Ἡ θέλησις ἑκάστου συμπληρώνει τὰς ἀρετάς. Διότι ποῖος ἄνθρωπος εὐεργετεῖ τινα παρὰ τὴν θέλησίν του; Ποῖος χαρίζει διὰ τῆς βίας; Τοιουτοτρόπως καὶ ὁ Θεός, χωρὶς προαίρεσιν, κανένα δὲν σώζει. Διὰ τοῦτο ἔκαμε καὶ τὸν Ἀδὰμ αὐτεξούσιον, αὐτοπροαίρετον, αὐτοθέλητον, αὐτοβούλητον, αὐτόγνωμον. Διὰ νὰ ἔχῃ τὸ θέλημά του, νὰ ἔχῃ τὴν ἐξουσίαν του, νὰ ὁρίζῃ τὸ θέλημά του καὶ ἐὰν κάτι βουληθῇ, ἢ καλὸν ἀγαπήσῃ, ἢ κακὸν ἐπιθυμήσῃ, νὰ εἶναι ἀναίτιος εἰς τοῦτο ὁ Θεός. Διότι, διὰ μὲν τὸ καλὸν ὁ Θεὸς εἶναι ὁ ἐνεργῶν, διὰ δὲ τὸ κακόν, ὑπεύθυνος εἶναι ἡ προαίρεσις τοῦ ἀνθρώπου, αἰτία δὲ ἡ προσβολὴ τοῦ δαίμονος. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Χριστὸς ὁρίζει, εἰς τὸ θεῖον Εὐαγγέλιον· «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν…» (Ματθ. ιϛ’ 24, Μάρκ. η’ 34, Λουκ. θ’ 23, ιδ’ 27). Οὐδένα δηλαδὴ βιάζω, οὐδένα ἀναγκάζω εἰς τὸ καλόν· οὐδένα σύρω διὰ τῆς βίας εἰς τὸ ἀγαθόν, ἀλλ’ ἐάν τις ζητῇ τὸ καλόν, τὸ εὑρίσκει ὅπου θέλει καὶ κάμνει τὴν ἀρετήν. Ἐὰν λοιπὸν θέλῃ τις, ἂς ἔλθῃ ὀπίσω μου, ὁρίζει ὁ Χριστός.

Διὰ τοῦτο λοιπὸν ὁ Ἀρχάγελος Γαβριὴλ εὐαγγελίζει καὶ ἡ Παρθένος δέχεται τὸ μήνυμα· ὁ στρατιώτης ὑπηρετεῖ καὶ ἡ Βασίλισσα ὑπηρετεῖται· ὁ δοῦλος λειτουργεῖ καὶ ἡ Κυρία λειτουργεῖται· ὁ ἀσώματος παραστέκεται εἰς τὴν γηΐνην, ὁ ἄφθαρτος εἰς τὴν φθαρτήν, ὁ ἀόρατος εἰς τὴν ὁρατήν, ὁ ἄϋλος εἰς τὴν ὑλικήν. Ἄγγελος εἰς τὸν ἄνθρωπον, ὁ Γαβριήλ, λέγω, εἰς τὴν Μαρίαν τὴν Παρθένον. Διὰ τοῦτο λοιπὸν ἐστάλη ὁ Ἀρχιστράτηγος Γαβριὴλ νὰ ὑπηρετήσῃ εἰς τὸ μυστήριον αὐτὸ καὶ μάλιστα τοιοῦτο μυστήριον, διὰ τὸ ὁποῖον καὶ αὐτοὶ οἱ Ἄγγελοι θαυμάζουν καὶ ἀποροῦν. Μυστήριον κεκρυμμένον ἀπὸ τῶν αἰώνων, σήμερον ἀποκαλυπτόμενον καὶ φανερούμενον. Μυστήριον θαυμαστόν, τὸ ὁποῖον οἱ Προφῆται προεκήρυττον καὶ οἱ Ἀπόστολοι ἐβεβαίωσαν, αἱ Γραφαὶ ἐμαρτύρησαν, οἱ Διδάσκαλοι ἐστερέωσαν καὶ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τὸ ἐδέχθη. Μυστήριον ἔνδοξον, τὸ ὁποῖον Ἄγγελοι δοξάζουσιν, ἄνθρωποι ὑμνοῦσι, γένη καὶ ἔθνη ὑποτεταγμένα εἰς τὸν Θεὸν προσκυνοῦσιν. Εἰς τοιοῦτον μυστήριον ἀπεστάλη ὁ θεῖος Γαβριὴλ ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς εἰς τὴν γῆν, ἀπὸ τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν Παρθένον, ἀπὸ τοῦ Βασιλέως πρὸς τὴν Βασίλισσαν, ἀπὸ τὰ ὕψη εἰς τὴν Ναζαρέτ, ἀπὸ τὸ οὐράνιον Τάγμα εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Ἰωσήφ, ἀπὸ τὸν ὕμνον εἰς τὸν Εὐαγγελισμόν, ἀπὸ τὸν φόβον εἰς τὴν δειλίαν, ἀπὸ τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τῆς Παναγίας Παρθένου, διὰ τὴν ὁποίαν καὶ μάλιστα τὸν ἀπέστειλεν.