Ὅταν δὲ ἄνδρες τινὲς φέρουσιν εἰς τὸ Μοναστήριον τὰ χρειαζόμενα, μόνον ἡ Καθηγουμένη καὶ ἡ θυρωρὸς ἂς λαμβάνῃ ταῦτα, αἱ δὲ λοιπαὶ Μοναχαί, ὅταν εἶναι νεώτεραι, νὰ μὴ ἐξέρχωνται ἀπὸ τὴν κέλλαν των νὰ συνομιλῶσι μὲ ἄνδρας ὁλότελα, οὔτε καὶ μὲ τὸν ἐφημέριον αὐτόν, ὅστις σᾶς ἱερουργῇ, μὴ πολυλογεῖτε. Μήτε καμμία σας νὰ τὸν πάρῃ νὰ τὸν φιλεύσῃ εἰς τὸ κελλίον της. Σᾶς συμβουλεύω δέ, κατὰ τὴν ὀλίγην μου γνῶσιν, αὐτὸς νὰ εἶναι κοσμικὸς ἱερεὺς καὶ νὰ ἔχῃ γυναῖκα. Τὰς αἰτίας δὲν γράφω διὰ βραχύτητα καὶ διὰ νὰ μὴ φανῶ Ἱερομονάχων κατήγορος. Ἀλλ’ ἕκαστος ἂς τὸ συλλογισθῇ ἐπιμελῶς καὶ θέλει ἐπαινέσει τὴν γνώμην μου. Ἐγὼ πολλὰς χώρας καὶ πόλεις διῆλθον καὶ Μοναστήρια ἀναρίθμητα καὶ ἤκουσα πολλὰ πράγματα, τὰ ὁποῖα δὲν ἁρμόζει νὰ γράφωμεν. Μόνον τόσον σᾶς λέγω, νὰ φεύγετε οἱ ἄνδρες ἀπὸ τὰς συνομιλίας τῶν Μοναζουσῶν καὶ αὐταὶ ἀπὸ σᾶς. Ὅτι καθὼς τὸ ἀναμμένον κάρβουνον, ὅταν κάμῃ ὥραν πολλὴν εἰς τὸ ἄχυρον, ἀνάπτει φλόγα καὶ καθὼς ὅταν τὸ πῦρ πλησιάζῃ εἰς τὴν πυρίτιδα, αὕτη ἀνάπτει καὶ ἐκρήγνυται, οὕτω καὶ ὅταν συνομιλῶσιν οἱ ἄνδρες μὲ τὰς γυναῖκας, ἐξάπτεται ἡ φλὸξ τῆς πορνείας εἰς τὴν διάνοιάν των καὶ κινδυνεύουσι. Φυλάττεσθε λοιπὸν ἐπιμελῶς ἄμωμοι νύμφαι τοῦ Χριστοῦ. Τηρήσατε τὴν ψυχὴν εἰς τοῦτον τὸν ὀλίγον χρόνον τῆς παροικίας ἡμῶν ἀμόλυντον. Καὶ κακοπαθήσατε πρόσκαιρα. Σπείρετε δάκρυα, νὰ θερίσετε εὐφροσύνην αἰώνιον, ἵνα συναγάλλεσθε πάντοτε μὲ τὸν οὐράνιον νυμφίον, σὺν αὐτῷ βασιλεύουσαι εἰς αἰῶνα τὸν ἀτελεύτητον. Γένοιτο.