Κατὰ διατηρουμένην παράδοσιν, πολλοὶ τῶν συναιχμαλώτων τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου, οἱ μὲν δελεασθέντες ἐκ τῶν ἐπιγείων αγαθῶν, τὰ ὁποῖα προσέφερεν εἰς αὐτοὺς ὁ κύριός των, οἱ δὲ ὑποχωρήσαντες πρὸ τῶν αὐστηρῶν βασάνων, τὰς ὁποίας παρ’ αὐτοῦ ὑπέστησαν, ἐξώμοσαν, φεῦ! καὶ ἠρνήθησαν τὴν ἁγίαν Πίστιν τῶν πατέρων αὐτῶν. Ἀλλ’ ὁ ἀτρόμητος τοῦ Χριστοῦ ἀθλητὴς Ἰωάννης, τὰ μὲν προσφερόμενα αὐτῷ ἀγαθὰ οὐδόλως ὑπελόγιζεν, ὡς ἔχων τὸν νοῦν αὐτοῦ προσηλωμένον εἰς τὸν Ἐσταυρωμένον Σωτῆρα τοῦ κόσμου καὶ μεγαλοψύχως τὰς βασάνους ὑπομένων. Καὶ ανθίστατο εἰς τὸν κύριόν του, λέγων εἰς αὐτὸν ἀποστολικῶς· «Τίς μὲ χωρίσει τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ μου; Θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα;» (Ρωμ. η’ 35). Ἔχω τελείαν πεποίθησιν εἰς τὸν Κύριόν μου Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Μονογενῆ Υἱὸν τοῦ Θεοῦ καὶ οὐδὲν ἐκ τούτων θέλει μὲ χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης Αὐτοῦ».
«Εἶσαι, τοῦ ἔλεγεν ἀκόμη, κύριος τοῦ σώματός μου, ἀλλ’ οὐχὶ καὶ τῆς ψυχῆς μου. Καὶ ἐὰν μὲν μὲ ἀφήσῃς ἐλεύθερον, νὰ ἐκτελῶ τὰ καθηκοντα τῆς θρησκείας μου, προθύμως θὰ ὑπακούσω εἰς τὰς προσταγάς σου. Ἐὰν ὅμως θελήσῃς νὰ μὲ ἀποσπάσῃς ἀπὸ τοὺς φιλοστόργους κόλπους τῆς θρησκείας μου, εἴτε δι’ ἀπειλῶν, εἴτε δι’ ἀπατηλῶν ὑποσχέσεων, πλούτου, δόξης καὶ ἡδονῶν, γνώριζε, ὅτι οὐδὲν τούτων δύναται νὰ μὲ δελεάσῃ καὶ νὰ κλονίσῃ τὴν πίστιν μου πρὸς τὸν Σωτῆρα μου Χριστόν. Καὶ ὡς τοιοῦτος, ἔχων πάντοτε πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν μου Αὐτόν, τὸν ἀρχηγὸν καὶ Σωτῆρά μου, ὅστις ὡς βασιλικὴν κοιτίδα ἔσχε ποτὲ τὴν φάτνην ἐν Βηθλεέμ, εὐχαρίστως θὰ ἀναπαυθῶ εἰς τὴν σκοτεινὴν ταύτην γωνίαν τοῦ σταύλου σου, ὅπου μὲ κατεδίκασες νὰ διαμείνω, ἔχων δὲ ὑπ’ ὄψιν μου καὶ τὸν κάλαμον διὰ τοῦ ὁποίου οἱ στρατιῶται τὴν ἀκήρατον Αὐτοῦ κορυφὴν ἐκτύπησαν, προθύμως δέχομαι τοὺς ραβδισμούς σου. Ἐνθυμούμενος δὲ πάντοτε καὶ τὸν ἀκάνθινον στέφανον, τὸν ὁποῖον ἐπὶ τῆς θείας Αὐτοῦ κορυφῆς ἐπέθηκαν οἱ σταυρωταί Του, ἕτοιμος εἶμαι νὰ ὑπομείνω καὶ ἐγὼ γενναίως τὸ σιδηροῦν τοῦτο κάλυμμα, τὸ ὁποῖον σεῖς πεπυρακτωμένον συνειθίζετε πολλάκις νὰ φορῆτε εἰς τὰς κεφαλὰς ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται νὰ ὑποδουλωθοῦν εἰς τὰ θελήματά σας. Τέλος τὰ μεγαλύτερα καὶ δεινότερα τῶν βασάνων πρόθυμος εἶμαι νὰ ὑποστῶ, ἐὰν θελήσῃς εἰς ταῦτα νὰ μὲ καθυποβάλῃς, τὸν Χριστόν μου ὅμως οὐδέποτε ἀρνοῦμαι».