οἵτινες δὲν ἐτόλμων νὰ τὸν θανατώσωσι χωρὶς προσταγὴν τοῦ ἡγεμόνος, ἕως οὗ ἀπῆλθε πρὸς αὐτὸν εἷς ἀπὸ τοὺς παρεστῶτας καὶ τοῦ εἶπε, ὅτι ὁ μὲν Σαπρίκιος, ἀθετήσας τὴν ὁμολογίαν καὶ τὴν εὐσέβειαν, ἔπραξεν ἐπάξια τοῦ ὀνόματος, ἕτερος δέ τις, Νικηφόρος ὀνόματι, ἐδέετο μὲ παρρησίαν θερμότερον νὰ λάβῃ, ὥσπερ χρέος τι, ἀντὶ ἐκείνου τὸν θάνατον. Τότε ὁ ἡγεμὼν μετέγραψεν εἰς τὴν κατὰ τοῦ Σαπρικίου ἀπόφασιν τὸ ὄνομα τοῦ Νικηφόρου. Ὅθεν φέραντες οἱ ὑπηρέται τὴν καταδίκην εἰς τοὺς δημίους, δέχεσαι ὁ καλὸς Νικηφόρος τὴν διὰ ξίφους τελείωσιν, κληρονομήσας μὲ ὀλίγον πόνον Βασιλείαν οὐράνιον. Καὶ ὄχι μόνον ἐνίκησε τὴν πλάνην καὶ δυσσέβειαν, ἀλλὰ καὶ τὸ πάθος τῆς μνησικακίας καὶ ἐφάνη κατὰ ἀλήθειαν Νικηφόρος μὲ τὴν πρᾶξιν μᾶλλον ἢ μὲ τὸ ὄνομα.
Τοιουτοτρόπως ἀποδεικνύεται ὅτι οἱ πόνοι τοῦ σώματος καὶ αἱ κακοπάθειαι δὲν ἔχουσι τόσην δύναμιν νὰ κάμωσι φίλον τὸν Κύριον, ὅσην ἔχουσιν ἡ φιλανθρωπία, ἡ συμπάθεια καὶ ἡ πρὸς τὸν πλησίον ἀγάπη, ἥτις εἶναι τὸ κεφάλαιον πάντων τῶν ἀρετῶν, καθὼς αὐτὸς ὁ Δεσπότης Χριστὸς μᾶς παρήγγειλε καὶ καθὼς ἠμπορεῖ ὁ καθεὶς νὰ βεβαιωθῇ ἀπὸ τὸ φρικτὸν παράδειγμα τοῦ Σαπρικίου, ὅστις, ἀφ’ οὗ ὑπέμεινεν ἀνδρικῶς καὶ γενναίως τόσας δοκιμασίας καὶ ἐβασανίσθη διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ ὁ ταλαίπωρος, ὅμως ἐπειδὴ ἦτο εἰς τὴν ψυχὴν ἀσυμπαθὴς καὶ ἀνάλγητος ὄχι μόνον δὲν ὠφελήθη ἀπὸ τὰς βασάνους, ἀλλὰ καὶ ἀρνητὴς τῆς εὐσεβείας ἐγένετο. Ὁ δὲ φιλόχριστος καὶ τροπαιοφόρος Νικηφόρος, ὅστις δὲν ἔλαβε πρότερον καμμίαν κακοπάθειαν καὶ βάσανον διὰ τὴν εὐσέβειαν, ἐν τούτοις, χωρὶς ἱδρώτας καὶ πόνους, ἀλλὰ μόνον διὰ τὴν φιλαδελφίαν του καὶ τὴν τῆς ψυχῆς ἱλαρότητα ἠξιώθη νὰ λάβῃ παρὰ Θεοῦ τὸν τοῦ Μαρτυρίου στέφανον. Λάβετε λοιπὸν ὑπόδειγμα ἅπαντες οἱ μνησίκακοι, οἱ ὁποῖοι ἐνθυμεῖσθε τὴν ὕβριν καὶ τὸ πταίσιμον τοῦ πλησίον καὶ δὲν θέλετε νὰ συγχωρήσητε ἐκεῖνον ὅστις σᾶς ἔπταισεν, ὁ ὁποῖος σᾶς εὐηργέτησε μάλιστα, διότι ὅσον κακὸν ἔκαμε τοῦ σώματος, τόσον ὠφέλησε τὴν ψυχήν σου, ἄνθρωπε, καὶ πρέπει νὰ τὸν ἀγαπᾷς ὡς εὐεργέτην καὶ φίλον σου, καθὼς ἤθελες ἀγαπᾷ ἐκεῖνον, ὅστις θὰ σοῦ ἔρριπτε λίθους τιμίους καὶ κομμάτια χρυσίου ἀπὸ μακρόθεν νὰ κτυπᾷ ὅλον τὸ σῶμα σου. Διότι καὶ ἐὰν ἐπόνεις ὀλίγον, ὅμως συνάγων τοὺς μαργαρίτας ἐκείνους θὰ ἐγίνεσο πλούσιος. Τοῦτο συμβαίνει καὶ διὰ τὰς θλίψεις, αἱ ὁποῖαι σοῦ ἔρχονται, ἐπειδὴ αὗται καθαίρουσι τὴν ψυχὴν ἀπὸ ὅλα τὰ ἁμαρτήματα, καὶ δι’ αὐτὸ δὲ καὶ συγχωρεῖ ὁ πάνσοφος ἰατρὸς νὰ παιδεύεσαι.