Τότε ὁ Πατριάρχης καὶ οἱ κληρικοὶ ἁπαξάπαντες ἐπροτίμησαν ἀπὸ ὅλους τὸν ἱερὸν Θεοδόσιον, ὅστις ὄχι μόνον εἰς τὴν ψυχὴν ἦτο καθαρὸς καὶ ἅγιος, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰ ἔξω, ἤτοι κατὰ τὸ ἦθος καὶ τὸ εἶδος καὶ τὴν λοιπὴν τοῦ σώματος κατάστασιν ἦτο σεβάσμιος, ὑψηλὸς τὴν πρᾶξιν, ταπεινὸς τὸ φρόνημα, ἔχων τὸ γένειον ἕως τὴν ζώνην, εἰς δὲ τὴν ὁμιλίαν γλυκύτατος, ὥστε προσείλκυε πάντας πρὸς αὐτόν, ὡς ὁ μαγνήτης τὸν σίδηρον· ἦτο δὲ καὶ πεπαιδευμένος εἰς ἄκρον τὴν τῶν κανόνων καὶ νόμων διάταξιν. Ἀλλὰ τί νὰ πολυλογῶ; ὄντως ἄξιος ἦτο διὰ τοιαύτην ἀρχὴ ὁ θεσπέσιος. Ὅθεν ὁ Πατριάρχης μὲ ὅλους τοὺς κληρικοὺς τὸν ἐχειροτόνησαν καὶ μὴ θέλοντα, καὶ τὸν ἐπῆγαν οἱ ἀπεσταλμένοι εἰς τὴν Τραπεζοῦντα χαίροντες. Ὁ δὲ εὐσεβέστατος βασιλεὺς μὲ ὅλην τὴν σύγκλητον τὸν ὑπεδέχθη ἀσμένως, ὡς ἀπὸ τὸν Θεὸν στελλόμενον, τὸν ὁποῖον εὐχαριστοῦσαν, ὅτι τοὺς ἐχάρισε τοιοῦτον ποιμένα θαυμάσιον καὶ ὑπετάσσοντο εἰς ὅλα του τὰ προστασσόμενα.

Ταῦτα μαθὼν ὁ θεῖος Διονύσιος ἐχάρη πολύ, ὅτι ἔγινεν ὁ ἀδελφός του Ἀρχιεπίσκοπος, ἀπεφάσισε δὲ νὰ ὑπάγῃ νὰ τὸν ἀπολαύσῃ, βάλῃ δὲ αὐτὸν μεσίτην πρὸς τὸν βασιλέα, ἵνα τοῦ δώσῃ τὰ ἀπαιτούμενα ἔξοδα πρὸς οἰκοδομὴν τοῦ Μοναστηρίου. Συμβουλευθεὶς λοιπὸν εἰς αὐτὸ τὸν ὅσιον Δομέτιον, τοῦ εἶπε νὰ ὑπάγῃ τάχιστα. Ὅθεν ἐπῆρε συνοδείαν, καὶ ἔπλευσαν εἰς τὴν Τραπεζοῦντα. Πανηγυρίσαντες δὲ καὶ συνευφρανθέντες μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ ψυχῇ καὶ σώματι, ἐδιηγήθη εἰς αὐτὸν ἐξ ἀρχῆς τὴν ὑπόθεσιν, ὅστις ἀκούσας ταῦτα ἐχάρη, ὑποσχόμενος νὰ βοηθήσῃ εἰς τὴν οἰκοδομὴν ὅσον ἠδύνατο. Παρευθὺς λοιπὸν ἐπορεύθησαν ὁμοῦ εἰς τὸν βασιλέα καὶ τὸν ἐπροσκύνησαν, ἀφοῦ δὲ ἐχαιρετίσθησαν, ἠρώτησεν ὁ αὐτοκράτωρ τὸν Ὅσιον, πῶς ἐπῆγεν ἕως ἐκεῖ, καὶ πῶς περνοῦσι τὰ Μοναστήρια τοῦ Ἄθω. Ὁ δὲ Ὅσιος μὲ πραεῖαν καὶ ἱλαρὰν λαλιὰν ἀπεκρίνατο· «τὰ μὲν Μοναστήρια, κράτιστε βασιλεῦ, καλὰ πορεύονται μὲ τὴν θείαν βοήθειαν καὶ τὴν ἐπιστασίαν τοῦ κράτους σου· ἡ δὲ αἰτία ὅπου ἦλθα ἐδῶ εἶναι διὰ νὰ ἴδω τὸν ἠγαπημένον μου ἀδελφόν, ἔτι δὲ καὶ διὰ νὰ ἀπολαύσω τὴν πανόλβιον θέαν σου, καὶ νὰ ἀξιωθῶ νὰ συνομιλήσωμεν, καθὼς εἶχον πόθον ἀνείκαστον. Ἔχω δὲ νὰ σοῦ εἴπω χαρμόσυνον μήνυμα, ἐὰν εἶναι θέλημα τοῦ κράτους σου». Οὕτως εἰπών, διηγήθη καταλεπτῶς τὴν ὑπόθεσιν ἅπασαν, καὶ τὸν παρεκίνησε νὰ γίνῃ κτίτωρ τοῦ Μοναστηρίου, νὰ ἔχῃ τὸ μνημόσυνόν του αἰώνιον, καθὼς οἱ προηγούμενοι βασιλεῖς ᾠκοδόμησαν εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος Μοναστήρια.