Αὐτῶν δὲν εἶναι θυγάτηρ, ἐκείνη τὴν ὁποίαν εἶπεν ὁ Γερμανὸς διαυγέστατον στέφανον τοῦ οὐρανοῦ; Αὐτῶν δὲν εἶναι θυγάτηρ, τὸ θησαυροφυλάκιον τῶν ἀρετῶν, ὡς ὠνόμασεν αὐτὴν ὁ Δαμασκηνός; Αὐτῶν δὲν εἶναι θυγάτηρ τὸ μέγα θαῦμα καὶ ἀνήκουστον τέρας τῆς παρθενίας, ὅπερ ὠνόμασεν ὁ Χρυσόστομος; Μὲ αὐτῶν τὸ γάλα δὲν ἐτράφη τὸ παναγιώτατον θέαμα, ποὺ εἶπεν ὁ Ἰγνάτιος ὁ Μάρτυς; Τῶν σπλάγχνων αὐτῶν μέρος δὲν εἶναι ἐκείνη ἡ Παρθένος, τὴν ὁποίαν Μυστήριον τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς εἶπεν ὁ Ἐπιφάνιος; Ἀπὸ τὰ αἵματα αὐτῶν δὲν εἶναι ζυμωμένον ἐκεῖνο τὸ θυγάτριον, τὸ ὁποῖον διδασκαλεῖον τῶν ἠθῶν καὶ ἐξαίσιον ἄκουσμα οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς εἶπεν ὁ Ἐφραίμ; Λοιπὸν ἐπειδὴ ὁ Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα τοιαύτης θυγατρὸς ἐχρημάτισαν γεννήτορες, πῶς εἶναι τρόπος νὰ μὴ τοὺς κηρύττωμεν ἐνδοξοτέρους καὶ ἁγιωτέρους πάντων τῶν ἐν οὐρανῷ;

Λέγουσι πολλοὶ τῶν Θεολόγων, ὅτι ὁ Ἰωσὴφ ὁ μνήστωρ τῆς Παρθένου, μολονότι ἦτο καὶ πρότερον δίκαιος καὶ Ἅγιος, πλὴν τὸ ὕψος τῆς ἁγιότητος ὅπου ἔφθασε μετὰ ταῦτα, δὲν τὸ ἐγνώρισεν ἀπὸ ἄλλο αἴτιον, παρὰ ἀπὸ τὴν συναναστροφὴν τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας· γνώμη αὕτη ἀληθινὴ τῶν Θεολόγων, ἀλλὰ καὶ ἡ καθημερινὴ πεῖρα τὸ βεβαιώνει. Διότι ἂν ἡμεῖς, σοφοῖς ὁμιλοῦντες, ἀπολαμβάνωμεν μέρος τῆς σοφίας ἐκείνων, ἂν καὶ δὲν εἶναι καὶ τὸ ὅλον, σπουδαίοις καὶ ἐναρέτοις ἀνδράσι συνδιατρίβοντες, ἀποκτῶμεν μέρος τῆς ἀρετῆς ἐκείνων, πόσῳ μᾶλλον ἐκεῖνος ὁ Δίκαιος, ἔχων ἔμπροσθεν εἰς τοὺς ὀφθαλμούς του τόσους πολλοὺς χρόνους τὸ ἔμψυχον δοχεῖον πάσης ἁγιωσύνης καὶ τελειότητος, δὲν θὰ ἔλαβε καὶ βοήθειαν καὶ διδασκαλίαν ζωντανήν, διὰ νὰ φθάσῃ εἰς βαθμὸν τῆς ἁγιωσύνης καὶ τελειότητος; Καὶ τοῦτο ἐπειδὴ καὶ εἶναι ἀναμφίβολον, τίς δύναται νὰ παραστήσῃ μὲ λόγον, καθὼς πρέπει, πόσην τελειότητα, πόσον ἁγιασμόν, πόσην χάριν, πόσην δόξαν, πόσην μεγαλειότητα, πόσην παρρησίαν, πόσην οἰκειότητα πρὸς Θεὸν ἐπροξένησεν εἰς τὸν Ἰωακεὶμ καὶ εἰς τὴν Ἄνναν τὸ Θεοδόχον σκῆνος εὑρισκόμενον τόσους μῆνας μέσα εἰς τὴν κοιλίαν τῆς Ἁγίας Ἄννης. Συνάγεται ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιον, ὅτι ἡ Παναγία θυγάτηρ τοῦ Ἰωακεὶμ καὶ τῆς Ἄννης, ὅταν ἦλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ, παρευθὺς ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ, καὶ ὄχι μόνον αὐτή, ἀλλὰ καὶ τὸ βρέφος ὁ Ἰωάννης, τὸ ἐν τῇ κοιλίᾳ τῆς Ἐλισάβετ. Ὅθεν καὶ ἐσκίρτησε, δεῖξαν σημεῖον, ὅτι καὶ αὐτὸ ἀπὸ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας ἡγιάσθη, καθὼς εἶναι ἀληθές· ὅθεν πόσου ἁγιασμοῦ, πόσης χάριτος αἰτίαν πρέπει νὰ ὑπολαμβάνωμεν τὴν Θεόνυμφον Νύμφην, ὅτι θὰ ἐπροξένησεν εἰς τὴν Μητέρα αὐτῆς καὶ τὸν Πατέρα.