Οἱ δίκαιοι αὐτοὶ καὶ πλήρεις θερμῆς, χριστιανικῆς πίστεως, λόγοι τοῦ Ἁγίου, ἀτρομήτως ἀπευθυνόμενοι ὑπ’ αὐτοῦ προς τὸν κύριον του, ἡ ἐν ταπεινώσει διαγωγὴ αὐτοῦ καὶ ἡ λοιπὴ σώφρων ἐν γένει συμπεριφορά του, αἴφνης τοῦ ἀπηνοῦς αὐτοῦ δεσπότου τὴν καρδίαν μετέβαλον καὶ πρὸς εὐσπλαγχνίαν ταύτην ἔκαμψαν. Ἔκτοτε δὲ ἔπαυσε πλέον κατατυραννῶν αὐτὸν καὶ ἀναγκάζων εἰς τὴν τῆς θρησκείας αὐτοῦ ἄρνησιν. Ἐπέβαλε δὲ εἰς αὐτὸν μόνον ἵνα κατοικήσῃ εἴς τινα γωνίαν τοῦ σταύλου αὐτοῦ καὶ νὰ περιποιῆται τοὺς ἀγαπητοὺς εἰς αὐτὸν ἵππους, ὅταν δὲ ἐξέρχεται ἔφιππος εἰς τὸ χωρίον, νὰ παρακολουθῇ αὐτὸν ὡς ἱπποκόμος, κατὰ τὴν συνήθειαν τῶν δούλων. Ταῦτα δὲ πάντα μετὰ μεγίστης εὐχαριστήσεως δεχθεὶς ὁ Ἅγιος, ἐδόξαζεν ἐνδομύχως τὸν Κύριον, τὸν λυτρώσαντα αὐτὸν ἀοράτως τοῦ μεγίστου πειρασμοῦ τῆς ἀρνήσεως καὶ κάμψαντα τὴν καρδίαν τοῦ κυρίου του εἰς εὐσπλαγχνίαν. Ὅθεν καὶ ἔμεινεν εἰς τὸν σκοτεινὸν καὶ βραχώδη ἐκεῖνον σταῦλον, ἐπιμελούμενος μὲ ὅλας του τὰς δυνάμεις τοὺς ἵππους τοῦ κυρίου του.
Τίς δύναται νὰ διηγηθῇ λεπτομερῶς τοὺς σκληροὺς ἀγῶνας καὶ τὰς ἀσκήσεις; Τὴν πεῖναν καὶ δίψαν, τὴν ὁποίαν ὑπέμενεν ὁ ἀοίδιμος, τὰς ὁλονυκτίους γονυκλισίας καὶ προσευχάς, τὴν ἐν κοπρίᾳ μικρὰν αὐτοῦ ἀνάπαυσιν, ὡς ὁ μακάριος Ἰώβ, γυμνὸς καὶ ἀνυπόδητος, ἐν ὥρᾳ χειμῶνος ἐξερχόμενος καὶ τοὺς ἵππους τοῦ κυρίου αὐτοῦ ἀόκνως περιποιούμενος; Ὡσαύτως τὰς ὕβρεις καὶ τοὺς χλευασμοὺς τῶν συνδούλων αὐτοῦ εὐχαρίστως δεχόμενος καὶ παντὶ τρόπῳ ὑπηρετῶν αὐτούς; Ἀκόμη δὲ τὰς ὁλονυκτίους στάσεις καὶ ἀγρυπνίας, τὰς ἐν τῷ νάρθηκι τοῦ ἐκεῖ πλησίον Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τελουμένας, εἰς τὸν ὁποῖον κρυφίως διὰ νυκτὸς κατέφευγε καὶ ἐδέετο τοῦ Θεοῦ, ὡς ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ Ἅγιος Ἀλέξιος, μεταλαμβάνων καὶ τῶν Ἀχράντων τοῦ Χριστοῦ Μυστηρίων κατὰ πᾶν Σάββατον. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ τὰ πάντα ἐφορῶν ἀκοίμητος ὀφθαλμὸς τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ, ὁ ἀντιδοξάζων τοὺς αὐτὸν ἀδιαλείπτως δοξάζοντας, τί περὶ αὐτοῦ ᾠκονόμησεν, ἀκούσατε. Καθώς ποτε διὰ τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ τὴν Σαραφθίαν καὶ διὰ Ἰωσὴφ τοῦ Παγκάλου τὸν Πετεφρῆν, οὕτω καὶ διὰ τοῦ εὐλογημένου τούτου Ἰωάννου τὸν κύριον αὐτοῦ κατὰ πολὺ ἐπλούτισε καὶ περιφανέστατον αὐτὸν μεταξὺ τῶν συμπολιτῶν αὐτοῦ ἀνέδειξεν. Ὅστις, ἂν καὶ ἀλλόθρησκος, ἐγνώρισεν ὅμως ἐκ τῶν πραγμάτων, ὅτι ἡ τοιαύτη πρὸς αὐτὸν εὐτυχία καὶ ὁ πολὺς πλοῦτος ἐγένετο παρὰ Θεοῦ, εὐχαῖς τοῦ αἰχμαλώτου αὐτοῦ Ἰωάννου.