Τότε ὁ Πρωτοσύγκελλος, εἰσελθὼν μετὰ τοῦ πλοιάρχου εἰς τὸ πλοῖον καὶ ἰδὼν διὰ τῶν ἰδίων του ὀφθαλμῶν τὸν Ἅγιον Καρπάθου, μεγάλως ἐθαύμασε διὰ τὸ προορατικὸν χάρισμα τοῦ Ἁγίου Γέροντος· καὶ πλησιάσας πρὸς τὸν Ἀρχιερέα εἶπεν ἅπαντα τὰ συμβαίνοντα καὶ ὅτι ἔχει μεθ’ ἑαυτοῦ καὶ ἕτερον ζῷον, ἵνα μεταβῶσιν ἀμφότεροι ἐπάνω εἰς τὴν πόλιν Πάφον. Θαυμάσας λοιπὸν καὶ ὁ Ἅγιος Καρπάθου διὰ τὰ λεγόμενα, ἐξῆλθεν ἔξω τοῦ πλοίου καὶ ἀναβάντες ἀμφότεροι εἰς τὰ ζῷα ἀπῆλθον εἰς τὴν Μητρόπολιν πρὸς τὸν Ἅγιον Πανάρετον, χαίροντες καὶ δοξάζοντες τὸν Θεόν. Ὅταν δὲ εἰσῆλθεν εἰς τὴν Μητρόπολιν ὁ Ἅγιος Καρπάθου, ἠγέρθη ὁ Ἅγιος ἀπὸ τὴν κλίνην του καὶ τὸν ὑπεδέχθη μετὰ χαρᾶς, ἀφοῦ δὲ ἠσπάσθησαν ἀλλήλους εἶπε πρὸς αὐτόν· «Ὁ Θεός, ἀδελφέ, σὲ ἀπέστειλεν ὧδε πρὸς ἡμᾶς τοὺς ταπεινούς, ἐπειδὴ ὑποφέρω καὶ ἡ ζωή μου πλησιάζει πρὸς τὸ τέλος της. Ὅθεν, παρακαλῶ, νὰ μείνῃς ἐδῶ, ὅπως ἐξομολογηθῶ ἐνώπιόν σου ὁ ἁμαρτωλὸς καὶ διὰ θελήματός σου νὰ ἀξιωθῶ τῆς μεταλήψεως τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Λάβε λοιπὸν τὸν κόπον νὰ λειτουργήσῃς, ὅπως εὐλογήσῃς καὶ τοὺς Χριστιανούς μου».

Τότε ὁ Μητροπολίτης πρῴην Καρπάθου, ὑπὸ χαρᾶς ἀπείρου πλησθεὶς διὰ τοὺς λόγους τοῦ Ἁγίου, ὑπεσχέθη νὰ τελέσῃ ὅλα ὅσα τὸν παρεκάλεσε. Πράγματι, τὴν ἑπομένην, ὁ μὲν Μητροπολίτης πρῴην Καρπάθου Παρθένιος, ἀφοῦ ἐλειτούργησεν, ἐκοινώνησε τὸν Ἅγιον τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων καὶ ηὐλόγησε τὸν λαόν, ὁ δὲ Ἅγιος, ἂν καὶ ἀσθενῶν, μετὰ τὴν κοινωνίαν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων ηὐλόγησε καὶ αὐτὸς τὸ ἑαυτοῦ ποίμνιον, ζητήσας καὶ παρ’ αὐτοῦ τὴν συγχώρησιν. Ἔπειτα εἶπε πάλιν πρὸς τὸν Ἅγιον Καρπάθου· «Ἀδελφέ, ἐπειδὴ ὁ ἄνεμος εἶναι ἀντίθετος καὶ δὲν θὰ δυνηθῇς νὰ ἀποπλεύσῃς, παρακαλῶ, παράμεινον ἐδῶ μέχρις αὔριον, διὰ νὰ ἐνταφιάσῃς καὶ τὸ σῶμά μου· σὺν τοῖς ἄλλοις δὲ παρακαλῶ καὶ τοῦτο· μὴ ἀλλάξητε τὰ ἐνδύματά μου, ἐπειδὴ εἶμαι ἐνδεδυμένος μόνον μὲ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα εἶναι ἀναγκαῖα πρὸς ταφήν, ἀλλ’ ὡς εὑρίσκομαι, οὕτω ράπτοντές με ἐντὸς σάκκου, ρίψατέ με εἰς τὸν ἑτοιμασθέντα παρ ἐμοῦ λάκκον». Οὕτω λοιπὸν διέταξεν ὁ Ἅγιος· καὶ τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν, ἐνῷ προσηύχετο πρὸς τὸν Θεὸν καὶ ηὔχετο ὑπὲρ τοῦ ποιμνίου του, παρέδωκε τὴν ἁγίαν αὐτοῦ ψυχὴν εἰς χεῖρας τοῦ Ἁγίου Θεοῦ ἐν ἔτει ἀπὸ Χριστοῦ 1791, κατὰ μῆνα Μάϊον.

Μετὰ ταῦτα ὁ Ἅγιος πρῴην Καρπάθου, ἀναγγέλλων εἰς τὸν Πρωτοσύγκελλον τὴν τοῦ Ἁγίου Πατρὸς ἐντολήν, εἶπεν· «Ἐπειδὴ ὁ νεκρὸς εἶναι ἐνδεδυμένος μὲ τὰ παρ’ αὐτοῦ ἐπεξεργασθέντα λευκὰ ἐντάφια, κατὰ τὴν παραγγελίαν αὐτοῦ ἂς μὴ σαβανώσωμεν αὐτόν, ἀλλ’ οὕτω νὰ τὸν τοποθετήσωμεν εἰς τὸν τάφον, ὡς ἐπιμόνως ἐζήτησε παρ’ ἐμοῦ».