Ὁ μὲν Ὅσιος λοιπόν, ἠξεύρων τὰς πανουργίας τοῦ πονηροῦ, δὲν ἐτόλμησε νὰ ἀποσύρῃ ἀπὸ τὴν πυρὰν τὴν χεῖρά του ὅσην ὥραν τὴν ἤλειφε καὶ οὕτως ἐπέρασαν τρεῖς ὧραι, ὥστε ἔσπασαν αἱ ἁρμονίαι τῶν δακτύλων του καὶ μὲ τὴν ἀφόρητον ὀδύνην αὐτὴν ἐδίωξε τὸν κακὸν λογισμὸν ἀπὸ τὴν καρδίαν του ὁ πάνσεμνος. Ἡ δὲ γυνή, ὅταν εἶδε κατακεκαυμένην τὴν χεῖρά του, κατενύγη καὶ πίπτουσα εἰς τοὺς πόδας του ἔκλαιε καὶ ἔτυπτε τὸ στῆθός της λέγουσα· «Οὐαί μοι τῇ ἀθλίᾳ! ἐγὼ εἶμαι τὸ δοχεῖον τοῦ δαίμονος καὶ τοῦ αἰωνίου πυρὸς ἀξία». Καὶ οὕτως ὡμολόγησε τοῦ Ἁγίου ὅλην τὴν ὑπόθεσιν καὶ μετανοήσασα ὁλοψύχως τὴν ἀνομίαν της, ἔταξε νὰ κάμῃ ἱκανὴν μετάνοιαν καὶ νὰ φυλάξῃ, σωφροσύνην εἰς τὸ μέλλον. Τότε ὁ Ὅσιος, δίδων τὴν εὐλογίαν του, τὴν κατήχησε καὶ τὴν ἔστειλεν εἰς τὸν Ἁγιώτατον Ἐπίσκοπον Ἀλέξανδρον, ὁ ὁποῖος τὴν ἐξήτασεν ἱκανῶς καὶ γνωρίσας ὅτι ὁλοψύχως μετενόησε, τὴν ἐβάπτισε καὶ τὴν ἔστειλεν εἰς Μοναστήριον γυναικῶν, τοὺς δὲ Σαμαρείτας ἐδίωξεν ἀπ’ ἐκεῖνα τὰ ὅρια. Ἔπειτα ἐπῆγεν εἰς τὸν Ὅσιον Ἰάκωβον καὶ τὸν ἐστερέωσε καὶ τὸν εἶχον ὅλοι εἰς περισσοτέραν εὐλάβειαν διὰ τὴν θαυμασίαν σωφροσύνην του. Τοσοῦτον δὲ ἐπρόκοψεν ἡ γυνὴ ἐκείνη εἰς τὴν μοναδικὴν πολιτείαν, ὥστε ἠξιώθη νὰ διώκῃ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους δαιμόνια. Οὕτω λοιπὸν θεαρέστως βιώσασα ἡ πρῴην ἄσεμνος, ἀπῆλθεν εἰς τὴν αἰωνίαν μακαριότητα.

Μετὰ πολὺν καιρὸν ἐδαιμονίσθη μία κόρη, θυγάτηρ ἑνὸς ἄρχοντος, πρώτου τοῦ βουλευτηρίου, καὶ τὸ δαιμόνιον ἐπεκαλεῖτο ἐξ ὀνόματος τὸν Ἰάκωβον, πρὸς τὸν ὁποῖον ἔφεραν οἱ γονεῖς τὸ θυγάτριον, παρακαλοῦντές τον νὰ διώξῃ τὸν ἀκάθαρτον δαίμονα. Ὁ Ὅσιος ἔκαμε προσευχὴν καὶ ὡς ἔβαλεν εἰς τὴν κόρην τὴν χεῖρά του, ἔφυγεν ὁ δαίμων εὐθὺς καὶ ἔμεινεν ὑγιὲς τὸ κοράσιον. Οἱ γονεῖς δὲ αὐτῆς, πρὸς εὐχαριστίαν τῆς τοιαύτης χάριτος, ἔστειλαν τοῦ Ὁσίου χρυσᾶ τριακόσια, τὰ ὁποῖα δὲν κατεδέχθη οὔτε κἂν νὰ ἴδῃ ὁ Ὅσιος, λέγων· «Τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δὲν πρέπει κανεὶς νὰ τὴν πραγματεύεται». Οἱ ἀπεσταλμένοι εἶπον εἰς αὐτόν· «Κράτησέ τα, δοῦλε τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ μὴ κάμῃς ἀποστροφὴν τοῦ ἄρχοντος καὶ ἔπειτα διαμοίρασέ τα εἰς τοὺς πτωχούς, νὰ ἔχης μισθὸν περισσότερον». Καὶ τοὺς λέγει ὁ Ὅσιος· «Ἂς τὰ δώσουν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι τὰ ἔχουν».