆλθεν ἡ ψυχὴ τὰς φυλὰς τῶν δαιμόνων, εὐθὺς εἶδον ὁμοίωμα δεξιᾶς, ἥτις ἁπλωθεῖσα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ παρέλαβε τὴν ψυχὴν τοῦ Ἁγίου. Ἀπὸ τῆς στιγμῆς ταύτης οὐδὲν εἶδον πλέον. Ἦτο δὲ ἡ ὥρα ἕκτη τῆς νυκτός».