Ἄλλην φορὰν τοῦ ἔφεραν ἕνα νέον σηκωτόν, ὅστις εἶχε παραλύτους τοὺς πόδας του ἀπὸ συνεργίαν τοῦ δαίμονος, νηστεύσας δὲ ὁ Οσιος καὶ τρεῖς ἡμέρας προσευχόμενος, ἤγειρε τὸν παράλυτον, ὅστις εὐχαριστήσας αὐτόν, ὡς ἔπρεπεν, ὑπέστρεψε περιπατῶν εἰς τὴν οἰκίαν του. Ἤρχοντο δὲ καὶ ἄλλοι πολλοὶ ἔχοντες διαφόρους ἀσθενείας εἰς τὸν Ὅσιον καὶ ὅλοι ἐθεραπεύοντο καὶ ἐπέστρεφον ὑγιεῖς, εὐχαριστοῦντες τὸν Κύριον. Βλέπων δὲ ὁ Ἅγιος τὴν πολλὴν τιμήν, τὴν ὁποίαν τοῦ ἔδιδαν οἱ ἄνθρωποι, ἐφοβήθη μήπως πέσῃ εἰς κενοδοξίαν καὶ χάσῃ τοὺς κόπους του· ὅθεν φεύγων ἐπῆγεν εἰς ἄλλον τόπον μακρὰν ἀπ’ ἐκεῖ μίλια τεσσαράκοντα καὶ εὑρίσκων εἰς τὰς ὄχθας τοῦ ποταμοῦ μέγα σπήλαιον ἔκαμεν ἐκεῖ χρόνους τριάκοντα, κατὰ τοὺς ὁποίους δὲν ἐφρόντιζε διὰ φαγητὸν μόνον ἔτρωγε χόρτα ἄγρια. Μετὰ καιρὸν ἔκαιε μικρὸν κῆπον, τὸν ὁποῖον δουλεύων ἐπορεύετο μὲ τὰ λάχανα τῶν κόπων του. Ἔγινε δὲ τόσον περιβόητος μὲ τὴν θαυμασίαν πολιτείαν του, ὥστε ἤρχοντο ἀπὸ πεντήκοντα Μοναστήρια Μοναχοὶ καὶ πολλοὶ λαϊκοὶ καὶ κληρικοὶ διὰ νὰ λαμβάνουν τὴν εὐλογίαν του.
Ἀλλ’ ὅμως, φθάσας εἰς τόσον μεγάλην ἀρετὴν καὶ τοσαύτης χάριτος ἀξιωθεὶς ὁ Ὅσιος, ἐγκατελείφθη ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ ἔπεσεν εἰς μέγα ἀνόμημα ἐκ συνεργίας τοῦ δαίμονος· ἢ ἴσως νὰ ἔπεσεν εἰς ὑπερηφάνειαν, δι’ αὐτὸ καὶ ἀφῆκεν ὁ Κύριος νὰ πέσῃ, διὰ νὰ ταπεινωθῇ καὶ νὰ μὴ ὑπάγῃ εἰς τὴν ἀπώλειαν· διότι ὁ ἁμαρτωλός, ὅστις γνωρίζει τὸ βάρος τῆς ἀνομίας του καὶ κλαίει, σῴζεται, ὁ δὲ ὑπερήφανος δίκαιος κολάζεται. Βλέπων λοιπὸν ὁ δαίμων τὸν ἐνάρετον βίον τοῦ Ἰακώβου, ἐφθόνησε καὶ εἰσελθὼν εἰς μίαν κόρην ἑνὸς πλουσίου, ἐφώναζε λέγων· «Ἐὰν δὲν μὲ προστάξῃ ὁ ἀναχωρητὴς Ἰάκωβος, δὲν ἐξέρχομαι ποτέ». Ἠρώτων λοιπὸν οἱ γονεῖς τῆς κόρης διὰ τὸν Ὅσιον, ποῦ εὑρίσκετο καὶ δὲν ἠδύναντο νὰ μάθουν τίποτα, διότι ἦτο μακρὰν ἀπὸ τὴν πόλιν των καὶ μὲ πολὺν κόπον ἔμαθαν τὸν τόπον. Ὅθεν ἐπῆραν οἱ γονεῖς τοὺς δούλους αὐτῶν καὶ ἐπῆγαν τὴν δαιμονιζομένην εἰς τὸν μέγαν Ἰάκωβον καὶ πεσόντες εἰς τοὺς πόδας του ἔλεγον· «Ἐλέησον ταύτην τὴν κόρην, ὅτι δεινῶς βασανίζεται ἀπὸ πνεῦμα ἀκάθαρτον καὶ ἔχει ἡμέρας εἴκοσιν ὅπου δὲν ἔφαγε τίποτε, μόνον φωνάζει καὶ σὲ καλεῖ ἐξ ὀνόματος». Τότε ὁ Ὅσιος ἔκαμεν ὥραν πολλὴν προσευχήν, ἔπειτα δὲ