Οἱ λόγοι οὗτοι κατετάραξαν τὸν τύραννον καὶ προστάσσει τοὺς ὑπηρέτας νὰ συντρίψουν τὸ στόμα τῆς Ἁγίας, διὰ νὰ μὴ τολμήσῃ πλέον νὰ ἐξυβρίσῃ τὸν θεόν του. Τούτου γενομένου, λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ Ἁγία· «Θαυμάζω εἰς σέ, ὦ ἡγεμών, ὅστις νομίζεσαι φρόνιμος ἄνθρωπος, πῶς ἔδειξες εἰς αὐτὸ πολλὴν ἀφροσύνην· ἐγὼ διὰ σὲ ἐδεήθην καλὸν καὶ τιμήν, νὰ γίνῃς ὅμοιος τοῦ θεοῦ σου, καὶ σὺ ἐκέλευσας ἄγνωστε, νὰ μὲ δείρωσιν· ἐὰν οἱ θεοί σας εἶναι καλλίτεροι ἀπὸ σᾶς, ἔπρεπε νὰ μὲ εὐχαριστῇς, ὅπου ἐπιθυμῶ τὸ συμφέρον σου· εἰ δὲ καὶ εἶναι χειρότεροι, αἰσχύνθητε, τετυφλωμένοι, καὶ ἐντραπῆτε, προσκυνοῦντες τοιούτους θεοὺς ἀνοήτους».

Τότε ἐθυμώθη ὁ τύραννος περισσότερον καὶ λέγει πρὸς αὐτήν· «Πῶς τολμᾷς, ἀναίσχυντον γύναιον, καὶ λαλεῖς τοιαῦτα μάταια καὶ ἀφρονέστατα λόγια; ἢ θυσίασε εἱς τοὺς θεούς μου τὴν ὥραν ταύτην, ἢ νὰ λάβῃς διάφορα κολαστήρια». Ἀπεκρίθη ἡ Ἁγία· «Τὰς τιμωρίας σου καὶ τὰ κολαστήρια ἐγὼ οὐδόλως φοβοῦμαι, διότι, ἂν μὲ βάλῃς εἰς θηρία ἀνήμερα, εὐθὺς ὡς ἀκούσουν τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ γίνονται ταπεινὰ καὶ ἥμερα ὡς ἀρνία· ἐὰν μὲ ρίψῃς εἰς τὴν φλόγα, διὰ νὰ μὲ καύσῃς, οἱ οὐράνιοι Ἄγγελοι θέλουσιν ἔλθει νὰ ψυχράνουν τὴν καῦσιν καὶ δριμύτητα τῆς φλογός· ἐὰν μὲ ραβδίσῃς καὶ ξεσχίσῃς τὰς σάρκας μου καὶ ὅ,τι ἄλλην τιμωρίαν μοῦ δώσῃς, ἔχω βοηθὸν τὸ Δεσπότην μου, εἰς τὸν ὁποῖον ὅλα τὰ στοιχεῖα ὑπακούουσι καὶ μὲ τὸν λόγον του ὅλαι αἱ ἀσθένειαι θεραπεύονται· δαιμόνια ἐκδιώκονται, παράλυτοι συσφίγγονται, χωλοὶ περπατοῦσι καὶ ἄλλα θαυμαστὰ τεράστια γίνονται μὲ τὸ νεῦμα του μόνον καὶ τὴν θείαν βούλησιν. Αὐτὸς λοιπὸν θέλει μὲ ἐλευθερώσει ἀπὸ πάσας τὰς ἐπινοίας σου». Τότε προσέταξεν ὁ ἡγεμὼν νὰ ὁδηγήσωσι τὴν Ἁγίαν εἰς τὴν φυλακὴν ἕως τὴν ἑπομένην, διὰ νὰ τοῦ δοθῇ καιρὸς νὰ σκεφθῇ ποίαν βάσανον νὰ τῆς δώσῃ. Πορευομένη δὲ ἡ Ἁγία εἰς τὴν φυλακὴν ἔχαιρε καὶ εἶχε τοσοῦτον ἀγαλλιώμενον πρόσωπον, ὥστε ἐφαίνετο, ὅτι ἐπήγαινεν εἰς γάμους.

Τὴν ἐπαύριον ἐκάθισεν ὁ Κυντιανὸς εἰς τὸν θρόνον ὡς λύκος ἄγριος, ἀφοῦ δὲ ἔφεραν τὴν Ἁγίαν λέγει πρὸς αὐτήν· «Μὴ χάνωμεν τὸν καιρόν· ἀρνήσου παρευθὺς, τὸν Χριστὸν καὶ θυσίασε εἰς τὰ εἴδωλα». Ἀπεκρίθη ἡ Ἁγία· «Γνώριζε, ὅτι ποτὲ δὲν θέλω ἔλθει εἰς τόσην ἀναισθησίαν, νὰ προσκυνήσω τοὺς δαίμονάς σου, ἔστω καὶ ἂν μοῦ δώσῃς τὰς φοβερωτέρας τιμωρίας, ὅπου νὰ ἠκούσθησαν ποτέ, ἀλλὰ πάντα ὁμολογῶ τὸν Θεόν μου καρδίᾳ καὶ στόματι· λοιπὸν παίδευε, τιμώρα, ξέσχιζε τὰς σάρκας μου, παράδος με εἰς διαφόρους θανάτους, νὰ γνωρίσῃς τὴν ἀλήθειαν».