Τότε ὁ Μάρτυς ἐβόησε μὲ μεγάλην φωνὴν καὶ εἶπε· «Πιστεύω εἰς τὸν Κύριόν μου Ἰησοῦν Χριστόν, ὅστις εἶναι Θεὸς ἀληθινὸς καὶ δημιουργὸς καὶ πλάστης μου καὶ εἶμαι ἕτοιμος, ἐὰν εἶναι δυνατόν, νὰ ὑπομείνω μυρίας βασάνους διὰ τὴν ἀγάπην του. Διὰ τοῦτο, ἀπὸ τὰ χρήματα, τὰ ὁποῖα ἔχω, λάβετε καὶ ἀγοράσατε ξύλα διὰ νὰ μὲ καύσητε, διότι δὲν θέλω ἀπὸ τὰ ἰδικά σας νὰ προσφερθῶ θυσία εἰς τὸν Θεόν μου». Καὶ εὐθὺς ὡς εἶπε ταῦτα ἔπτυσεν αὐτὸν καὶ τὸ χαρτίον του.
Τότε ὁ κριτὴς ρίψας τὸν Ἅγιον εἰς τὴν γῆν τὸν ἐρράβδισε σφοδρῶς καὶ ἔπειτα τὸν ἐφυλάκισεν. Ἦτο δὲ τότε περίπου ἡ ἐνάτη ὥρα τῆς ἡμέρας, ὅτε ἀπὸ τὸ κριτήριον ἦλθον πρὸς ἡμᾶς (λέγει ὁ συγγραφεὺς) πιστοί τινες καὶ μᾶς ἀνήγγειλαν ὅλα τὰ γενόμενα. Ἡμεῖς δὲ εὐθὺς ὡς ἠκούσαμεν τοῦτο, φόβου καὶ χαρᾶς ἐνεπλήσθημεν, φόβου μέν, συλλογιζόμενοι τὴν ἀσθένειαν τῆς φύσεως, χαρᾶς δὲ, ἐλπίζοντες ὅτι ὁ Θεός, ὅστις ἔδωσεν εἰς τὸν δοῦλον του τοιαύτην γνῶσιν καὶ εὐτολμίαν λόγου, εἰς τὸ νὰ κηρύξῃ μετὰ παρρησίας τὸ ὄνομά Του ἐνώπον τῶν ἀλλοπίστων, αὐτὸς ἕως τέλους θέλει ἐνδυναμώσει καὶ τὴν ἀσθένειαν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως. Ὅθεν παραγγείλαντες πολλὰ εἰς τοὺς εὐσεβεῖς ἐκείνους, πρὸς ἐνίσχυσιν τοῦ Μάρτυρος, ἀπεστείλαμεν τούτους εἰς τὴν φυλακὴν πρὸς παρηγορίαν του. Ἐκεῖνοι δὲ μεταβάντες καὶ ὄντες γνώριμοι μὲ τὸν δεσμοφύλακα, εὗρον τὸν Ἅγιον εἰς τὴν φυλακήν, δεδεμένον μὲ δύο ἁλύσεις καὶ προσευχόμενον. Ὡς δὲ ἐκεῖνοι εἶδον τὸν Μάρτυρα, ὅτι δὲν ἦτο τεταραγμένος οὐδόλως, ἀλλὰ χαρίεις καὶ ἀλλοίαν ἔχων τὴν ὄψιν ἀπὸ τὴν θείαν Χάριν, δι’ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἔπαθε καὶ ὑπέμεινε, συνεκάθισαν μαζί του καὶ τοῦ εἶπον ὅσα ἐγὼ τοὺς παρήγγειλα. Ὁ Ἅγιος δὲ τοὺς ἀπεκρίθη· «Ἂς ἔχῃ θάρρος ὁ Γέρων, διότι δὲν θέλει μὲ ἐγκαταλείψει ποτὲ ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ, ἥτις μὲ προστατεύει, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀσέβειαν θέλω διαπομπεύσει καὶ διὰ τὸν Χριστὸν θέλω μαρτυρήσει». Ἀφοῦ δὲ καὶ περὶ ἄλλων πολλῶν συνωμίλησαν ἐπ’ ἀρκετόν, ὅταν ἐνύκτωσεν ἀνεχώρησαν.
Τὴν πρωΐαν πάλιν, μετὰ ἀτὸ τὸν Ὄρθρον, ἀπέστειλα τοὺς ἰδίους εἰς αὐτὸν νὰ τοῦ εἴπουν τὰ πρέποντα καὶ νὰ τὸν παρακινήσουν εἰς τὸ Μαρτύριον. Ἐκεῖνος δέ, ὡς εἶδεν ὅτι ἦλθον καὶ ἤκουσεν ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα τοῦ ἔλεγον, τοὺς εἶπεν· «Ἀδελφοί, ὁ Κύριός μου αὐτὴν τὴν νύκτα, ὅτε προσηυχόμην, ἐφάνη πρὸς ἐμὲ τὸν ἀνάξιον καὶ ἐνεδυνάμωσε τὴν ἀδυναμίαν μου.