Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος ΞΕΝΙΑΣ τῆς Θαυματουργοῦ.

Καὶ ἡ μὲν ὁλόφωτος αὐτῆς ψυχὴ ἀνῆλθεν εἰς τὰς αἰωνίους μονὰς συνευφραινομένη μετὰ τῶν ἄλλων Ἁγίων γυναικῶν καὶ Μαρτύρων, τὸ δὲ σεβάσμιον αὐτῆς σῶμα ἐτεμάχισαν οἱ στρατιῶται, ἐκτελοῦντες τὴν προσταγὴν τοῦ βδελυροῦ αὐθέντου των, ἀφοῦ πρῶτον ἀφῄρεσαν τὴν καρδίαν αὐτῆς τὴν ὁποίαν ἔφερον ἐπὶ πινακίου εἰς τὸν μιαρὸν ἔπαρχον, ὅπως αὐτὸς εἶχε προστάξει. Ἔπειτα ἤναψαν μεγάλην πυρὰν καὶ ἔρριψαν ἐπ’ αὐτῆς τὸ τεμαχισθὲν σῶμα τῆς Ἁγίας μετὰ πίσσης. Τοῦτο δέ, καιόμενον, ἐξέπεμπεν ἄρρητον εὐωδίαν, εἰς ἀπόδειξιν τῆς ἐν αὐτῷ θείας Χάριτος. Τελείως δὲ ἔκαυσαν αὐτό, ἵνα μή τι ἀπομείνῃ ἐκ τῶν ἁγίων Λειψάνων καὶ λάβωσιν αὐτὸ δι’ εὐλογίαν οἱ Χριστιανοί.

Καὶ αὐτὸν μὲν ἐτιμώρησεν ἡ θεία δίκη διὰ τὴν ἀπανθρωπίαν καὶ τὴν ἀσέβειάν του. Διότι, ἡμέραν τινά, ἐνῷ ἐξήρχετο εἰς κυνήγιον, κεραυνὸς πεσὼν ἀπηνθράκωσεν αὐτόν. Χριστιανοὶ δὲ τυχόντες κατὰ τὴν ὥραν τῆς τελειώσεως καὶ καύσεως τῶν ἱερῶν τῆς Ἁγίας Λειψάνων καὶ μόνον ἐκ τῆς τέφρας λαβόντες μετὰ πίστεως ἐθεραπεύθησαν ἐξ ἀνιάτων νόσων ἐπὶ μακρὸν κατεχόμενοι, διὰ πρεσβειῶν τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Ξενίας. Οὕτως ἡ φήμη τῆς Ἁγίας ἡπλώθη εἰς πᾶσαν τὴν Πελοπόννησον καὶ τὴν ἄλλην Ἑλλάδα. Πολλὰ δὲ ἄλλα θαυμάσια καὶ παράδοξα ἐτελέσθησαν εἰς ἐκείνους οἵτινες ἐπεκαλέσθησαν τὴν βοήθειαν αὐτῆς καὶ συνεχῶς τελοῦνται μέχρι σήμερον εἰς τοὺς μετὰ πίστεως καταφεύγοντας πρὸς αὐτὴν καὶ ἐπικαλουμένους τὸ τίμιον αὐτῆς ὄνομα. Διηγούμεθα ὅθεν τινὰ ἐξ αὐτῶν εἰς δόξαν τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ τοῦ δοξαζομένου ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ καὶ πρὸς ὠφέλειαν τῆς ἀγάπης σας.

Κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν γυνή τις, ἐκ Πατρῶν, εὐσεβής, Μαρία ὀνομαζομένη, προσεβλήθη ὑπὸ σοβαρᾶς ἀσθενείας, οἱ δὲ ἰατροὶ εἰς τοὺς ὁποίους εἶχε καταφύγει δὲν ἠδύναντο νὰ ὁρίσουν τὴν ἀσθένειαν οὐδὲ νὰ τὴν θεραπεύσουν. Οὕτω εὑρίσκετο κατάκοιτος ἐπὶ πολλοὺς μῆνας. Δὲν ἔπαυσεν ὅμως αὕτη ἡ εὐσεβὴς νὰ ἐπικαλῆται τὴν βοήθειαν τοῦ Κυρίου καὶ τῶν Ἁγίων Αὐτοῦ. Ἦλθε δὲ πρὸς ἐπίσκεψιν τῆς ἀσθενούσης καὶ ἡ ἐξαδέλφη τοῦ συζύγου της ἐκ Καλαμῶν τῆς Πελοποννήσου. Αὕτη, ὅταν εἶδε τὴν ἐλεεινὴν θέσιν της καὶ ἔμαθεν ὅτι οἱ ἰατροὶ ἦσαν ἀνίκανοι νὰ τὴν βοηθήσουν, ἐνεθυμήθη τὴν θαυματουργὸν Ἁγίαν τῆς πατρίδος της, τὴν Μεγαλομάρτυρα Ξενίαν, καὶ συνεβούλευσε τὴν ἀσθενοῦσαν νὰ καταφύγῃ ὑπὸ τὴν προστασίαν της καὶ νὰ ζητήσῃ τὴν βοήθειαν αὐτῆς.