Καὶ αἱ μὲν σκληραὶ τιμωρίαι συνεχίζοντο μὲ πολλὴν σκληρότητα ἀπὸ τοὺς στρατιώτας τοῦ μιαροῦ ἐπάρχου, ἡ δὲ Ἁγία οὐδὲ τὸν ἐλάχιστον πόνον ᾐσθάνετο, διότι παριστάμενος Ἄγγελος Κυρίου, τὸν ὁποῖον μόνη ἡ Ἁγία ἔβλεπεν, ἐδρόσιζεν αὐτήν, εἰς τρόπον ὥστε ἀπέκαμον καίοντες ταύτην οἱ στρατιῶται τοῦ Δομετιανοῦ. Ὁ δὲ τύραννος πολλάκις ἤλλαξεν αὐτοὺς νομίζων, ὅτι, ἐπειδὴ ἐλυποῦντο τὴν Ἁγίαν, ἐμετρίαζον τὴν τιμωρίαν.

Τέλος ὁ ἀσεβὴς τύραννος ἐπρόσταξε νὰ λύσωσι τὴν Ἁγίαν καὶ νὰ τὴν φέρωσιν εἰς τον πρῶτον θάλαμον, ὄχι διότι ᾐσθάνθη συμπάθειάν τινα διὰ τὴν φρικτὴν κατάστασιν εἰς τὴν ὁποίαν εἶχε περιέλθει, ἀλλὰ διότι ἐπεθύμει ὁ ἀλιτήριος νὰ τὴν βασανίσῃ πάλιν μήπως, μεταμελουμένη ἡ Μάρτυς, δεχθῆ νὰ γίνῃ σύζυγός του, ἀρνουμένη τὸν Χριστόν. Κατὰ τὴν νύκτα λοιπὸν ἐκείνην ἐπεκαλεῖτο ἡ Ἁγία τὸν Κύριον εἰς βοήθειάν της. Καὶ ἰδού, περὶ τὸ μεσονύκτιον, βλέπει φῶς οὐράνιον γλυκύτατον νὰ φωτίζῃ ὅλον ἐκεῖνον τὸν θάλαμον, ἐφάνη δὲ ὁ Σωτὴρ ἐνισχύων αὐτὴν καὶ λέγων· «Μὴ φοβοῦ, Ξενία, τὰς βασάνους, διότι ἡ χάρις μου θέλει εἶναι μετὰ σοῦ, ἵνα σὲ λυτρώσῃ άπὸ παντὸς πειρασμοῦ». Ἀφοῦ δὲ ἐθεράπευσεν αὐτὴν ἀπὸ πάσης πληγῆς καὶ παντὸς πόνου ἀνελήφθη εἰς τοὺς οὐρανούς. Ἡ δὲ Ἁγία Ξενία ηὐχαρίστει καὶ ἐδοξολόγει τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν Σωτῆρα τῶν ψυχῶν ἡμῶν, μὲ ἀνεκλάλητον ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην.

Τὴν πρωΐαν οἱ στρατιῶται ἔφερον τὴν Ἁγίαν πρὸ τοῦ ἐπάρχου. Οὗτος δέ, ὡς εἶδεν αὐτὴν ὑγιᾶ καὶ οὐδὲν σημεῖον ἔχουσαν τῶν χθεσινῶν πληγῶν της, ἐθαύμασε καὶ λέγει πρὸς αὐτήν· «Βλέπεις, ὦ Ξενία, πόσον οἱ μεγάλοι θεοὶ σὲ ἀγαποῦν; Διὰ νὰ λυπηθῶσι τὴν ὡραιότητά σου ἐθεράπευσαν τὰς πληγάς σου καὶ σοῦ ἐχάρισαν τὴν ὑγείαν σου. Μὴ λοιπὸν φανῇς ἀχάριστος πρὸς αὐτούς, ἀλλὰ ἐλθὲ μετ’ ἐμοῦ εἰς τὸν ναὸν αὐτῶν ἵνα προσκυνήσῃς αὐτοὺς καὶ λάβῃς ἀκόμη περισσοτέρας χάριτας, παρ’ ἐμοῦ δὲ πολλὰς δωρεάς». Ἡ δὲ Ἁγία ἀπεκρίθη· «Πῶς εἶναι δυνατὸν οἱ θεοί σου, ὦ ἡγεμών, οἱ ἀναίσθητοι καὶ ἐκ χειρῶν ἀνθρώπων κατεσκευασμένοι, νὰ ἔχουν τοιαύτην δύναμιν, ὥστε εἰς μίαν νύκτα νὰ μὲ καταστήσουν ἐντελῶς ὑγιᾶ, ὡς μὲ βλέπεις; Μάθε λοιπόν, ὅτι δὲν μοῦ ἐχάρισαν αὐτοὶ τὴν ὑγείαν μου, ἀλλ’ ὁ Χριστός μου, ὁ ἀληθινὸς Θεός, τὸν ὁποῖον ἐγὼ λατρεύω ἐξ ὅλης ψυχῆς καὶ καρδίας. Ἐκεῖνος μὲ ἐθεράπευσεν. Ἀλλ’ ἀφοῦ θέλεις νὰ μεταβῶμεν εἰς τὸν ναὸν τῶν θεῶν σου, ἂς ὑπάγωμεν νὰ ἴδωμεν ποίους θεοὺς θέλεις νὰ προσκυνήσω».