Τὸ ὁποῖον καὶ αὐτὸς προφορικῶς τοῖς πᾶσιν ἐκήρυττε καὶ γεγονός τι μετὰ ταῦτα ὅλως παράδοξον καὶ ἀπροσδόκητον ἐβεβαίωσε. Τοῦτο δὲ εἶναι τὸ ἑξῆς: Ὁ κύριος τοῦ Ἰωάννου, οὕτως ἀνελπίστως καὶ καθημερινῶς πλουτῶν καὶ εὐημερῶν ἐν πᾶσιν, ἐσκέφθη ὅπως, κατὰ θρησκευτικὸν αὐτοῦ καθῆκον, ἐπισκεφθῇ τὴν Μέκκαν. Καὶ δή, μετὰ παρέλευσιν ὀλίγων μηνῶν, ἀναχωρήσας ἐκ Προκοπίου μετὰ μεγάλης πομπῆς, ἀφίκετο μετὰ πολλοὺς κόπους καὶ ὁδοιπορικὰς ταλαιπωρίας εἰς Μέκκαν. Μετὰ παρέλευσιν ὀλίγων ἑβδομάδων, ἡ ἐν τῆ οἰκίᾳ αὐτοῦ διαμείνασα γυνή του, ὡς οἰκοδέσποινα, προσκαλέσασα ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτῆς τούς τε συγγενεῖς καὶ φίλους, παρέθεσε τράπεζαν, ὅπως, εὐφρανθέντες, εὐχηθῶσι περὶ τῆς αἰσίας ἐπανόδου τοῦ ταξιδεύοντος ἀνδρός της. Εἰς τὴν τράπεζαν ὑπηρέτει καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, ὡς δοῦλος, μετὰ μεγάλης προθυμίας καὶ σεμνότητος. Ὅταν δὲ οὗτος προσέφερεν εἰς αὐτὴν φαγητόν, τὸ ὁποῖον πάρα πολὺ ἤρεσεν εἰς τὸν ἀπουσιάζοντα κύριόν του, ἡ σύζυγος, ἐνθυμηθεῖσε τὸν σύζυγόν της, εἶπε πρὸς τοὺς προσκεκλημένους δεικνύουσα τὸν Ἅγιον· «Πόσον ἤθελεν εὐχαριστηθῆ καὶ εὐφρανθῆ ὁ κύριος αὐτοῦ, ἐὰν συνευρίσκετο καὶ ἐκεῖνος καὶ συνέτρωγεν εἰς τὴν τράπεζαν ταύτην τὸ προσφιλὲς εἰς αὐτὸν φαγητὸν τοῦτο!».

Τότε ὁ Ἅγιος, ἀκούσας τὸν πόθον τῆς κυρίας αὐτοῦ, ἔχων δὲ πίστιν εἰς τὸν θαυμαστὸν ἐν τοῖς Ἁγίοις Θεὸν ἡμῶν, προσηυχήθη νοερῶς καὶ ἐζήτησε παρὰ τῆς κυρίας του πινάκιον πλῆρες τοιούτου φαγητοῦ, ὅπως ἀποστείλῃ πρὸς τὸν ἐν Μέκκᾳ κύριον αὐτοῦ. Καταγελώντων δὲ πάντων ἐπὶ τούτῳ καὶ ἐξουθενούντων τὸν Ἅγιον, ὡς ἀδύνατα τάχα λέγοντα, ἐπέτρεψεν ἐν τούτοις ἡ κυρία αὐτοῦ, ὅπως δοθῇ εἰς αὐτὸν πινάκιον τοιούτου φαγητοῦ, ἦτο δὲ τοῦτο τὸ εἰς τοὺς Ὀθωμανοὺς προσφιλὲς πιλάφι, λέγουσα ἀστείως ὅτι, ὡς φαίνεται, πεινᾷ ὁ αἰχμάλωτος, διὰ τοῦτο ζητεῖ ἵνα, προφάσει τοῦ κυρίου αὐτοῦ, φάγῃ αὐτὸς μετ’ ἀνέσεως τὸ φαγητόν. Ἀλλ’ ὁ Ἅγιος σιωπήσας καὶ ἐξελθὼν τῆς τραπέζης, κρατῶν τὸ πινάκιον καὶ ἐγκλεισθεὶς εἰς τὸν σκοτεινὸν ἐκεῖνον σταῦλον, ἐδέετο θερμῶς εἰς τὸν πανάγαθον Θεόν, ἵνα, ὅπως ποτὲ ἐν Βαβυλῶνι διὰ τοῦ Προφήτου Ἀββακοὺμ ἔφερεν ἀοράτως τροφὴν εἰς τὸν ἐν τῷ λάκκῳ τῶν λεόντων εὑρισκόμενον Προφήτην Δανιήλ, οὕτως, ἐπακούσας τῆς δεήσεως Αὐτοῦ, ἀποστείλῃ, ὡς γνωρίζει, τὸ εἰς χεῖρας αὐτοῦ φαγητὸν εἰς τὸν κύριον αὐτοῦ. Οὕτω δὲ προσευχηθεὶς ὁ Ἅγιος ἐπέστρεψε πάλιν, ἀναγγέλλων, ὅτι τὸ δοθὲν εἰς αὐτὸν φαγητὸν ἀπέστειλεν εἰς τὸν κύριον αὐτοῦ. Πράγματι δέ, παραδόξως, τὸ πινάκιον μετὰ τοῦ περιεχομένου φαγητοῦ ἐλήφθη παρὰ τοῦ κυρίου αὐτοῦ.