Οὕτω θεαρέστως διαβιῶν ὁ Ἅγιος ἔφθασε καὶ εἰς τὸ τέλος τῆς ζωῆς του. Προϊδὼν δὲ ὅτι μέλλει νὰ ἀπέλθῃ τῆς παρούσης ζωῆς, ἤρχισε νὰ ἑτοιμάζῃ τὸν τάφον του, σκάπτων αὐτὸν διὰ τῶν ἰδίων του χειρῶν. Ἔπειτα ἔρραπτε, καὶ τὰ ἀπὸ λευκὸν ὕφασμα ἐνδύματα, τὰ ὁποῖα ἔμελλε νὰ φορέσῃ διὰ τὸν τάφον. Ὅταν δὲ ἐτελείωσε τὴν προετοιμασίαν ταύτην, ἠσθένησεν ἐλαφρῶς. Εἶπε τότε πρὸς τοὺς μαθητάς του· «Ἡ ὥρα τοῦ θανάτου μου ἐπλησίασεν, ὦ τέκνα, καὶ ἵλεως γένοιτό μοι ὁ Κύριος». Οἱ δὲ μαθηταί του ἐνόμιζον ὅτι παραληρῶν ἔλεγε ταῦτα. Εἰς τοῦτο δὲ μόνον ἀμφέβαλλον, ὅτι ἂν καὶ ἐξωμολογεῖτο τακτικῶς καθ᾽ ἕκαστον Σάββατον, ἐκείνην τὴν ἑβδομάδα δὲν ἐξωμολογήθη. Ὡς ἐκ τούτου εἶχον ὑποψίαν τινὰ καὶ ἀνέμενον νὰ ἴδουν τὸ ἀποβησόμενον. Ὁ δὲ Ἅγιος, ἐξαντλούμενος ἐκ τῆς ἀσθενείας, πρὸς ἑσπέρας εἶπεν εἰς τὸν Πρωτοσύγκελλον αὐτοῦ· «Αὔριον τὸ πρωΐ, ἀφοῦ παραλάβῃς καὶ ἕτερον ἡμίονον, κάτελθε εἰς τὸν αἰγιαλὸν καὶ ἐκεῖ θέλεις ἴδει ἓν πλοῖον εἰς τὸ ὁποῖον εὑρίσκεται ὁ Ἅγιος πρῴην Καρπάθου κύριος Παρθένιος, εἰς τὸν ὁποῖον εἰπέ, ὅτι παρακαλῶ αὐτὸν νὰ λάβῃ τὸν κόπον νὰ ἔλθῃ πρὸς ἐξομολόγησίν μου. Ἐξελθὼν λοιπὸν ὁ Πρωτοσύγκελλος διηγήθη εἰς τοὺς παρευρισκομένους τὰ περὶ τοῦ Γέροντος αὐτοῦ, λέγων ὅτι παραληρεῖ ἐκ τοῦ γήρατος καὶ λόγῳ τῆς ἀσθενείας· «Διότι, ἔλεγε, πόθεν γνωρίζει αὐτός, ὅτι ὁ Ἅγιος Καρπάθου εὑρίσκεται εἰς τὴν παραλίαν μας, ἐνῷ καμμία εἴδησις ἢ γράμμα δὲν ἦλθεν εἰς ἡμᾶς περὶ τούτου; ἀλλ᾽ οὐδὲ ὑπόθεσίν τινα ἔχει οὗτος νὰ ἔλθῃ εἰς τὴν πόλιν μας». Ταῦτα λοιπὸν στοχαζόμενος ἠμέλησε τὴν προσταγὴν τοῦ Γέροντος.

Ὁ δὲ Ἅγιος, προορῶν ταῦτα, εὐθὺς ὡς ἠγέρθη ἐκ τοῦ ὕπνου, εἶπε πάλιν πρὸς αὐτόν· «Διατὶ διστάζεις καὶ δὲν κάμνεις καθὼς σοὶ εἶπον; Ὁ Ἅγιος Καρπάθου ἔρχεται διὰ πλοίου κάτω εἱς τὸν αἰγιαλόν· ὕπαγε λοιπὸν καὶ μὴ ἀργοπορῇς». Τότε ὁ Πρωτοσύγκελλος, θαυμάζων διὰ τοὺς λόγους τοῦ Ἁγίου, κατῆλθεν ἀμέσως εἰς τὸν αἱγιαλὸν ὡς προσετάχθη καὶ εὐθὺς βλέπει ἐκεῖθεν ἓν πλοῖον, τὸ ὁποῖον ἤρχετο μὲ εὐνοϊκὸν ἄνεμον ἐκεῖ ὅπου αὐτὸς ἵστατο, ἀνέμεινε δὲ ὀλίγον, ἕως ὅτου ἦλθε τὸ πλοῖον καὶ ἐλλιμενίσθη ἐκεῖ. Μετ’ ὀλίγον ὁ πλοίαρχος τούτου ἐξῆλθε ταχέως εἰς τὴν ξηράν. Πλησιάσας τότε αὐτὸν ὁ Πρωτοσύγκελλος ἠρώτησεν ἐὰν ἔχῃ ἐντὸς τοῦ σκάφους Ἀρχιερέα τινά. Ὁ δὲ πλοίαρχος, ὑποπτευθεὶς ἐκ τῆς τοιαύτης ἐρωτήσεως, ἔκρυψεν εἰς τὴν ἀρχὴν τὴν ἀλήθειαν. Ἔπειτα, πληροφορηθεὶς ὅτι δὲν ἐρωτᾶται διὰ κακόν τι, εἶπεν· «Ἔχω ἐντὸς τοῦ πλοίου τὸν Ἅγιον πρῴην Καρπάθου, ἀπὸ δὲ ἀντίθετον ἄνεμον, ὅστις εὗρεν ἡμᾶς ἀφ’ ἑσπέρας, παραπλεύσαντες, ἤλθομεν ἐδῶ εἰς τὴν Κύπρον ἐξ ἀνάγκης».