Σύ, Δέσποτα, καθάρισον τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τὸν ρύπον τῆς ἁμαρτίας καὶ λύτρωσόν με ἀπὸ τὸν βυθὸν τῆς ἀπωλείας, ἐνῷ ἀπέρχομαι ἀπὸ τὸν φθαρτὸν τοῦτον κόσμον καὶ προσδεχόμενος τὴν μετάνοιάν μου καθαράν, ὁδήγησόν με πρὸ τοῦ θείου καὶ φρικτοῦ Σου βήματος. Δόξασον τὸ ὄνομά Σου τὸ Ἅγιον καὶ ἐνίσχυσόν με κατὰ τὴν ὥραν ταύτην τῆς τελειώσεώς μου ἐναντίον τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν μου. Μνήσθητι, Κύριε, τῶν ἐπικαλουμένων Σε μετὰ πίστεως δι’ ἐμοῦ τῆς δούλης Σου Ξενίας καὶ εἰς πάντας τοὺς τὸ Μαρτύριόν μου ἐνθυμουμένους δώριζε βοήθειαν καὶ σωτηρίαν ψυχῆς. Ὅπως δὲ διέλυσας τὰς κατ’ ἐμοῦ μαγείας τοῦ ἀσεβοῦς ἐπάρχου καὶ ἐξ αὐτῶν διεφύλαξάς με ἄθικτον, οὕτως ἐξαφάνισον, Δέσποτα Κύριε, καὶ ἐκ παντὸς παρὰ Σοῦ αἰτοῦντος βοήθειαν, δι’ ἐμοῦ τῆς ταπεινῆς Σου δούλης, πᾶσαν γοητείαν ἢ μαγγανείαν, πᾶσαν φαρμακείαν ἢ τεχνάσματα, πᾶσαν βασκανίαν ἢ ἀστρομαντείαν γενομένην εἰς οἱονδήποτε τόπον καὶ εἰς πᾶν ἔμψυχον ὂν ἢ καὶ ἄψυχον ἢ εἰς τὸν ἀέρα ἢ εἰς τὴν γῆν ἢ ὑποκάτω τοῦ ἐδάφους ἢ ἀκόμη καὶ εἰς αὐτὰ τὰ ὕδατα τῶν ποταμῶν, τῶν λιμνῶν, τῶν φρεάτων καὶ τῶν θαλασσῶν καὶ ὅπως ὁ ἄνεμος παρασύρει τὸ χῶμα ἀπὸ τὸ πρόσωπον τῆς γῆς, κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον ἂς λυθῶσι τὰ ἔργα τῆς μαγείας τῶν φθονερῶν ἀνθρώπων, ὅπου καὶ ἂν εὑρίσκωνται καὶ μὲ ὁποιονδήποτε σημεῖον ἢ ὄργανον ἢ ὕλην εἶναι κατεσκευασμένα καὶ μὲ ὁποιονδήποτε ἀριθμὸν ἠριθμήθησαν καὶ ἀστερισμὸν κατωνομάσθησαν καὶ εἴτε ἡμέραν εἴτε νύκτα, εἰς τὸ φῶς ἢ εἰς τὸ σκότος ἐμνημονεύθησαν. Μνήσθητι, Κύριε, καὶ τῶν ἐπιτελούντων τὴν μνήμην τῆς τελειώσεώς μου καὶ ἀντάμειψον αὐτοὺς διὰ τῶν πλουσίων σου χαρισμάτων. Ἐπάκουσον δὲ αὐτῶν ἐν ὥρᾳ δεήσεως, εἰς δόξαν τοῦ Ἁγίου ὀνόματός Σου, ὅτι εὐλογητὸς εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν».
Ταῦτα ὡς εἶπεν ἡ Ἁγία προσευχοριένη, φωνὴ ἠκούσθη ἀοράτως, ὡς βροντὴ ἰσχυρά, λέγουσα· «Ἐπήκουσα τῆς δεησεώς σου, Ξενία, καὶ ὡς ἐζήτησας θέλω πράξει». Τότε ἡ Ἁγία μετὰ χαρᾶς ἔνευσεν εἰς τὸν ἔμφοβον ἐκ τῆς βροντῆς δήμιόν της νὰ ἐκτελέσῃ τὴν προσταγὴν τοῦ αὐθέντου του, κλίνασα τὸν αὐχένα, ἵνα εὐκολώτερον δεχθῇ τὸ κτύπημα τοῦ ξίφους. Ὁ δὲ στρατιώτης μετὰ φόβου ἀπέτεμε, τὴν κεφαλὴν αὐτῆς τὴν γ’ (3ην) Μαΐου τοῦ ἔτους τιη’ (318) μετὰ Χριστόν.