Τοὺς ἐχάρισεν ὁ Θεὸς πολλά, καὶ εἰς οὐδὲν τὸν ηὐχαρίστησαν, καὶ τὶ θέλουσι γίνει, ὅταν ἔλθῃ εἰς κρίσιν νὰ ζητήσῃ λογαριασμὸν καὶ διὰ τὴν ἀνατροφὴν τῶν τέκνων, μὲ ποῖα καλὰ παραδείγματα τῆς ζωῆς τὰ ἐσυνείθισαν εἰς τὴν φύλαξιν τῶν θείων νόμων, καὶ εἰς ὅλας τὰς ἄλλας ἀρετάς, ὅσας ἔχουν χρέος ὁ πατὴρ καὶ ἡ μήτηρ νὰ διδάξουν τὰ τέκνα αὐτῶν.
Λοιπὸν ὅλοι, καὶ ὅσοι ἔχουσι τέκνα καὶ ὅσοι δὲν ἔχουσι, μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἂς δοξάζωμεν τὸν εὔσπλαγχνον Πατερα, καὶ ἂς ζηζήσωμεν μετὰ συντετριμμένης καρδίας, μὲ δακρύων πολλῶν ποταμούς, τὴν λύσιν τῆς ψυχικῆς στειρώσεως καὶ ὄχι τοῦ σώματος· αὐτὸ ἂς ζητήσωμεν, νὰ μᾶς δώσῃ ψυχικοὺς καρποὺς καὶ ὄχι σωματικούς, μήπως καὶ ἔλθῃ τὸ τέλος καὶ μᾶς εὕρῃ ὡς τὴν ἄκαρπον συκῆν, μήπως καὶ ἔλθῃ ὁ καλὸς γεωργός, ὅστις πολλὰ ἐκοπίασε καὶ ἵδρωσεν εἰς ταύτην τὴν ἀχάριστον καὶ ἄκαρπον ἰδικήν μας ψυχήν, καὶ ζητήσῃ καρποὺς μετανοίας, καρποὺς ἐλεημοσύνης, καρποὺς τῆς κατὰ Θεὸν ἀγάπης, καὶ δὲν εὕρῃ αὐτὴν τὴν καρποφορίαν, διὰ νὰ μὴ ἀκούσωμεν καὶ ἡμεῖς ἐκείνην τὴν κατάραν τῆς ἀκάρπου συκῆς, «μηκέτι ἐκ σοῦ καρπὸς γένηται εἰς τὸν αἰῶνα». Ὄχι, Χριστὲ Βασιλεῦ, μὴ ἐγκαταλίπῃς ἡμᾶς εἰς τοιαύτην καταδίκην, ἀλλὰ δὸς εὐλογίαν καρποφορίας, λῦσον τὴν στείρωσιν τῆς ψυχῆς, ἐλευθέρωσον ἡμᾶς ἀπὸ τὸ ὄνειδος τῆς ἀκαρπίας, ἀξίωσον ἡμᾶς καρπῶν μετανοίας τῇ πρεσβείᾳ τῶν δικαίων σου Προπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, καὶ τῆς Παναχράντου σου Μητρός καὶ Δεσποίνης ἡμῶν, ἵνα δοξάζηται τὸ Πανάγιόν σου ὄνομα εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.