Ἡ τροφὴ αὐτοῦ ἦτο τελείως λιτή, ἔτρωγε δὲ ἅπαξ τῆς ἡμέρας, μετὰ τὸν Ἑσπερινόν, λέγων ὅτι δὲν δύναται νὰ φάγῃ δι’ ἀσθένειαν τοῦ στομάχου. Μετὰ τὸ πτωχὸν τοῦτο δεῖπνον εἰσήρχετο εἰς τὸν κοιτῶνα του καὶ ἔκλειε τὴν θύραν, προσποιούμενος ὅτι κοιμᾶται. Παρατηρήσαντες ὅμως ποτὲ οἱ οἰκεῖοι του ἀπὸ μικρόν τι μέρος, εἶδον τοῦτον ἱστάμενον ὄρθιον καὶ προσευχόμενον καθ’ ὅλην τὴν νύκτα. Τὴν δὲ κλίνην του δὲν ἄφηνεν ἄλλον τινὰ νὰ τὴν τακτοποιήσῃ, ἀλλὰ τὴν ἐτακτοποίει μόνος, ἐπειδὴ δὲν ἤθελε νὰ βλέπουν, ὅτι δὲν εἶχεν οὔτε στρῶμα μαλακὸν οὔτε προσκεφάλαιον. Ὅταν δὲ φίλος τις ἤρχετο πρὸς αὐτόν, ἐφαίνετο ὅλως χαρίεις, ὑποκρινόμενος τρυφηλότητα. Πολὺ δὲ προσεῖχεν ὅταν ἐξεδύετο τὸ ὑποκάμισόν του, ἵνα μὴ ἴδῃ κανεὶς αὐτὸν γυμνόν, τὴν δὲ αἰτίαν θέλομεν εἰπεῖ μετὰ ταῦτα. Κατὰ τὸν καιρὸν τῆς θείας Ἱερουργίας ἦτο πάντοτε σύννους, σκεπτικὸς καὶ περίδακρυς ἐκ τῆς πολλῆς εὐλαβείας. Καὶ ἐπειδὴ εἴπομεν, ὅτι τὰ πρῶτα καὶ τὰ μέσα τοῦ βίου του δὲν ἐγράφησαν, ἀναφέρομεν μόνον δύο θαύματα, τὰ ὁποῖα ἐτέλεσε πρὸς τὸ τέλος τῆς ζωῆς του, ἐκ τῶν ὁποίων ἀπεκαλύφθη ἡ κεκρυμμένη ἀρετὴ καὶ ἁγιότης αὐτοῦ, διότι, ἐὰν δὲν ἤθελον ἴδει ἰδίοις ὄμμασιν οἱ μαθηταί του ταῦτα, δὲν θὰ ἐσέβοντο αὐτὸν ὡς Ἅγιον. Ἀκούσατε δὲ ἵνα πεισθῆτε περὶ τῆς ἀληθείας τῶν λεγομένων.

Ἱερεύς τις προεστὼς χωρίου τινὸς τῆς ἐπαρχίας τοῦ Ἁγίου Παναρέτου, ἐνικήθη ἀπὸ αἰσχροκέρδειαν καὶ κατεδυνάστευε τοὺς ὑπὸ τὴν ἐνορίαν αὐτοῦ τόσον, ὥστε μὴ ἔχοντες τὶ ἄλλο νὰ πράξουν, κατέφυγον εἰς τὸν Ἅγιον, κλαίοντες δὲ ἐζήτουν τὴν τακτοποίησιν τοῦ μεταξὺ τοῦ Ἱερέως καὶ αὐτῶν ζητήματος. Ταῦτα ἀφοῦ ἤκουσεν ὁ Ἅγιος, προσεκάλεσε τὸν Ἱερέα καὶ εἰπὼν πρὸς αὐτὸν τὰ κατ’ αὐτοῦ λεχθέντα, ἤλεγξε καὶ ἐνουθέτησεν αὐτόν· ὁ δὲ Ἱερεὺς ἀπεκρίθη εἰς τὸν Ἅγιον, ὅτι εἶναι συκοφαντία τὰ κατ’ αὐτοῦ λεγόμενα. Πιστεύσας τότε ὁ Ἅγιος τὸν Ἱερέα, ἀπέλυσεν αὐτὸν ἐν εἰρήνῃ, ἀπελθὼν δὲ ἐκεῖνος εἰς τὰ ἴδια, δὲν ἐσταμάτησε τὸ κακόν. Τότε οἱ ἐγχώριοι, ἰδόντες ὅτι οὗτος ἔπραττεν ὡς πρότερον, προσῆλθον πάλιν εἰς τὸν Ἅγιον καὶ κατήγγειλαν ἐκ δευτέρου τὰ τοῦ Ἱερέως. Πάλιν δὲ ἀφοῦ προσεκάλεσεν αὐτὸν ὁ Ἅγιος, ἐκεῖνος τὰ αὐτὰ ὡς καὶ πρότερον ἰσχυρίσθη. Ὅθεν ὁ Ἅγιος ἐπιπλήξας αὐτὸν αὐστηρῶς, τὸν ἀπέστειλεν εἰς τὰ ἴδια· ἐκεῖνος ὅμως ὄχι μόνον δὲν ἔπαυσε νὰ αἰσχροκερδῇ, ἀλλὰ καὶ ἀκόμη χειρότερα ἔκαμνεν.