Ὡσαύτως θαυματουργικῶς ἔπεισε τοὺς κατοίκους τῆς κωμοπόλεως Προκοπίου νὰ παραχωρήσωσι τὴν χεῖρα τοῦ ἱεροῦ του σκήνους εἰς τὸ Ρωσικὸν Μοναστήριον τοῦ Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος. Ἡ ἀδελφότης τῆς Ἱερᾶς ἐκείνης Μονῆς ἐζήτησε τὸ πρῶτον ὡς εὐλογίαν διὰ τὴν Ἱερὰν Μονὴν τὴν χεῖρα τοῦ Ἁγίου. Ἀλλὰ τὸ αἴτημά των αὐτὸ προσέκρουσεν εἰς τὴν πείσμονα ἄρνησιν τῶν κατοίκων. Ἀλλ’ ὡς εἴδομεν ἀνωτέρω, τῇ παρακλήσει καὶ τῇ δεήσει τῆς ἀδελφότητος, ἔνευσεν ὁ Ἅγιος εἰς τὰς καρδίας τῶν κατοίκων, οἱ ὁποῖοι ἐπλήρωσαν τὸν πόθον τῶν Μοναχῶν.
Μετὰ τὴν Μικρασιατικὴν καταστροφὴν τὸ ἅγιον Σκήνωμα μετεφέρθη ἐπιμελῶς ὑπὸ τῶν προσφύγων ἐκ Προκοπίου τῆς Καππαδοκίας εἰς τὸ Νέον Προκόπιον (πρῴην Ἀχμὲτ Ἀγᾶ) τῆς Εὐβοίας, ὅπου καὶ φυλάσσεται ὡς θησαυρὸς ἀνεκτίμητος, πλεῖστα ὅσα θαύματα καθ’ ἑκάστην ἐπιτελοῦν. Κατὰ τὴν ἐτήσιον μνήμην τοῦ Ἁγίου συρρέουν ἐκεῖ πλήθη πιστῶν πρὸς προσκύνησιν καὶ ἁγιασμόν των.
Παράδειγμα ἁγιότητος καὶ ἐναρέτου ζωῆς πρὸς μίμησιν πρόκειται εἰς ἡμᾶς ὁ μακάριος οὗτος Ἅγιος Ἰωάννης, ὅστις ἐγένετο ἔνδοξος τῆς Ὀρθοδοξίας πρόμαχος καὶ ἀγωνιστής. Καὶ ἡμεῖς τοιουτοτρόπως πολιτευόμενοι θὰ ἔχωμεν διαρκῆ τὴν εὐσεβῆ πεποίθησιν, ὅτι ὄχι μόνον θέλομεν διάγει κατὰ τὴν πρόσκαιρον ταύτην ζωὴν εἰρηνικῶς, ἀλλὰ καὶ μετὰ θάνατον θέλομεν ἀξιωθῆ τῆς οὐρανίου Βασιλείας, τῇ πρεσβείᾳ τοῦ Ἁγίου τούτου Ἰωάννου, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾯ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις σὺν τῷ ἀνάρχῳ Αὐτοῦ Πατρὶ καὶ τῷ Παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ Αὐτοῦ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.