Ἀπὸ τὸν ζῆλον αὐτὸν κινούμενος καὶ εἷς εὐλαβὴς κληρικός, Ἀρχιδιάκονος ὢν ἐπισήμου τινὸς Ἀρχιερέως, συνεφώνησε με τὸν δήμιον νὰ τοῦ δώσῃ τὸ μανδήλιόν του καὶ ὅταν ἀποκεφαλίσῃ τὸν Μάρτυρα, νὰ ἀποσφογγίσῃ ἐπάνω εἰς ἐκεῖνο τὴν σπάθην του καὶ νὰ λάβῃ παρ’ αὐτοῦ εἰκοσιπέντε γρόσια. Τούτου γενομένου καὶ ἐνῷ τὸ μανδήλιον ἦτο λευκόν, ὢ τοῦ θαύματος! ἔτσι καθὼς ἦτο διπλωμένον, πάντῃ ἀνεπιτεχνήτως καὶ χειρὶ ἀοράτῳ εὑρέθησαν εἰς διάφορα μέρη τοῦ μανδηλίου σταυροὶ ἐντετυπωμένοι μὲ τὸ μαρτυρικὸν τοῦ Ἁγίου αἷμα. Καὶ τοῦτο δὲν τὸ εἶπεν οὔτε τὸ ἔγραψεν εἷς ἢ δύο, ἀλλὰ πάντες ὁμοφώνως καὶ εἶπον καὶ ἔγραψαν τὸ ἐξαίσιον τοῦτο τερατούργημα.
Τὴν τρίτην ἡμέραν ἀφοῦ ἀπεκεφαλίσθη ὁ Μάρτυς, ἐδόθη προσταγὴ νὰ μὴ δοθῇ τὸ λείψανον αὐτοῦ εἰς τοὺς Χριστιανούς, ἀλλὰ νὰ ριφθῇ εἰς τὴν θάλασσαν· ὅμως ὁ Ἅγιος Θεὸς ᾠκονόμησε καὶ διὰ μυστικῶν τινων τρόπων, τοῦ δημίου καλῶς διατεθέντος, τὸ διεβίβασαν εἰς τὸ νησὶ τῆς Πρώτης καὶ συμπαρόντος τοῦ δημίου καὶ παραθαρρύνοντος τὸ ἐνεταφίασαν ἐντὸς τοῦ Ναοῦ τοῦ Μοναστηρίου. Καὶ πάλιν καὶ ἐδῶ, μὲ ὅλον ὅτι ἦτο φόβος διὰ τὴν μὴ τήρησιν τῆς βασιλικῆς προσταγῆς, ὅμως συνέτρεξαν πλήθη Χριστιανῶν, οἵτινες μάλιστα διήρχοντο μὲ πλοιάρια πρὸ τῶν βασιλικῶν ἀνακτόρων. Τὴν ἄλλην ἡμέραν κατῆλθεν ὁ Ἡγούμενος εἰς τὴν πόλιν, διὰ νὰ ἀναγγείλῃ τὰ συμβάντα εἰς τοὺς ἐπιτρόπους καὶ στραφεὶς εἰς τὸ Μοναστήριον διηγήθη ὅτι εἶδε καὶ αὐτὸς τὸ μανδήλιον, ὅπερ εἶχε τοὺς σταυρούς, προσθέτων ὅτι ἠσθάνθη καὶ εὐωδίαν ἄρρητον ἐκπεμπομένην ἀπ’ αὐτοῦ, τοῦτο δὲ εἶναι ἀληθέστατον καὶ οὐδεὶς δύναται νὰ ἀμφιβάλλῃ ὅτι ὁ Θεὸς ἐδέχθη τὴν χύσιν τῶν αἱμάτων τοῦ δούλου του καὶ ἐδόξασε τὸν Ἅγιόν του καὶ μὲ τὴν εὐωδίαν ταύτην τὴν πνευματικὴν καὶ μὲ τὰ ἐξαίσια θαύματα, τὰ ὁποῖα τελεῖ ἑκάστοτε εἰς τοὺς αὐτὸν ἐπικαλουμένους μετὰ πίστεως, ἐξ ὧν εἶναι καὶ τὸ ἀκόλουθον, ὅπερ εἰς τὴν ἡμετέραν εἴδησιν ἔφθασεν. Εἶναι δὲ πρᾳότατον τὸ παράδοξον αὐτὸ διήγημα, τὸ ὁποῖον ἱστορεῖ δι’ ἐπιστολῆς ὁ πνευματικὸς τοῦ Μάρτυρος Ἱερεὺς Ἀγαθάγγελος, πρός τινα Ἱερέα Φιλόθεον, προεστῶτα τῆς τοῦ Ἁγίου Φωκᾶ Ἐκκλησίας καὶ ἰδικόν του πνευματικὸν πατέρα καὶ τὸ ὁποῖον ἔλαβε χώραν κατὰ τὴν πυρκαϊὰν ἥτις ἐξερράγη ὀλίγον μετὰ τὸ Μαρτύριον τοῦ Ἁγίου εἰς τὸ λεγόμενον Μακτζὲ Σαράϊ.