Ἐνθυμήσου τοὺς ἁγίους Μάρτυρας, ὅπου ἔλαβον τοσαῦτα δεινὰ καὶ φρικτὰ κολαστήρια καὶ οὕτως ἔλαβον ἀπὸ τὸν Δεσπότην Χριστὸν τῆς νίκης τὸν στέφανον, ὄχι μόνον ἄνδρες, ἀλλὰ καὶ γυναῖκες καὶ παιδία ἄνηβα. Ἐνθυμήσου τὴν Λιβύην, τῆς ὁποίας ἔκοψαν τὴν κεφαλήν, καὶ τῆς Λεωνίδος, τὴν ὁποίαν ἔκαυσαν, καὶ τῆς Εὐτροπίης, ἡ ὁποία μὲ τὴν μητέρα της ἐμαρτύρησαν, ἂν καὶ ἦτο μόνον χρόνων δώδεκα, ὅταν ἐπρόσταξεν ὁ ἄδικος δικαστὴς νὰ τὴν τοξεύουν, χωρὶς νὰ τὴν δέσουν, διὰ νὰ δειλιάσῃ τὰ βέλη καὶ φύγῃ τὸν θάνατον· αὐτὴ δὲ ἡ ἀείμνηστος ὑπήκουσεν εἰς τὴν μητέρα της, καὶ ἐσταμάτησεν ἀκίνητος, δεχομένη τὰς πληγὰς τῶν βελῶν, ἕως οὗ ἐξεψύχησεν. Αὐτὴ λοιπόν, ἥτις ἦτο παιδίον ἀμάθητον, ἔδειξε τόσην ἀνδρείαν καὶ γενναιότητα, σὺ δὲ ὅπου ἐδίδασκες ἄλλας, νὰ νικηθῇς ὑπὸ τοῦ ἐχθροῦ; μὴ γένοιτο».
Αὐτὰ καὶ ἕτερα λέγουσα, ἐνύκτωσε· τὸ δὲ πρωΐ, ὅταν ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος, ἔγινεν εἰς τὴν πόλιν ταραχὴ μεγάλη καὶ σύγχυσις, ὅτι ὁ Σελῆνος ἐπρόσταξε καὶ ἔρριψαν εἰς τὰς φυλακὰς πολλοὺς χριστιανοὺς καὶ διαφόρως τοὺς ἐβασάνισεν. Ἀνήγγειλαν λοιπὸν εἰς αὐτὸν τινὲς Ἕλληνες διὰ τὸ γυναικεῖον Μοναστήριον, εὐθὺς δὲ ἀπέστειλε στρατιώτας, νὰ φέρουν ὅσας εὕρουν εἰς τὸ κριτήριον. Ἔθραυσαν λοιπὸν οἱ στρατιῶται τὰς θύρας καὶ εἰσελθόντες εὗρον μόνον τὰς τρεῖς, στρατιώτης δέ τις ἔσυρε τὸ ξίφος νὰ φονεύσῃ τὴν ἡγουμένην. Ἡ δὲ Φεβρωνία ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας αὐτῶν λέγουσα. «Σᾶς ἐξορκίζω εἰς τὸν Θεόν, ὅστις κατοικεῖ εἰς τὰ οὐράνια, νὰ φονεύσετε πρῶτον ἐμέ, διὰ νὰ μὴ ἴδω τὸν θάνατον τῆς κυρίας μου». Τότε ἔφθασε καὶ ὁ Πρῖμος, ὅστις διώξας τοὺς στρατιώτας ἔξω ἠρώτησε τὴν ἡγουμένην, τί ἔγιναν οἱ Μοναχαί. Αὕτη δὲ τοῦ εἶπεν ὅτι ἐφοβήθησαν καὶ ἔφυγαν. Λέγει ὁ Πρῖμος. Καλὸν θὰ ἦτο νὰ ἐκρύπτεσθε καὶ σεῖς, διότι ἐγὼ σᾶς λυποῦμαι· καὶ ὑπάγετε κάπου ἀλλοῦ, ἂν στείλῃ ὁ ἡγεμὼν ἄλλους στρατιώτας, ὥστε νὰ μὴ σᾶς εὕρωσιν. Οὕτως εἰπὼν ἐπέστρεψεν εἰς τὸ Πραιτώριον, καὶ λέγει πρὸς τὸν Λυσίμαχον. «Μετέβημεν εἰς τὸ Μοναστήριον, καὶ εἶδα μίαν νεάνιδα, τῆς ὁποίας ἐθαύμασα τὸ κάλλος. Μὰ τοὺς θεούς, δὲν εἶδα γυναῖκα ὡραιοτέραν, καὶ εἶναι πράγματι ἀξία διὰ σέ». Τοῦ λέγει ὁ Λυσίμαχος· «ἔχω ἐντολὴν ἀπὸ τὴν μητέρα μου, νὰ μὴ κακοποιήσω Χριστιανόν. Πῶς λοιπὸν νὰ ἐπιβουλευθῶ τὰς δούλας τοῦ Χριστοῦ; σὲ παρακαλῶ λοιπὸν νὰ τὰς διαφυλάξῃς εἰς τὴν εὐσέβειαν, ὥστε νὰ μὴ πέσουν εἰς τὰς χεῖρας τοῦ θείου μου».