Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἄλλους πολλοὺς τὰ αὐτὰ ἐμαρτυρήθησαν, ἐξόχως δὲ κατὰ τὸ 1793. Διότι πορευθεὶς τότε εἰς τὴν Βασιλεύουσαν ὁ ρηθεὶς Μητροπολίτης πρῴην Καρπάθου, ὁ ἐξομολογήσας τὸν Ἅγιον Πανάρετον, ὡς εἴπομεν, ἐβεβαίωσεν Ἅπαντας περὶ πασῶν τῶν θαυμασίων τούτου ἀρετῶν καὶ τῶν τελουμένων θαυμάτων, ὅστις καὶ ἐπειδὴ εἶδε ταῦτα ἰδίοις ὄμμασιν ἀνελύετο εἰς δάκρυα, ὅταν τὰ διηγεῖτο.
Ἀφοῦ δὲ ταῦτα ἐγένοντο καὶ ὁ Ἅγιος ἐφημίσθη πανταχοῦ, ἐσκέφθησάν τινες, ἵνα, διὰ νυκτός, κλέψωσιν ἐκ τοῦ τάφου τὸ ἅγιον Λείψανον. Ὁ δὲ Ἅγιος ἐφάνη καθ᾽ ὕπνους εἰς τὸν Πρωτοσύγκελλον, εἰς τὸν Δικαῖον, συγγρόνως δὲ καὶ εἰς ἄλλους ἀδελφοὺς τοῦ Μοναστηρίου, λέγων εἰς αὐτοὺς ὅτι ἦλθον πρὸς αὐτοὺς κλέπται. Ἐγερθέντες λοιπὸν ἅπαντες ἔλεγον πρὸς ἀλλήλους τὴν αἰτίαν διὰ τὴν ὁποίαν ἐξύπνησαν. Σπεύσαντες δὲ ἵνα ἴδωσι περὶ τούτου, εὗρον τὰς θύρας κεκλεισμένας καὶ ἀπόλυτον ἡσυχίαν. Κατόπιν δὲ ἔδραμον εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου ἵνα ἴδωσι καὶ ἐκεῖ. Εἶδον τότε, πράγματι, ὅτι κλέπται τινὲς σκάπτοντες τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου ἔφθασαν σχεδὸν μέχρι τοῦ κιβωτίου. Ὡς δὲ οἱ κλέπται εἶδον αὐτούς, ἔφυγον ταχέως μὴ γνωρισθέντες ποῖοι ἦσαν.
Ἐκ τοῦ συμβάντος τούτου συσκεφθέντες οἱ Μοναχοὶ τὶ νὰ πράξωσιν, ἔκριναν εὔλογον νὰ μὴ μεταθέσωσιν ἀπὸ ἐκεῖ τὸ ἅγιον Λείψανον, ἕως ὅτου εὑρεθῇ νόμιμον καὶ κανονικὸν μέρος, ἵνα μετακομίσωσιν αὐτό, ἀλλ’ ἵνα ὁρίσωσι φύλακας ἐκ τῶν ἰδίων καὶ ἐκ τῆς ἐξουσίας καὶ οὕτω νὰ φυλάττωσι τὸν τάφον. Οὕτω δὲ ἀποφασίσαντες διώρισαν φύλακας, οἵτινες, πρὸς ἀσφάλειαν, ἔτι δὲ καὶ διὰ τὰ ἄπειρα θαύματα, τὰ ὑπὸ τοῦ Ἁγίου ἐνεργούμενα, ἐφύλαττον ἀσφαλῶς τὸν τάφον.
Ἰδοὺ λοιπὸν ὅτι καὶ εἰς τοὺς παρόντας καιροὺς ἔλαμψε διὰ τῆς μεγάλης πρὸς τὸν Θεὸν ἀρετῆς του ὁ ρηθεὶς Ἅγιος Πανάρετος, ὅστις ἐμπράκτως βεβαιοῖ ἡμᾶς περὶ τῶν παλαιῶν Ἁγίων καὶ περὶ τῶν ἱστορουμένων αὐτῶν θαυμάτων, ὡς καὶ τῆς οἰκειώσεως πρὸς τὸν Θεὸν τῆς ὁποίας πᾶς ἄνθρωπος ἀξιοῦται διὰ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ τῆς ἐναρέτου διαγωγῆς. Ἰδοὺ δὲ ἀκόμη ὅτι πραγματικῶς καὶ ὀφθαλμοφανῶς δοξάζεται παρὰ τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων δόξαν αἰώνιον καὶ ἄφθαρτον, διδάσκων ἡμᾶς μετὰ τὸν θάνατον διὰ τοῦ ἰδίου αὐτοῦ παραδείγματος τὴν σωτηρίαν ὁδὸν καὶ πληροφορῶν ἡμᾶς, ὅτι δὲν ἐκλείπουσιν εἰς τὸν αἰῶνα οἱ ὑπηρετοῦντες τὸν Θεὸν ἐκ τῆς Ἀνατολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ἧς πύλαι ᾍδου οὐ κατισχύσουσιν εἰς τὸν αἰῶνα, κατὰ τὸ ἀψευδὲς στόμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. ᾯ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.