μολονότι καὶ τοῦτο παντάπασιν δὲν εἶχα δίκαιον νὰ τὸ εἴπω, ἐπειδὴ ἀπὸ τὸν καρπὸν γνωρίζομεν τὸ φυτόν, ἐκ τῆς λαμπρότητος τῶν τέκνων τοὺς γονεῖς, ἀπὸ τὴν καθαρότητα τῆς βρύσεως τὸ ὕδωρ. Εἶδε ποτὲ ἀπὸ κτίσεως κόσμου ὁ ἥλιος ἄλλην ἁγιωτέραν καὶ ὑπερτελειοτέραν νύμφην ἔξω ἀπὸ τὴν θυγατέρα τοῦ Ἰωακεὶμ καὶ τῆς Ἄννης; Λοιπὸν τοιοῦτοι τέλειοι καὶ ἁγιώτατοι ἦσαν καὶ οἱ γονεῖς, καὶ ἄξιοι διὰ νὰ εἶναι ὄχι μόνον κληρονόμοι τῆς πολυεράστου μακαριότητος, ἀλλὰ καὶ συγγενεῖς τὸ κατὰ σάρκα καὶ Προπάτορες τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ ὁμοουσίου καὶ συνανάρχου Πατρὶ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.
Δὲν ἠξεύρω ποῖος μὲ κατηράσθη σήμερον, νὰ χύνῳ τόσους ματαίους ἱδρῶτας, διὰ νὰ παραστήσω μὲ τόσα λόγια, ὅτι ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα ἔχουσι τὰ πρωτεῖα ἀνάμεσα εἰς τοὺς ἐκλεκτοὺς φίλους τοῦ Θεοῦ, καὶ ὅτι εἶναι, μυστικὸν θησαυροφυλάκιον τῆς μακαρίας Τριάδος, ἡ αἰτία τῆς ἐλευθερίας τῶν Προπατόρων, ἡ ἀφορμὴ διὰ νὰ ἐρημωθῇ ὁ ᾍδης, διὰ νὰ στολισθῇ ὁ οὐρανὸς μὲ τόσα τάγματα Ἁγίων καὶ Δικαίων· πρὸς τί τόσα λόγια; τί συμφέρει τόσα ἐπιχειρήματα; τὸ δι’ ὀλίγου γινόμενον, μάτην διὰ πολλοῦ γίνεται· ἔφθανε νὰ εἴπω ὅτι ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα εἶναι οἱ Πρόγονοι τοῦ βασιλέως τῶν βασιλευόντων Θεοῦ, τοῦ δημιουργοῦ καὶ πλάστου οὐρανοῦ καὶ γῆς· τόσον ἔφθανε νὰ εἴπω, καὶ ὅποιος ἔχει γνῶσιν ἂς γνωρίσῃ καὶ τὴν ἁγιότητα καὶ τὸ ἀξίωμα καὶ τὴν παρρησίαν ὅπου ἔχει εἰς τοὺς οὐρανοὺς αὕτη ἡ μακαρία δυάς. Καὶ λοιπὸν καιρὸς εἶναι τώρα νὰ ἐρωτήσω ἐσὲ τὸν ἰδικόν μου καλὸν ἀκροατήν, ὅταν ἀκούῃς τὴν ἀσύγκριτον τιμὴν καὶ δόξαν ταύτην τῶν ἑορταζομένων Ἁγίων, τάχα τί φαντάζεσαι, πῶς αὐτὸ τὸ προνόμιον τὸ ἔχουν ἀπὸ τὴν συγγένειαν τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι ἐξ ἔργων δικαιοσύνης; μὴ γένοιτο νὰ πέσῃς εἰς τοιαύτην βλάσφημον γνώμην· δὲν εἶναι ἄδικος ὁ Θεός· «οὐκ ἔστι προσωποληψία παρὰ τῷ Θεῷ». Ἀλλ’ εὐθὺς καὶ δίκαιος, καὶ ἀποδίδει ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ.
Δὲν ἐδόξασε τοὺς Προπάτορας ὁ Θεὸς διὰ τὴν συγγένειαν, ὄχι, ἀλλὰ διὰ τὰ θεάρεστα αὐτῶν ἔργα ἐπροτιμήθησαν, ἀπὸ ὅλην τὴν Οἰκουμένην, νὰ εἶναι συγγενεῖς τοῦ Θεοῦ· ἡ ἁγιότης τῶν ἔργων τοὺς ἔδωσε τὴν ἐκλογὴν καὶ τὴν προτίμησιν, καὶ ὄχι ἡ ἐκλογὴ τὴν ἁγιότητα: «οὐδεὶς στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ»· τὸ οὐδείς, καθ᾽ ὅλου προσδιορισμός, καὶ περιέχει πάντας, καὶ ξένους καὶ οἰκείους.