πνευματικὸν ἔμπειρον, εἰς τὸν ὁποῖον νὰ ὑποτάσσεται διὰ νὰ μὴ κάμνῃ τὸ θέλημά της οὐδέποτε. Ὅθεν κλίνασα τὰ γόνατα καὶ τὴν καρδίαν πρὸς Κύριον προσηύχετο μετὰ δακρύων ταῦτα λέγουσα· «Θεέ μου, ὅστις βλέπεις καὶ κυβερνᾷς τὰ σύμπαντα, μὴ ἐγκαταλείπῃς ἡμᾶς, αἵτινες ἀφήκαμεν πατρίδα καὶ συγγενεῖς διὰ τὴν ἀγάπην σου, ἀλλὰ ἐξαπόστειλόν μας κανένα ἀπλανῆ σωτῆρα καὶ ὁδηγόν, καθὼς εὗρεν ἡ Θέκλα τὸν Παῦλον, νὰ τὸν ἀκολουθήσωμεν αἱ ταπειναί, ὑπ’ αὐτοῦ ποιμαινόμεναι, ἵνα μὴ σφάλωμεν ἐν γνώσει ἢ ἐν ἀγνοίᾳ εἰς τίποτε ἐνώπιον τῆς μεγαλειότητός σου».
Ταῦτα τῆς Ἁγίας προσευξαμένης ἐπήκουσεν εὐθὺς ὁ πανάγαθος Θεὸς εἰς τὴν ψυχοσωτήριον αὐτῆς αἴτησιν. Καὶ βλέπει ἐρχόμενον πρὸς αὐτὰς ἱεροπρεπῆ τινα γέροντα, εἰς τὸ εἶδος ἀσκητικόν, τὴν ὄψιν λαμπρὸν καὶ σεβάσμιον καὶ τὴν θέαν ἀγγελικὸν κατ’ ἀλήθειαν. Τοῦτον ἰδοῦσα ἡ παρθένος ἠγαλλιάσατο καὶ δραμοῦσα ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ μετὰ δακρύων λέγουσα· «Διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, μὴ μᾶς παρίδῃς τὰς ξένας, Δέσποτα ἅγιε, ἀλλὰ δίδαξόν μας καὶ πρὸς σωτηρίαν ὁδήγησον». Ὁ δὲ σεβάσμιος ἐκεῖνος γέρων ἠρώτησε πόθεν ἦσαν καὶ πῶς εἰς τὴν νῆσον εὑρέθησαν. Αἱ δὲ εἶπον αὐτῷ πνευματικὰ τὴν ἀλήθειαν καὶ αὐτὸς ἀπεκρίνατο· «Ξένος εἶμαι καὶ ἐγὼ εἰς τοῦτον τὸν τόπον καὶ ἔρχομαι ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα, εἰς τὰ ὁποῖα ἐπῆγα χάριν προσκυνήσεως καὶ τώρα ἐπιστρέφω εἰς τὴν πατρίδα μου». Ἡ δὲ Ὁσία ἐνόμισεν ἀπὸ τὸ σχῆμα ὅτι ἦτο Ἐπίσκοπος καὶ τὸν ἠρώτησε νὰ εἴπῃ τὴν πατρίδα καὶ τὸ ἀξίωμά του. Ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· «Ἐγὼ εἶμαι ἀπὸ τὴν Μύλασαν [1], πόλιν τῆς Καρίας, Παῦλος ὀνομαζόμενος, Ἡγούμενος εἰς ἓν μικρὸν Μοναστήριον».
Τότε ἡ μακαρία Ξένη, ταῦτα ἐκ τοῦ Παύλου ἀκούσασα, ἐθαύμασεν ὅτι τῆς ἐπήκουσεν ὁ πανάγαθος Κύριος καὶ τῆς ἔστειλε κατὰ τὴν δέησιν καὶ τὸν ἄνθρωπον. Ὅθεν εἰς μὲν τὸν Θεὸν ἀπέδωκε μετὰ δακρύων τὴν πρέπουσαν εὐχαριστίαν, τὸν δὲ Παῦλον παρεκάλει νὰ γίνῃ κατὰ πνεῦμα πατήρ της καὶ νὰ ἔχῃ τὴν φροντίδα αὐτῶν καὶ τὴν μέριμναν. Ὁ δὲ Ὅσιος ἀπεκρίνατο· «Ἐδῶ εἰς τὸν ξένον τόπον δὲν δύναμαι νὰ σᾶς κυβερνήσω, πρέπει δὲ καὶ νὰ ὑπάγω ταχέως εἰς τὸ Μοναστήριόν μου. Ἀλλὰ ἂν θέλετε νὰ ἔλθετε μαζί μου εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον, ἠμπορῶ νὰ σᾶς φροντίζω τὰ χρειαζόμενα». Ταῦτα μετὰ χαρᾶς δεχθεῖσαι αἱ Ὅσιαι ἐπῆγαν εἰς τὴν Μύλασαν, ἐκεῖ δὲ ἔδωκεν εἰς αὐτὰς ὁ Παῦλος κελλία ἡσυχαστικὰ πλησίον εἰς τὸ Μοναστήριόν του. Ἔκτισε δὲ ἐκεῖ καὶ ἡ Ὁσία Ξένη Ἐκκλησίαν εἰς τὸ ὄνομα Στεφάνου τοῦ Πρωτομάρτυρος καὶ μὲ τὸν